Moderne slavernij in de Indiase textielindustrie

Schone Kleren Campagne Goed Goed Nieuwsbrief #38 oktober 2014 Moderne slavernij in de Indiase textielindustrie Deze week staan de kranten vol met berichten over uitbuiting van jonge vrouwen in de Indiase textielindustrie. Dit vanwege een nieuw rapport van onze collega's van SOMO en Landelijke India Werkgroep. In 'Flawed Fabrics' wordt beschreven hoe meisjes en vrouwen worden gedwongen lange uren voor lage lonen te werken. Ze verblijven in slaapzalen en mogen het bedrijfsterrein bijna nooit verlaten. De onderzochte fabrieken leveren aan Westerse merken waaronder C&A, Primark en Replay en aan Bengaalse kledingfabrieken. Martje Theuws, onderzoeker bij SOMO: "Bedrijven pakken arbeidsrechtenschendingen niet effectief aan. Bedrijfscontroles zijn er niet op toegerust om bijvoorbeeld dwangarbeid op te sporen. Bovendien is er geen ketentransparantie. Lokale vakbonden en arbeidsrechtengroepen worden consequent genegeerd." Lees hier meer. Compensatie voor slachtoffers Rana Plaza schiet ernstig tekort Hoewel de eerste betalingen aan slachtoffers van de rampfabrieken zijn gedaan keerden we geschokt terug uit Bangladesh. "Fabriekseigenaren weigeren ex-arbeiders uit Rana Plaza werk te geven omdat ze 'te beschadigd' en een 'te groot risico' zouden zijn," zegt Samantha Maher van de Engelse Schone Kleren Campagne. "Het is verschrikkelijk om te zien hoe deze mensen de moed hebben verloren." Achttien maanden na de instorting ontbreekt van het benodigde compensatiebedrag, ruim dertig miljoen euro, nog steeds meer dan de helft: zestien miljoen euro. Bekende kledingmerken als Benetton weigeren betaling aan het Rana Plaza fonds, terwijl de slachtoffers die de ramp overleefden voor deze merken produceerden. Lees hier onze update. En verder: ChristenUnie, SP en GroenLinks stelden minister Ploumen kamervragen over  compensatie voor Rana Plaza slachtoffers. Over vragen gesproken: vraag om schone kleren als je gaat shoppen: bestel onze handige vragenkaarten. Onze fotoexpositie 'Who Runs the World? Girls!' is nog een week te zien in Impulse in Wageningen UR. Koop een boek en steun SKC! Ga naar YouBeDo.com, selecteer ons als goed doel en doneer zo 10% van de boekenprijs aan SKC. Onze leestips vind je in onze eigen boekenwinkel. Veel leesplezier! Doe mee! Blijf dagelijks op de hoogte en volg ons op Twitter en Facebook Word donateur en help ons de arbeidsomstandigheden in de kledingindustrie te verbeteren Stuur deze nieuwsbrief door naar vrienden en familie Hartelijke groeten, Team Schone Kleren Campagne

 

Goed Goed Nieuwsbrief 37 van de Schone Kleren Campagne

 

