maandag 21 juli 2008

Boek "Israel en ik": interviews met 15 bekende Nederlanders

 
Ik heb het nog niet gelezen, maar dit boek van Bert de Bruin (een kritische, linkse Zionist - ja, die bestaan!) kan alleen maar een verademing zijn vergeleken met de hedendaagse doorsnee publicatie over Israël.
Alleen al daarom warm aanbevolen!
 
 
Wouter
__________________
 

De omslag van het boek ( een vroege versie, met twee foutjes die inmiddels verbeterd zijn ).


Deze week is bij uitgeverij Aspekt mijn eerste boek uitgekomen: Israel en ik - Vijftien bekende Nederlanders over hun verhouding met een zestigjarige. Op de achterflap staat het volgende ( ik kan het niet mooier en compacter zeggen, mede omdat ik deze tekst zelf geschreven heb ):

De staat Israël vierde in mei 2008 zijn zestigste verjaardag. Ter gelegenheid daarvan interviewde Bert de Bruin, in samenwerking met het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI), vijftien personen – schrijvers, journalisten, politici en andere prominente Nederlanders – over hun band met Israël. Het resultaat is een serie boeiende en openhartige verhalen, waarin naast kritiek en bezorgdheid vooral oprechte betrokkenheid bij het wel en wee van de Joodse staat naar voren komt. Dit boek maakt duidelijk dat voor veel Nederlanders Israël "meer dan zomaar een land op de aardbol" is. Geïnterviewd werden: Barbara Barend, Frits Bolkestein, Bernard Bot, Samira Bouchibti, Jessica Durlacher, Elsbeth Etty, Bloeme Evers-Emden, Assad Jaber, Nausicaa Marbe, Dana Nechushtan, Karel Ornstein, Daniel de Ridder, André Rouvoet, Jacques Wallage, en Jan van Zanen. Ronny Naftaniel, directeur van CIDI, schreef het voorwoord.

Het ISBN van dit boek is 9789059117280. Je kunt het voor zover ik weet bij alle erkende boekhandels in Nederland ( en ook op bij Bol en Proxis, of bijvoorbeeld bij NRC Handelsblad, ook al staat daar dat het nog niet verschenen is ) kopen of bestellen. De prijs van het boek is 17,95 Euro. Om met Herman Berkien te spreken: "Het kost wel een paar centen, maar je hebt er wel wat voor!". Ik moet het boek zelf nog ontvangen, de Israelische post werkt niet zo snel, maar iedereen die het in handen heeft gehad is erg onder de indruk, en alle geinterviewden waren zeer te spreken over de manier waarop ik hun verhaal heb weergegeven. Dat het verder inhoudelijk wel snor zat ( boeiend, ontroerend en leuk, gevarieerde meningen en inzichten, leest als een trein ) was mij natuurlijk al bekend. Ik zou zeggen: kopen en lezen! En zegt of blogt het voort! Als het goed is vindt er begin september in Amsterdam een officiele boekpresentatie plaats, in de vorm van een paneldiscussie/mini-symposium, met als werktitel Israel, Nederland, en Europa: Dynamische perspectieven. Daarvoor zal ik naar Nederland komen. Naast een viertal deskundigen zullen ook alle geinterviewde personen voor die bijeenkomst worden uitgenodigd. Ik verwacht er ook een aantal DBI lezers tegen te zullen komen.

Bert de Bruin, donderdag 17 juli 2008

 

dinsdag 15 juli 2008

Israël: 'Free Palestine Bulletin' & opnieuw Antoon van Hooff

 
Als reaktie op mijn mail aan Antoon van Hooff mocht ik van hem nog enkele nietszeggende ('Schurkenstaat!', 'Schurkenstaat!') e-mails ontvangen, die de moeite van het plaatsen hier niet waard zijn. Zijn ingezonden brief aan De Gelderlander afgelopen woensdag kwam grotendeels overeen met zijn reaktie naar mij, en hoeft ook niet hier herhaald te worden.
Zowel Ratna als ik hebben nog een nieuwe ingezonden brief naar De Gelderlander gestuurd (met zijn tweeën lobbied nu eenmaal lekkerder dan alleen!) om zijn verdachtmakingen te weerleggen. Het 'Israëllobby' label komt me danig mijn neus uit inmiddels, en lijkt alleen tot doel te hebben ons in een hoek te zetten: ik ben activist, al 25 jaar! Ik ben ook geen deel geweest van de milieulobby, de Loesje-lobby, de Wereldwinkellobby, de antiracisme-lobby, de indianenlobby, de West-Sahara-lobby, de vegetariërslobby, de dierenrechtenlobby, de vredeslobby, de anti-afbraak-lobby, de uitkeringslobby, de anti-rook-lobby, de Middenbos-lobby of de stop-uitbreiding-vliegveld-Beek-lobby. Als er al een lobby aktief is in dit conflict, dan is het de goed georganiseerde en zwaar gesubsidiëerde pro-Palestijnse lobby.
 
