zaterdag 30 juni 2007

Verbal Jam dringt voor in Israël

Ik bezocht Israël voor het eerst dit voorjaar. Het was tevens mijn eerste vliegreis, mijn eerste keer zwemmen in de Middellandse Zee, en mijn eerste bezoek aan een land vol Joden. In Sittard woonden tot de oorlog meer dan 100 Joden, maar dat was voor mijn tijd: de Nazi's hebben hen uit het hart van onze stad weggesneden en vermoord. Hier herinnert nog weinig aan hen, slechts enkele gedenkstenen en enkele grafstenen op de algemene begraafplaats -- en mijn Joodse webpagina.
In Israël voelde ik een soort plaatsvervangende trots hoe het Joodse volk uit de as van Auschwitz was herrezen en een eigen staat had opgebouwd, met overal Hebreeuwse letters op de gevels en Davidsterren op elke vlag in elke straat.
Mensen die voordringen zijn echter een mini-jeugdtrama van mij, dus in Israël had ik wel moeite met die gewoonte, vooral bij de vele controles waar ik netjes in de rij op mijn beurt wilde wachten. Gelukkig was mijn reisgenote assertiever, anders had ik daar nu nog gestaan.
Mijn reisverslag is nog in de maak, maar het zal zeker niet zo scherp geformuleerd worden als Verbal Jam dat hieronder kan.
 
Wouter
_____________________

Verbal Jam - scherp, satirisch

voordringen

Posted: 28 Jun 2007 04:11 AM CDT

Het onderstaande stuk is uitgezonden in Het Radiolog bij VPRO's De Avonden. Het is terug te luisteren bij 'verbal jam op de radio' (zie rechterkolom; doorspoelen tot de laatste 15 minuten).

Elke keer als ik in Israël ben, bespeur ik de behoefte om het land aan mezelf uit te leggen, erover na te denken, mijn gedachten erover op te schrijven. Anders raak ik de draad kwijt. Het is namelijk een intrigerend land, een land van uitersten en tegenstrijdigheden.

Enerzijds beleefd, hartelijk en vol warmte, anderzijds onbeschoft en ongeduldig. Braaf en keurig stopt men voor zebra en voorrangskruising, maar wie bij het groene stoplicht 1/100ste van een seconde te laat optrekt, krijgt een windhoos van verontwaardigd getoeter over zich heen. De ware Israëliër haat het om in de rij te staan, althans zolang hij niet vooraan staat. En dus is hij voortdurend en onbeschaamd bezig die koppositie te veroveren. Bij de bank, in de winkel of bij het instappen van de bus, het bijna ziekelijke voordringen kent geen grenzen.

Vorige week stond ik buiten de supermarkt een sigaretje te roken. Een man had een taxi gebeld om zijn vracht boodschappen naar huis te krijgen. Zodra de taxi arriveerde sprongener twee ultra-orthodoxe religieuzen in. Woedend stormde de man naar de taxi en sleurde de twee eruit. Het liep bijna uit op een handgemeen.

Bij de paspoortcontrole op het vliegveld Ben Goerion zag ik eens een argeloze buitenlander die als eerste bij het loket arriveerde, maar binnen drie minuten achterin de rij stond omdat zich tevens een omvangrijke religieuze familie aandiende.
Ikzelf was gelukkig al lang geleden nadrukkelijk gewaarschuwd voor dit fenomeen, voorafgaand aan mijn eerste bezoek aan Israël. Ik kreeg op het hart gedrukt mij hierover vooral niet kwaad te maken, want dan zou mijn verblijf bij voorbaat verpest zijn.

Ja, de ultra-orthodoxe Joden zijn een verhaal apart. Zij bieden een folkloristische aanblik, maar zijn bij de overige inwoners van Israël op z'n zachtst gezegd niet geliefd. Smalend noemt men ze 'de zwarte Joden'. Hun regels dicteren de samenleving: wanneer er rust en stilte moet zijn, wat er wel en niet gegeten mag worden en wanneer, ze treiteren anderen uit hun huizen om die beschikbaar te krijgen voor gelijkgestemden en behandelen hun vrouwen op een manier waar de Taliban nog maar nét overheen komt.

Ondertussen voeren ze geen klap uit op de arbeidsmarkt, want ze zijn fulltime doende met het bestuderen van hun Talmoed en Tenach en ze hoeven ook niet in het leger.
Dergelijk parasitair gedrag geeft natuurlijk scheve ogen bij de rest van de bevolking, die zich in de dagelijkse hitte loopt af te beulen.