Schone Kleren Campagne Goed Goed Nieuwsbrief #37 oktober 2014 Geen vuile was maar schone kleren! Afgelopen maand riepen we uit tot actiemaand: maak van vuile was schone kleren! Want ondanks inspanningen van kledingmerken zijn de arbeidsomstandigheden in landen als Bangladesh en Cambodja nog steeds ontzettend slecht. De lonen zijn te laag om van te leven terwijl er urenlang wordt gewerkt in onveilige fabrieken. Wat is er gebeurd? We hingen de vuile was van KiK buiten. De Duitse textieldiscounter liet in drie rampfabrieken kleding maken: Ali Enterprises (286 doden), Tazreen (117 doden) en Rana Plaza (1138 doden). Tot op heden weigert het bedrijf de slachtoffers eerlijk en volledig te compenseren. KIK is met 3200 vestigingen in Europa één van de grootste kledingbedrijven in Duitsland. In Nederland probeert het bedrijf sinds kort voet aan de grond te krijgen en opende hier het afgelopen jaar zes winkels. Om aandacht te vragen voor de situatie van kledingarbeiders in Pakistan en Bangladesh stond de Schone Kleren Campagne voor de winkel van KIK op het Bos en Lommerplein in Amsterdam. Help mee! Bel of mail de klantenservice van KiK en laat het bedrijf weten dat je wilt dat ze de slachtoffers compenseren. We steunden de massaprotesten van kledingarbeiders in Cambodja. Tienduizenden kledingarbeiders in Cambodja gingen de straat op om een loon van 136 euro per maand te eisen. We riepen in het bijzonder H&M op om het voortouw te nemen in het verhogen van de karige lonen in de Cambodjaanse kledingindustrie. Van alle internationale bedrijven is H&M de grootste afnemer van kleding uit het Zuidoost-Aziatische land. De andere merken uit de top vijf van inkopers zijn C&A, Levi Strauss & Co, Zara, Adidas en Puma. Heb je de petitie nog niet getekend? Doe dat hier. De jongeren van PerspectieF waren in Bangladesh om de vrouwen uit onze Who Runs the World? Girls!-campagne te ontmoeten. Ze stelden daar de vragen die jullie ons hebben doorgegeven en overhandigden de meiden hun eigen portretten. Bekijk hier de teaser voor de korte video die van dit bijzondere bezoek gemaakt is. Ook de vrouwen uit Cambodja hebben de vragen beantwoord. Als klap op de vuurpijl was Loesje aanwezig op de opening van Primark in Arnhem: Kom naar het Humanity House! In de tentoonstelling Fair Fashion Lab in het Humanity House, Den Haag zoeken kunstenaars en ontwerpers creatieve oplossingen om de uitbuiting in de kledingindustrie tegen te gaan. Als inhoudelijk partner ontwikkelde de Schone Kleren Campagne het educatieve programma en organiseren we een aantal activiteiten. Kom langs! Donderdag 9 oktober vertellen in een expertmeeting de Cambodjaanse kledingarbeidster Hong Chanthan (34) en vakbondsleider Vong Vuthy (27) over de situatie op de werkvloer van een kledingfabriek waar voor o.a. Zara gewerkt wordt. In het weekend van 18 en 19 oktober staat het mensenrechtenmuseum in het teken van schone kleren tijdens het Fair Fashion Festival. Genoeg te doen dus de komende tijd! Zien we je daar? En verder: Onze fotoexpositie 'Who Runs the World? Girls!' is te zien in Impulse in Wageningen UR. Naast de foto's zie je ook de voorwerpen die PerspectieF meenam uit Bangladesh. We feliciteren onze vriend Amirul Haque Amin, voorzitter van de grootste vakbond in Bangladesh. Vanwege zijn harde werk om de arbeidsomstandigheden in de kledingindustrie te verbeteren ontving hij de Nuremberg International Human Rights Award! Koop een boek en steun SKC! Ga naar YouBeDo.com, selecteer ons als goed doel en doneer zo 10% van de boekenprijs aan SKC. Onze leestips vind je in onze eigen boekenwinkel. Veel leesplezier! Doe mee! Blijf dagelijks op de hoogte en volg ons op Twitter en Facebook Word donateur en help ons de arbeidsomstandigheden in de kledingindustrie te verbeteren Stuur deze nieuwsbrief door naar vrienden en familie Hartelijke groeten, Team Schone Kleren Campagne

 

Jacht geopend op Arjan El Fassed van Electronic Intifada - GroenLinks?

 

Arjan El Fassed heeft vele petten gedragen. Hij was o.a. mede-oprichter van de Palestijnse "hasbara" website Electronic Intifada, en vervulde functies bij diverse andere Palestijnse organisaties zoals Al-Awda, dat zich inzet voor de 'terugkeer' van Palestijnse vluchtelingen naar Israel, en LAW, dat juridisch advies gaf aan de PLO; daarnaast had hij posities bij OXFAM-Novib en ICCO, en sinds de verkiezingen van juni jl. zit hij in de Tweede Kamer voor GroenLinks.