Onze eerdere ingezonden brieven aan De Gelderlander werden beide geplaatst, en zijn hier te lezen.
 
 
Ook GroenLinks - nog steeds mijn partij? - liet zich weer eens niet onbetuigd in het demoniseren van Israël, zie onderaan. Hetzelfde krantje werd eerder tegen betaling met de Groene Amsterdammer verspreid, maar GroenLinks zal het gratis hebben meegestuurd.
 
Wouter
_________________________
 
Re: brief 'Buitenburgers Israël'

 

Anton van Hooff (Lezersbrieven 9 juli) zet mij liever weg als 'verlengstuk van de pro-Israëllobby' dan op mijn kritiek in te gaan. De manier waarop hij Joden en Israël bij herhaling schoffeert is heus voldoende aansporing voor mij om te reageren, daar heb ik geen faxen van het CIDI voor nodig.

Van Hooff draait oorzaak en gevolg om door Israël 'de belangrijkste aanstichter van Jodenhaat in de wereld' te noemen. Vervolgens betreurt hij dat hij geen Holocaustherdenkingen kan bijwonen omdat daar Israëlische vlaggen te zien zouden zijn. Hij zal daar zeker niet gemist worden.

Welke bevolkingsgroep in Nederland wordt afgerekend op misstanden in hun land van herkomst? Komt Wilders' islamofobie niet door de groeiende invloed van moslims op de Nederlandse maatschappij, maar door het beleid van Marokko of Iran? Slaan skinheads Turken in elkaar vanwege de onderdrukking van de Koerden, of Chinezen vanwege de Tibetanen? Van Hooff zet louter de Joden apart en verdeelt ze in slechte, die 'schurkenstaat' Israël steunen en zo Jodenhaat oproepen, en goede, die zijn eigen mening delen.

Ik ben deze week toevallig in Nijmegen voor de Vierdaagse, maar zal Anton van Hooff wel niet tegenkomen. Er lopen immers Israëli's met vlaggetjes mee.

 

Wouter Brassé

Sittard

 
_________________________
 
Aan: GroenLinks ledenadministratie en redaktie Magazine
 
 
Sittard, 15 juli 2008
 
Beste mensen,
 
Naar aanleiding van Uw nieuwste wapenfeit, het meesturen van een propagandakrantje van het Nederlands Palestina Komitee met het jongste nummer van het GL Magazine, heb ik besloten om mijn contributie terug te brengen tot het minimum. U heeft immers blijkbaar genoeg geld om dit soort troep ongevraagd naar Uw leden te sturen, en daar is mijn bijdrage absoluut niet voor bedoeld.
 
Dit krantje is eenzijdig, lasterlijk, leugenachtig, en één lange oproep om Israël te boycotten, wat bij mijn weten niet overeenkomt met het partijstandpunt van GroenLinks in het conflict.
 
Ik zal U eerlijk zeggen dat de enige reden dat ik vooralsnog lid blijf van deze partij, mijn waardering voor de lokale afdeling in Sittard-Geleen is.
 
 
Hoogachtend,
Wouter Brassé, Sittard
 
lokaal lid van Progressief Sittard sinds 1986 (in 1989 omgedoopt in GroenLinks Sittard, vanaf 2001 GroenLinks Sittard-Geleen)
landelijk GroenLinks lid sinds 1997 (maar voor hoe lang nog?)
 

vrijdag 11 juli 2008

Joodse vluchtelingen en de Israëllobby





Geachte Anton van Hooff,


 

Sommige classici zijn blijkbaar blijven hangen in de oudheid, maar de meeste andere Nederlanders leven tegenwoordig in 21ste eeuw. Wij maken vrijwel dagelijks gebruik van het internet, waarop ook - en helaas - Uw opiniestuk 'Recht op terugkeer' uit De Gelderlander is te vinden. Via digitaal vernuft als een Google Alert kan men zelfs via e-mail dagelijks op de hoogte worden gehouden van krantenartikelen over bijvoorbeeld Israël. Via deze hightech methoden had U ook rap kunnen achterhalen dat Ratna Pelle en ik goed bevriend zijn en samen een website hebben over het Midden-Oosten conflict. Zij woont in Nijmegen en wees me op Uw schandalige stukje in De Gelderlander, daar is geen geheimzinnige, door CIDI aangestuurde Zionistische lobby voor nodig.