Tegenstellingen en nog eens tegenstellingen. De orthodox religieuzen stenigen de politie in Jeruzalem vanwege de zondige Gay Parade, de dochter van de premier is openlijk lesbisch en vindt zon homospektakel juist goed voor de kinderen van de ultra-orthodoxen. Want op die manier leren ze eindelijk eens dat er überhaupt homo's bestáán.

Het heilige land is ook een heidens land. Vol kunst, cultuur, historie en indrukwekkende natuur, maar ook vol wapens, oorlogsdreiging en superioriteitsgevoel tegenover de buren. Een toevluchtsoord, maar tegelijk misschien onveiliger dan de plek waar de vluchteling oorspronkelijk vandaan kwam. Bij elke openbaar toegankelijke gelegenheid staat een bewaker met pistool en scanner.

Het beloofde land. Maar had God dan destijds niet meteen kunnen aangeven wélk stuk hij precies beloofde, inclusief internationaal erkende en veilige grenzen? Dat had duizenden jaren van onophoudelijk bakkeleien gescheeld over een klein en zanderig strookje grond. Je vraagt je af: waar hébben we het over? Gunde God zijn uitverkoren volk niet wat méér ruimte, zodat ze vreedzaam konden samenleven met mensen die er anders over dachten en ze elkaar niet in het vaarwater hoefden te zitten? Het komt op mij als atheïst wat zuinigjes over.

Wie naar Israël gaat moet de bijbel meenemen. Daar is de juiste ambiance. Nergens kun je dat boek zo fijn lezen als in het land waar je de nagelaten sporen ervan nog kunt bekijken, keurig gestapeld in archeologische laagjes. En dat zijn er heel wat, van de Joden zelf, de Assyriërs en de Babyloniërs, tot de latere Grieken, Romeinen, kruisvaarders, Arabieren, Mamelukken en Turken. Het was hier een komen en gaan van veroveraars en waarschijnlijk putten de huidige Palestijnen hieruit hun hoop: de Israëlische overheersing verdwijnt ook wel weer een keer. Hun enige misrekening daarbij is dat de andere bezetters geen specifieke historisch-religieuze band met het gebied hadden, de Joden daarentegen wél. Maar aan de andere kant valt ook weer op dat in Israël wonende Arabieren veel meer kalmte en natuurlijke verbondenheid met klimaat en landschap uitstralen dan al die rusteloze immigranten uit de diaspora.

Tegenstrijdigheden en uitersten. Duizenden jaren geschiedenis. Daar steken wij in ons polderland met een enkel veenlijk en een paar roestige Romeinen maar povertjes bij af. In Israël staat de glanzende moderne Westerse techniek en architectuur temidden van de Romeinse aquaducten, badhuizen en opgegraven steden.
De complete Israëlische flora ligt letterlijk aan het infuus van waterslangetjes om de groei erin te houden.
De hitte maakt het land slonzig, met overal roestig metaal en verbrokkelde muren. Je ruikt bij wijze van spreken de geur van oud beton dat in de genadeloze zon langzaam staat te verdampen. Het is er netjes en het is er een bende. Ik vind het altijd weer jammer als ik er weg ben, maar ben ook blij dat ik weer terug ben. In het keurig aangeharkte Nederland.

 
  

woensdag 20 juni 2007

Iedereen houdt van dode Joden

Dit meesterlijke stukje sarcasme van Daniel T. Boom stond op 5 mei jl. in 'Letter en Geest' van Trouw.
Ik kende het al uit Het Vrije Volk, waar hij het in februari op had gepubliceerd, maar de her-publicatie in Trouw was me ontgaan omdat ik toen door Israël reisde.
Natuurlijk vielen de linkse activisten vervolgens in viervoud over hem heen. Keesjemaduraatje werd vrolijk van alle ophef.
 