 

Opvallend is dat ICCO subsidie geeft aan Electronic Intifada (liefst eenderde van EI's budget), overigens al een aantal jaren -maar na El Fasseds tijd bij ICCO-, wat recentelijk voor enige ophef zorgt nadat de pro-Israel 'waakhond' NGO Monitor dit bij minister Uri Rosenthal heeft aangekaart, en deze zich daar 'not amused' over heeft betoond. (Of was het eigenlijk de Jerusalem Post die Rosenthal wakker schudde, dat is niet helemaal duidelijk uit de berichten?)

 

Het heeft allemaal de schijn van één grote pot onwelriekend nat, want OXFAM-Novib subsidiëert weer de propaganda van Een Ander Joods Geluid, dat ongeveer op dezelfde lijn zit als Electronic Intifada, en ICCO en OXFAM-Novib zijn samen ook 2 van de moederorganisaties van United Civilians for Peace, dat ondanks haar naam al even eenzijdig aktievoert tegen Israel. In hun aktiviteiten trekken deze clubs ook regelmatig samen op en met GroenLinks en het Palestina Komitee en Stop de Bezetting, naar wie af en toe ook wat subsidiecenten worden doorgesluist.

 

ICCO en OXFAM-Novib doen veel goed werk in ontwikkelingslanden en hebben een officiële status bij de Nederlandse overheid als medefinancieringsorganisaties, wat inhoudt dat ze flinke potten (belasting)geld krijgen van de overheid om de derde wereld mee te steunen, en ze mogen ook in Nederland wat voorlichtingswerk doen daarmee. Buiten deze geldpotten hebben ze nog wat andere inkomsten, met name van donateurs die dit goede werk willen steunen en ook van de Postcodeloterij.

 

Als de regering (lees: Rosenthal) nu gaat zeggen dat ze het subsidiegeld niet mogen gebruiken voor de politieke propaganda van Electronic Intifada, levert dat waarschijnlijk geen grote problemen op, want ICCO kan op papier wat met potjes schuiven (zoals inmiddels op hun website aangekondigd) en voila: Electronic Intifada wordt dan gewoon uit de donaties gefinancierd.

Ik vraag me alleen af of alle donateurs daar blij mee zijn, die bij ontwikkelingshulp toch eerder zullen denken aan hongerige negerkindertjes en aan Max Havelaar koffie, en niet aan opruiing tegen de enige Joodse staat.

 

De rechtse en libertaire blogosfeer richt nu haar pijlen op Arjan El Fassed, zoals De Dagelijkse Standaard, Het Vrije Volk en Keesjemaduraatje, en zit alle mogelijke oude details over zijn doen en laten op te diepen, vooral via internet. Dit wordt in één moeite door door sommigen aangegrepen om tegen de linkse kerk en de subsidiecultuur voor linkse hobbies aan te trappen, en ik kan me moeilijk aan de indruk onttrekken dat sommigen tevens uit zijn op revanche voor de recentelijk in opspraak geraakte PVV kamerleden.

 

Hoeveel van de aantijgingen en verdachtmakingen tegen El Fasseds persoon beklijven of bewezen kunnen worden, moet ik nog zien. Sommige lijken overtuigender dan andere.

Ik ontbeer de tijd voor een grondig onderzoek en dito artikel, maar ik zou liever zien dat meer op de zaak werd ingegaan, nl. wat EI, ICCO, UCP en trawanten allemaal beweren op hun websites. Ik heb wat pdf-jes bekeken over het Midden-Oosten conflict op de sites van ICCO en UCP en enkele artikelen op IE, en ik was vrij verbluft over de ontstellende en schaamteloze eenzijdigheid, vooral bij wat zich "vredes"- en "ontwikkelings"organisaties noemen....

 

Wouter

 

 

Lokale geschiedenis: van stadsgrachten tot Derde Wereld Info Centrum Sittard

 

Ik moet hoge koorts hebben gehad, want ik droomde vannacht dat mijn baas terug was in het archief!