 

In plaats van in te gaan op de kritiek in mijn ingezonden brief, doet U in Uw reactie nog een schepje erbovenop met verdachtmakingen naar de briefschrijver en door Israël neer te zetten als schurkenstaat en aanstichter van antisemitisme. En dan vindt U het vreemd dat U voor antisemiet wordt uitgemaakt?! Ik denk dat er weinig mensen rouwig om zullen zijn dat U 'niet kunt meedoen' aan herdenkingen van de Shoah. Uit Uw schrijfsels spreekt een haat die ongezond is en overigens ook niet bepaald goed voor Uw reputatie. Het mag verdacht heten dat U - en met U velen anderen, ik noem maar een Justus van Oel en Jan Wijenberg - zo'n haat tentoonspreid voor de enige Joodse staat. Zeker is er van alles mis daar, maar dat verbleekt bij echte 'schurkenstaten' als Noord-Korea, China, Birma, Soedan, Zimbabwe, Iran, Syrië, enz.

 

Voor de oorlog werd er openlijk geschreven over de bedenkelijke praktijken en te grote welvaart en invloed van de Joodsche bevolking en het 'wereldjodendom'. Tegenwoordig mag dat in het Westen niet meer, maar nu is het Israël en de pro-Israëllobby en haar sinistere machinaties waarop alle laster en verdachtmakingen zich richten.

Er is weinig geheimzinnigs aan wat ik doe: mijn naam in combinatie met het woord Israel geeft 1.000 hits op Google. Dan zie je gelijk dat ik het CIDI of de ambassade helemaal niet nodig heb in de 21ste eeuw; ik werk rechtstreeks samen met Zionisten in Israël!

 

Ik sta voor vrede door compromissen van beide kanten in het conflict, maar het zijn vooral lieden als U die maken dat ik de meeste tijd moet verdoen aan het op te nemen voor Israël en voor de Joden. Want als het U ontgaan is: in Uw venijnige stukje valt U niet alleen Israël aan, maar ook een organisatie van Joodse vluchtelingen.

 

Mijn verlengstuk in Nijmegen liet me weten dat U Uw verdachtmakingen ook in De Gelderlander geplaatst hebt weten te krijgen. Die regionale kranten plaatsen ook maar alles, betamelijk of niet! Het zal U verheugen dat Uw brief ook een plaatsje krijgt op mijn weblog, met dit antwoord erbij.

 

 

Wouter Brassé,

Sittard

 

_____________________

 

De ingezonden brief naar De Gelderlander waaraan ik deze reactie te danken had:

 

Re: Recht op terugkeer

 

Voor een historicus weet Anton van Hooff de geschiedenis behoorlijk geweld aan te doen in de Gelderlander van afgelopen dinsdag.

 

Wie de Palestijnen verwijt dat zij in 1947 een oorlog tegen de Joden waren begonnen, en daarmee hun eigen verdrijving tenminste deels aan zichzelf te wijten hadden, krijgt steevast het verwijt van 'blaming the victim'. Van Hooff presteert het echter het om de Joden die uit Arabische landen moesten vluchten aan te wrijven dat zij het allang best vonden om hun land te verlaten en stonden te trappelen om naar Israël te emigreren. Het is het equivalent van het slachtoffer van een verkrachting voorhouden dat ze het allang lekker vond om eens een beurt te krijgen. Walgelijk!

 

Feit is dat de Joodse gemeenschappen in de Arabische wereld van oudsher een tweederangs positie hadden, en de opkomst van natiestaten beloofde hierin niet direct verbetering te brengen. In Egypte bijvoorbeeld werd 85% van de Joden al in de jaren 1920 uitgesloten van het staatsburgerschap, en vonden begin jaren '40 de eerste pogroms plaats. In 1947 werd wettelijk bepaald dat nog maar 10% van de werknemers van bedrijven uit niet-Egyptenaren mocht bestaan, waardoor veel Joden hun baan verloren. In 1948 kwamen tientallen om bij bomaanslagen en rellen, en werden honderden opgepakt en hun bezittingen in beslag genomen. Tot midden jaren '50 vertrokken zo'n 34.000 Egyptische Joden naar Israël met achterlating van hun bezittingen. Na de Suez Oorlog van 1956 werden bijna 25.000 Joden uit Egypte verbannen en hun bezittingen geconfisqueerd. Na de Zesdaagse Oorlog in 1967 werd het merendeel van de 15.000 overgebleven Joden het land uit gezet, sommigen na maandenlange gevangenschap, mishandeling en marteling.

 

Overigens koos bijna een kwart van de Joodse vluchtelingen uit de Arabische wereld Europa of Amerika als nieuw thuis, waarmee al duidelijk moge zijn dat het niet louter een zaak was van "grif ingaan op de uitnodiging om 'terug te keren' naar hun staat". Anders dan de Palestijnse Arabieren had het gros van de Sefardische en Mizrahi Joden part nog deel aan het Arabische conflict met Israël. Evenals de meeste Europese Joden werden ze pas Zionist door hun vervolging.

 

Wouter Brassé,

Sittard

 

 

maandag 7 juli 2008

Zelfmoordtaktieken (Dry Bones)

Dit valt denk ik onder het kopje 'zwarte humor'...