Intussen wacht ik nog even af of GroenLinks zich gaat uitspreken voor het boycotten van 'Apartheidstaat' Israël (zie de laatste 2 GL Magazines), want ik ben al ruim een jaar in dubio of ik lid moet blijven van deze club. Bij voorkeur werd ik weer plaatselijk lid zoals 10 jaar geleden, maar het plaatselijke lidmaatschap schijnt inmiddels afgeschaft te zijn :-(
 
Wouter, al enkele jaren zwevend GL-lid
______________________________________________________

Iedereen houdt van dode Joden
Daniël Teeboom
Trouw
5 mei 2007

Levende Joden worden veel minder bewonderd dan dode Joden, zeker door linkse mensen, beweert Daniël Teeboom. Hij kan het weten, als levende Jood. "Ik dacht bij mezelf: wat jammer toch dat ik geen dode Jood ben, dan hield iedereen hier van mij."

Zolang ik me kan herinneren zijn dode joden populair. Waarom precies weet ik niet, zelf heb ik meer wat met levende joden. Een vreemde smaak misschien, want veel mensen vinden levende joden maar niks. Dode joden daarentegen worden door vrijwel iedereen bewonderd. Er zijn zelfs speciale feestdagen waar ieder jaar weer herdacht wordt dat er zo veel dode joden zijn. Ook worden er veel sympathieke films en boeken over dode joden gemaakt, die bovendien ook nog eens goed worden verkocht (de boeken en de films, niet de dooie joden). Levende joden zijn als onderwerp voor een film of boek wat minder populair en komen meestal alleen negatief in beeld. Tenzij het over levende joden gaat die bezwaar maken tegen andere levende joden, zoals Hajo Meyer van Een Ander Joods Geluid.

Hajo Meyer zag ik een poosje geleden op een bijeenkomst, georganiseerd door de SP en Groen Links, waar hij samen verscheen met Dyab Abu Jahjah. Het was een soort mini-Wansee conferentie, maar dan in Amsterdam, waar men zich bezig hield met wat er moest gebeuren met de joden in Israël. Aan de deur stonden twee heren dvd's met 9/11 samenzweringstheorieën uit te delen en binnen riep Hajo Meyer tegen iedereen die een kwartje in hem gooide dat hij zich zo schaamde. Hij schaamde zich voor Israël, hij schaamde zich voor de steun die het kreeg van Amerika en hij schaamde zich in het bijzonder voor de vriendschappelijke banden tussen Israël en Nederland.

Abu Jahjah vertelde het dankbare publiek, dat bijna volledig bestond uit autochtone blonde Hollanders, dat er nooit vrede mocht worden gesloten met Israël. De Zionisten moesten tot de dood worden bestreden: geen vrede, geen twee staten, geen dialoog. Luid applaus. Hajo Meyer glunderde. Een dame uit het publiek stond op en sprak de beide heren toe. Ze was zo blij dat ze dankzij Hajo Meyer en zijn vriend Abu Jahjah, niet meer hoefde na te denken over vrede tussen Israël en Palestina. Ze kon zich nu, met de zegen van een jood, geheel concenteren op de vernietiging van de joodse staat. Gejuich was haar deel. Blijkbaar denken mensen er graag aan hoe je levende joden dood kunt krijgen. Ik probeerde een glimp op te vangen van meneer Meyer en dacht bij mezelf: "wat jammer toch dat ik geen dooie jood ben, dan hield iedereen die hier zit van mij". Maar ja, ik ben te laat geboren om in aanmerking te komen voor die eer en er zitten bovendien allemaal akelige nadelen aan. Desondanks: alle lof voor dode joden.

Levende joden worden veel minder bewonderd dan dode joden, zeker door linkse mensen. Daar heb ik wel begrip voor. Neem bijvoorbeeld Amerika waar, zo laat ik mij vertellen, de 'rijke joodse lobby' de dienst uitmaakt. Dat is heel erg en heeft allerlei verschrikkelijke gevolgen zoals Seinfeld en AIPAC, om maar wat te noemen. En dan heb je natuurlijk ook nog Israël waar er niet alleen heel veel niet-dooie joden rondwandelen, maar waar ze ook nog eens de meerderheid vormen. Een onnatuurlijke situatie, waar snel wat aan moet worden gedaan. Maar, zo hoor ik vaak, de levende joden moeten niet zo zeuren over antisemitisme, als men hen uit deze onnatuurlijke situatie probeert te redden door ze te veranderen in de immens populaire dooie joden. Het is oneerlijk om antizionisten uit te maken voor antisemieten. Antisemitisme is namelijk slecht, omdat het 't doel heeft bereikt. Dat doel was, om die aardige man met die snor aan te halen, de vernietiging van het joodse ras in Europa. Joden behoren weliswaar niet tot een specifiek ras, maar een kniesoor die daar op let. Vernietigd zijn ze toch.

