Marokko, Polisario en de strijd om de Westelijke Sahara

Vandaag zond Canvas een reportage van Channel 4 uit 2006 uit, over de strijd in de West-Sahara voor onafhankelijkheid van Marokko. Nadat ik in 1983 mijn eerste Solidariteitsagenda kocht, waarvan de opbrengst ten goede kwam aan het Polisario Komitee, werd ik donateur van dat comité en verdiepte me in het conflict middels diverse publicaties, waaronder het boek van Albert Stol, "Onafhankelijkheid of Sterven". Dat boek en andere brochures en nieuwsbrieven heb ik later uitgeleend aan een langharige blonde mede-student op de avond-Havo die er een werkstuk over wilde maken, en helaas nooit terug ontvangen.

 

Ik bleef donateur tot de opheffing van het Polisario Komitee in de jaren '90. Het beloofde referendum over de toekomst van de West-Sahara werd toen getraineerd door gebakelij over wie wel en niet aan het referendum mocht deelnemen. Uiteraard stond Marokko erop dat de Marokkaanse inwoners die het eind jaren '70 in het gebied had gehuisvest mochten meestemmen, wat voor Polisario natuurlijk onacceptabel was. Het referendum is er nooit gekomen en de patstelling duurt nog steeds voort. Anders dan bij het Israëlisch-Palestijnse conflict is er nauwelijks aandacht hiervoor, en duurt de bedroevende situatie van de Saharaanse vluchtelingen en van de onderdrukte Saharanen aan de Marokkaanse kant van de muur nog steeds onverminderd voort. De VN en de Europese Unie laten na om Marokko serieus onder druk te zetten over deze kwestie.

 

 

Inmiddels tref ik op internet een nieuwe aktiegroep (sinds 2003) aan die zich het lot van de Saharanen aantrekt: de Stichting Zelfbeschikking West-Sahara.

 

Ook staat sinds 2004 een essay uit 1988 van Ron Haleber over het conflict on-line, dat bij het toenmalige Polisario Komitee niet in goede aarde viel.

 

 

Wouter

__________________________

Westelijke Sahara: Storm in de Woestijn

Zaterdag 21 juli 2007

In de Westelijke Sahara staat een muur van 2500 km lang gebouwd door Marokko. Achter die muur wonen de Sawahari in vluchtelingenkampen, al meer dan dertig jaar. Zij willen onafhankelijkheid, voor Marokko kan daar geen sprake van zijn.

Khaled Kazziha doet verslag vanuit een niet bestaand buitenland:

'Na zijn onafhankelijkheid in 1975 nam Marokko de controle over de Westelijke Sahara. De lokale Sawahari inwoners vluchtten naar het deel van de Westelijke Sahara dat ze de Bevrijde Zone noemden en wat ze ondertussen tot onafhankelijke republiek hebben uitgeroepen.'

'Ze mogen dan niet te eten hebben, een leger hebben ze wel, het Polisario. De president van de geïmproviseerde republiek is zo vriendelijk ons te ontvangen in het vluchtelingenkamp. Hij vertelt over de gruwelen die de achtergebleven Sawahari's moeten ondergaan. Om de Marokkaanse overheid te confronteren met die beschuldigingen.'

'In Layounne, de Marokkaanse hoofdstad van de Westelijke Sahara kunnen we even ontsnappen aan onze chaperon van de politie. We zijn nog net getuige van het brutaal neerslaan van een demonstratie in de Sawahari-ghetto.'

'Mohammed Dadaach zat zelf 23 jaar in een Marokkaanse cel en is een icoon van de verzetsbeweging. Volgens hem bestaan er verspreid over het land nog steeds geheime gevangenissen, waar Sawahari mannen en vrouwen worden gefolterd.'

__________________________

 

UNREPORTED WORLD: WESTERN SAHARA

Unreported World travels to a country that officially doesn't exist, where families are divided from their homeland by a vast wall running through the desert and where there are allegations of torture and other human rights abuses: the Western Sahara.

Friday 5 May 2006 7.35pm

Reporter Khaled Khazziha begins his journey at the western edge of the Sahara Desert, walking through a minefield towards one of the most dangerous borders in the world. The border is marked by the Berm, a vast wall, 2500 km long and built by Morocco, which divides this disputed area of the Western Sahara into a Moroccan zone and the so-called Liberated Zone.

Morocco took control of the Western Sahara in 1975, following the end of the Spanish occupation. Many of the local Sawahari inhabitants, who had been fighting for independence, fled into an area they called the liberated zone and which is now home to hundreds of thousands of refugees.

They call the zone an independent republic, but it is not recognized by the UN. Unreported World talks to some refugees who have been living here for more than 30 years. They may not have food but they have an army – the Polisario Front.

In the refugee camp Kazziha meets the man who calls himself the President of the Saharawi Arab Democratic Republic. He tells Unreported World that those Saharawis left on the Moroccan side of the Berm have been subjected to serious human rights abuses.

Kazziha then travels via Europe to Layounne, capital of Moroccan controlled Western Sahara, to investigate the President's allegations. When Morocco took control, 350,000 of its citizens descended on the Western Sahara in what they called the Green March. Many of the Saharawis ended up in refugee camps.

The team manages to give their police minders a slip and drive into the Saharawi ghetto in time to witness a pro-independence demonstration, which the security forces break up with water cannon. That night protestors say that forty seven people were arrested, and some beaten.

Khazziha interviews Mohamed Dadaach, an icon of the resistance movement who spent 23 years in prison. Along with other leaders of the movement, he tells Unreported World that there are still secret prisons all over the country in which Sahrawi men and women are being tortured.

Back in Rabat Khazziah interviews historian Abdul Hay Moudden, a member of the government Equity and Reconciliation Commission which was set up to investigate human rights abuses. He admits that there may be some abuses but the situation has improved considerably.

Later, the Moroccan Information Minister tells Unreported World that despite his government agreeing in 1991 to hold a referendum on independence, which has never taken place, the region belongs to Morocco and the government will not accept independence. Like any wedding, there are always some people who are not going to be truly happy he says.