Antizionisme is echter in orde, net zoals het antisemitisme dat ooit was vóór de Holocaust. Dat komt omdat het doel van het antizionisme, de vernietiging van de joden in Israël, nog niet is bereikt. Bovendien, de Duitsers konden in 1933 niet weten wat de Nazi's allemaal van plan waren maar de antizionisten maken van hun genocidale plannen geen geheim. Daarom is het antizionisme erg fatsoenlijk en het antisemitisme niet. Het antisemitisme is na de Holocaust gereduceerd tot de haat voor dode Joden, zoals het beschilderen van grafzerken en dat mag niet want dode joden zijn fantastisch. Daarentegen staat antizionisme voor de haat voor de nog in leven zijnde joden en dat is natuurlijk begrijpelijk. Levende joden pesten de Palestijnen door hardnekkig in leven te blijven. Palestijnen doen hun best en blazen zich, als ze de kans krijgen, zo nu en dan in Israëlische bussen op. Komen ze er niet bij, dan bestoken ze de joden met rakettetjes maar eerlijk gezegd schiet dat niet erg op. In ieder geval, ze creëren zo dode joden, en dode joden zijn, zoals iedereen weet, grandioos. Geen wonder dat Palestijnen in bepaalde kringen net zo geliefd zijn als dode joden.

Pas als er een einde is gemaakt aan Israël zal ook het antizionisme een vies smaakje krijgen, want er is geen enkele reden om aan te nemen dat als de machtsverhoudingen veranderen dat niet zal gepaard gaan met veel geweld. Vervolgens krijgen we dan 60 jaar geweeklaag over de dooie Joden van Israël en blijven alleen nog de levende joden in Amerika over. Maar niet getreurd, daar vinden we ook wel een gepaste oplossing voor.

maandag 18 juni 2007

Gaza: the Palestinians must make a choice in which direction to lead (Gershon Baskin)

Kotsmisselijk word je ervan, hoe de ellende van de Palestijnen steeds weer uitsluitend Israël wordt aangewreven - zelfs als ze elkaar onderling afmaken.
Israël zou met Hamas moeten onderhandelen... De Joden staan begrijpelijkerwijs niet te springen, want ze hebben niet zo'n toffe ervaringen met antisemieten en terroristen.
Hieronder een voorstel om de situatie te verbeteren van Gershon Baskin van het Israëlisch-Palestijnse IPCRI instituut, die er bekend om staat de kritiek op zijn eigen land en volk niet onder stoelen of banken te steken. Verfrissend dus, dat hij voorstelt dat de Palestijnen zelf ook iets gaan doen om te bewijzen dat ze echt op vrede en verzoening uit zijn...
 
Wouter
____________________________________
 
The fall of Gaza and the rise of Palestine

Gershon Baskin*

June 15, 2007

 
The fall of Gaza to Hamas has thrown the Palestinian people into its worst crisis since 1967.  With every crisis there are usually new opportunities and those must be investigated and pursued, if possible. Gaza is lost, for the time being and there is little that the Palestinian leadership in Ramallah can do to immediately change the course of events.  The present focus must now be on the West Bank and on saving the Palestinian people from additional unnecessary disasters and nightmares. There is now an opportunity to contrast the horrors of Gaza with a new reality in the West Bank that could serve as an example and focal point for positive Palestinian energies.  

The Palestinian leadership in Ramallah should detach itself from Gaza (for the time being).  If, at the same time, the Palestinian leadership in the West Bank and East Jerusalem would issue the following ten-point plan, a new future of promise and hope could be turned into a reality that would be the best possible way to serve the interests of the Palestinian people. The following is the proposed ten point plan:

1.       The Palestinian leadership of the West Bank and East Jerusalem's should declare that it is their intention is to establish an independent Palestinian state in the West Bank and East Jerusalem that will live in peace with all of its neighbors.

2.       The Palestinian leadership in the West Bank and East Jerusalem recognizes Israel's right to exist, adheres to all of the agreements that have been signed between the PLO and the State of Israel and renounces all forms of violence.

3.       The Palestinian leadership in the West Bank and East Jerusalem calls for the Government of Israel to renew permanent status negotiations immediately that will convene with the assistance of the Quartet and will proceed without interruption until agreements are reached and ratified by both sides.

4.       The Palestinian leadership calls on the Government of Israel to immediately release all of the tax revenues which are being held by Israel and to transfer them to the Palestinian treasury account in Ramallah. The leadership calls on Israel to also release Palestinian prisoners to the West Bank, especially those who were arrested prior to the establishment of the Palestinian authority in 1994 and other prisoners who state their agreement to live under the new realities in the West Bank and East Jerusalem and are willing to live in peace with all of their neighbors.

5.       The Palestinian leadership calls on the governments of the world to renew their diplomatic relations and financial support for the Palestinian people in the West Bank and East Jerusalem.

6.       The Palestinian leadership calls on the governments of the world to provide humanitarian support for the people of Gaza through various international aid agencies and calls on the Government of Israel to allow food and medical aid that will reach the people of Gaza directly to enter Gaza.

7.       The Palestinian leadership will make preparations for new elections in the West Bank and East Jerusalem that will be held within three months.  In those elections, only political parties that accept the recognition of Israel, adhere to previous international agreements and commitments, support democracy and renounce violence will be allow to participate in the elections.

8.       Recognizing the mistakes of the past, the Palestinian leadership is immediately implementing a plan to unite all Palestinian security forces into one singular force under the direct command of the political echelon. The number of troops will be greatly reduced so that the new government will focus its attention on development, building the new state, education, health and welfare. The law of holding unauthorized arms will be strictly enforced and the first task of the Palestinian security force will be to collect unauthorized arms.  The Palestinian government, with the assistance of foreign governments will engage in an aggressive public campaign to collect arms, through public media and education and through the enforcement of the law.

9.       In accordance with the peace directive of the Palestinian leadership in the West Bank and East Jerusalem, all forms of incitement against peace and against Israel will be prohibited. The government of Palestine will immediately advance programs of educational reform that will introduce education for peace with Israel at all grade levels and in all schools. This campaign will include the public owned media as well and will prove without any doubt that the people of Palestine are determined to make peace.

10.   The actions of the Palestinian leadership in the West Bank and East Jerusalem will seek to create a new reality in the West Bank and East Jerusalem that will serve as the primary inspiration to the Palestinian people of Gaza to overthrow the Hamas government in Gaza and to once again unite the Palestinian people and lands so that eventually the Palestinian state to be established in the West Bank and East Jerusalem will include Gaza as well.

With such a platform placed on the table by the Palestinian leadership in the West Bank and East Jerusalem, Israel should immediately respond in accordance with the Palestinian requests:  release tax revenues, release prisoners, reopen full diplomatic relations including permanent status negotiaitons, assist in the creation of a new security reality by removing checkpoints and road closures throughout the West Bank and even declare that Israel will freeze the further construction of the security barrier pending future assessment. Israel should make all efforts to assist in the creation of new promise and hopes for the people of Palestine and for the people of Israel. 

Public opinion research on the Israeli public recently conducted by IPCRI has clearly demonstrated that if the Israeli public truly believed that the Palestinians were sincerely interested in peace, they would be willing to make the concessions necessary to secure a peace agreement with the Palestinians. The most convincing action that Palestinians could take that would convince the Israelis, according to the research, is the adoption of peace education in schools and in the media.  For Israelis, that is a true reflection of the values of the society and such a program would demonstrate to the Israeli people and to the international community that the Palestinian people are ready for peace. Israel would have to respond swiftly and with sincere intent that would strengthen the commitment for peace amongst Israelis and Palestinians alike.

The alternative to the above proposal is only more disasters and suffering for all Palestinians and for all Israelis. The recent events are far from the best scenario and from a Palestinian perspective represent a colossal tragedy. The Palestinian leadership has reached a new crossroad - and they must make a choice in which direction to lead. There are always more than two alternatives, but those alternatives lead either in the direction of hope and peace or towards more despair and suffering. Leadership is about making tough decisions. Crises provide opportunities for real change and this is the time for change.


* Gershon Baskin is the Israeli Co-CEO of IPCRI - the Israel/Palestine Center for Research and Information.

Gershon Baskin, Ph.D.
Co-CEO, IPCRI
ISRAEL/PALESTINE CENTER FOR RESEARCH & INFORMATION
P.O. Box 9321, Jerusalem 91092
http://www.ipcri.org


In light of the lack of confidence in peace on both sides of the conflict, we asked Israelis and Palestinians what would convince them that the other side was really interested in peace, the #1 answer was: when they begin teaching peace in their classrooms

Subscribe to IPCRI's Free News Service
Daily News Clippings from all over the World - email to:
IPCRI-News-Service-subscribe@yahoogroups.com 

dinsdag 12 juni 2007

AZL-Poen = Koempelpensioen, manifestatie 15 juni te Heerlen

De Actie Mijnwerkerspensioenen m.b.t. de AZL-poen loopt ten einde. Op vrijdag 15 juni vindt om 14.00 uur op het Pancratiusplein in Heerlen een grote slotmanifestatie plaats. Dan zullen de, meer dan 25.000, ingezamelde handtekeningen worden overhandigd aan vertegenwoordigers van Stichting De Weijerhorst, een club die sinds de handel met de ING-bank de AZL-gelden beheert. Wij roepen koempels, nabestaanden, sympathisanten en leden van politieke partijen op om op vrijdag 15 juni massaal op te trekken naar Heerlen om nogmaals duidelijk te maken dat het bittere ernst is!! Het definitieve programma voor vrijdag 15 juni is binnenkort te vinden op www.mijnwerkerspensioenen.nl en www.nederlandsmijnmuseum.nl

 

 

We roepen iedereen op om vrijdagmiddag 15 juni naar Heerlen te komen.

 

Stichting AZL is de uitvoerende organisatie van de pensioenfondsen voor de mijnwerkers in Limburg. Een tijdje geleden werd bekend dat ze de overdracht van de pensioenen aan de ING-Bank verkoopt en daar een bedrag van 65 miljoen Euro voor opstrijkt. De oud-mijnwerkers zijn het daar terecht niet mee eens. De Stichting AZL wil de miljoenen besteden aan "mooie" maar ondoorgrondelijke doelen als een leerstoel voor pensioenen aan de Universiteit van Maastricht. De mijnwerkers voelen zich opnieuw in de steek gelaten. 

 

Het inmiddels opgerichte Actiecomité Mijnwerkerspensioenen voert strijd tegen de plannen van het AZL. In korte tijd werden ruim 25.000 handtekeningen verzameld. Het Actiecomié wordt gevormd door oud-mijnwerkers met steun van o.a. het Nederlands Mijnmuseum in Heerlen, GroenLinks en de SP. Er is een comité van aanbeveling gevormd en ook diverse burgemeesters uit specifieke mijnwerkersgemeenten hebben zich aangesloten. Verschillende gemeenten, waaronder Sittard-Geleen, hebben een motie aangenomen, evenals de Provinciale Staten van Limburg.

In de 70-er jaren van de vorige eeuw voerden de oud-mijnwerkers ook massaal actie tegen hun bijzonder lage pensioenen. Een actie die ertoe leidde dat de pensioenen iets werden verhoogd en geïndexeerd.

Veel mijnwerkers zijn gestorven aan de gevolgen van silicose (stoflongen). De meeste koempels kregen echter nooit en vergoeding van de mijnen voor het feit dat zij het werken in de mijn met hun gezondheid moesten bekopen. In de 90-er jaren van de vorige eeuw werd daarom door de oud-koempels de actie "Ereschuld voor de oud-mijnwerkers" gevoerd. Uiteindelijk kregen zo'n tweeduizend oud-mijnwerkers een silicosevergoeding.

 

De pensioenen zijn nog steeds zeer bescheiden. Groot is daarom de verontwaardiging onder de Limburgse oud-mijnwerkers dat ze weer worden vergeten terwijl er nu gelden beschikbaar komen om hun pensioenen op te trekken.

 

Onder de leus

AZL-POEN IS KOMPELPENSIOEN

heeft het Actiecomité Mijnwerkerspensioenen ruim 25.000 handtekeningen verzameld voor de volgende eisen:

·        Erkenning van het mijnverleden en

·        AZL-miljoenen naar de koempels en hun weduwen.

U kunt de petitie van het Actiecomité met de rechtvaardige eisen nog steeds ondertekenen via www.mijnwerkerspensioenen.nl (button: Handtekeningenactie).

vrijdag 8 juni 2007

Wordt Orgaan Donor!

Beste BNN,

 

Hier nog een wat late reaktie van mij. Begin vorige week was ik voornemens mijn lidmaatschap maar eens op te zeggen. Als oudere jongere (inmiddels 40+) was ik destijds lid geworden van BNN omdat ik vond dat jullie in het publieke bestel moesten worden toegelaten en de regering bleef de BNN-boot toen maar afhouden. Jullie stijl was van een nieuwe generatie - niet de mijne dus - maar een verademing na voorganger Veronica (die zo plat als een drol en zo commercieel als een Big Mac was met alleen maar keiharde sex en geweld). Na enkele jaren leek me jullie voortbestaan wel voldoende verzekerd om mijn steun niet meer nodig te hebben, en de vaak wat puberale kadootjes die jullie de leden regelmatig doen toekomen waren aan mij ook niet echt besteed.

Toen ik vorige week die meelwormen thuisgestuurd kreeg, vond ik (vegetariër sinds mijn achttiende!) het een mooi moment om eens op te gaan zeggen. Ik wachtte nog even af, omdat ik de donorshow (donor sinds vóór mijn achttiende!) wel een sterke stunt vond, en toen ik die gezien had was ik toch wel erg onder de indruk. Niet BNN is onethisch, maar de Tweede Kamer die weigert een "geen-bezwaar" wet in te voeren, en de doorsnee burger die te beroerd is om zich als donor te laten registreren maar wel zelf graag een nieuwe nier wil als de zijne of hare het begeeft.

 

Ik blijf dus toch nog even lid (maar svp. geen meelwormen meer toesturen...)!

 

Groet,

Wouter

_______________________________________

 

http://www.bnn.nl/page/donorshow

Donorballen



De stof die de Grote Donorshow heeft laten opwaaien, ligt weer op z'n plek. Voor de mensen (M/V) die hun ballen willen afstaan na hun dood: Minister Ab Klink kan ze goed gebruiken.  Een 'geen bezwaar'-regeling
wordt namelijk niet ingevoerd in Nederland. Wat betreft alternatieven doen politici hun best om nadelen te vinden. Niet bepaald creatief en doortastend. Een gemiste kans.
BNN voorzitter Laurens Drillich: 'Na De Grote Donorshow had orgaandonatie de volle aandacht van het publiek. Daar is helemaal niets mee gedaan. Wat een laffe bedoeling. De PvdA die als regeringspartij maar liever zwijgt dan de minister aan te zetten tot spoed. En minister Klink die tot in dit debat blijft mekkeren over De Grote Donorshow, maar ondertussen zelf alleen maar vertraagt en ook nog eens doet alsof er de afgelopen jaren wel coherent aan dit probleem gewerkt is. Zo ziek als Den Haag was van ons idee om een orgaan weg te geven
in een tv-show, zijn wij van deze vertoning."

Lees het persbericht hier.

Donor gemist?


Niet durven kijken? Probeer het nog eens!

Dit is waarom!


1088 mensen wachten op een nieuwe nier, maar de wachttijd is vier jaar. Per jaar sterven honderden mensen omdat er geen donoren meer beschikbaar zijn. Schrik je daarvan? It's real life. En kom op, het kan ons allemaal overkomen. BNN hoopt dat elke Nederlander tijdens en na de uitzending een donorformulier invult en daarmee levens gaat  redden. Wil je meer weten over het donorregister? Kijk dan even op deze site!




Barts visie


BNN-oprichter Bart de Graaff onderging zelf verschillende niertransplantaties en ondanks zijn ziekte haalde Bart het maximale uit het leven, waarbij hij zich door niets en niemand liet tegenhouden. De Grote Donorshow laat met name zien hoe Bart omging met zijn ziekte en hoe het zijn leven heeft beïnvloed. Door verhalen van vrienden en bekenden leren de kijkers de Bart van buiten de schijnwerpers kennen. Daarnaast worden er portretten van jongeren getoond die net als Bart al jaren op de extreem lange wachtlijsten staan voor een nieuwe nier.
_____________________________________________
 

Open Dag Vereniging Historie Schinnen, 24 juni 2007 te Etzenrade

Open Dag Heemkundemuseum Etzenrade

Op zondag 24 juni a.s. organiseert de Ver. Historie Schinnen wederom een Open Dag. Vanaf 11.00 u. - 16.00 u. bent u van harte welkom in ons museum "Etzenraderhoeve" Etzenrade 1 te Etzenrade-Jabeek. In het museum worden talrijke landbouwwerktuigen, ambachtswerktuigen en gebruiksartikelen die in deze regio in de periode 1850-1950 gebruikt werden tentoongesteld. Voor de prijs van E 1,50 kunt u tevens genieten van een heerlijke kop koffie/thee met knapkoek.