(Hij komt in werkelijkheid pas over een weekje of twee terug van zijn voettocht naar Santiago de Compostella.)

 

Na een weekje ziek vieren, ben ik vandaag nochtans weer aan het werk gegaan, rustig beginnend met in het Sittardse depot oude kranten sorteren.

Soms kom je jezelf tegen in het archiefdepot, letterlijk. Mijn oog viel namelijk op de Maas en Mijn van 23 december 1998. De kop op de voorpagina ging over eerlijke handel, dus ik keek even, en zag tot mijn verbazing een lang vergeten interview met mijzelf, in mijn vorige functie als Wereldwinkelier, of specifieker: als coördinator (samen met Eugene James) van het zojuist opgeheven Derde Wereld Info Centrum, dat jarenlang boven de Wereldwinkel was gevestigd. Ook Anne en Ratna mochten we tot de medewerkers rekenen. We knipten en verzamelden driftig, maar het werk stond in geen verhouding tot het aantal bezoekers en informatievragen, en uiteindelijk was het het Wereldwinkelbestuur dat de stekker uit dit project trok, zoals in het interview ook wordt verhaald.

 

De voorlichtingspoot van de Wereldwinkel is nadien helemaal weggekwijnd, terwijl paradoxaal genoeg de eerlijke handel wel verder bleef groeien. Dat is -naast het noeste en vasthoudende werk van vele lokale vrijwilligers- vooral te danken aan landelijke, professioneel opgezette campagnes, waaraan ook gemeenten en andere overheden gelukkig meewerken, en deze maand gaat een campagne van start voor bedrijven om eerlijke handel te promoten. Allemaal prima, alleen blijft de bewustwording nu vaak beperkt tot één -weliswaar zeer belangrijk- aspect van de ontwikkelingsproblematiek, de handelsverhoudingen, dat noodgedwongen wordt teruggebracht tot een simpele boodschap: de boeren en werkers in de Derde Wereld krijgen in het reguliere circuit te weinig betaald voor hun producten en voor hun arbeid. Dat ze daarbij vaak slavenarbeid moeten verrichten voor grootgrondbezitters en multinationals, klinkt niet te hard door, want de gevestigde winkels en bedrijven willen naast de 'eerlijke producten' even goed ook hun oneerlijke producten slijten, dus die mogen niet expliciet bekritiseerd worden. Eerlijke handel buiten de Wereldwinkels blijft toch een beetje een pact met de duivel...

 

Het MeM interview was zo'n drie maanden voordat ik aan mijn Melkertbaan (aanvankelijk WIW) bij het gemeentearchief Sittard begon.

Wie de interviewer was weet ik niet meer, maar ik gok op Harie Bronneberg (die stond in elk geval op mijn bezorglijst voor het Wereldbulletin).

 

Kort voor ik aan mijn nieuwe baan en carriere begon overleed mijn opa, naar wie ik vernoemd was, wat de aanleiding was om bij het archief weer mijn doopnaam te gaan gebruiken.

Geschiedenis kan best wel dichtbij zijn, maar mijn Wereldwinkeltijd lijkt eeuwen geleden, en was inderdaad in een vorig millenium. In het archief doe ik feitelijk weinig anders dan in het Derde Wereld Info Centrum destijds: informatie vergaren en sorteren, en bezoekers proberen te helpen met hun vragen. Het belang van een stamboom of een oude foto of krant staat in geen verhouding tot dat van de ontwikkelingsproblematiek van de Derde Wereld, maar (helaas?) is de belangstelling daarvoor wel groter.

 

Wie zich verveelt morgen en aan wie het bier en de rondborstige dirndl-dames van het Sittardse Oktoberfeest niet besteed zijn, is welkom op de Open Archieven Dag in het Domein, waar gesproken zal worden over: ~water~!
   Het Julianakanaal door heemkunde-orakel Jean Knoors, de mogelijkheden van waterstromen in de stad door oud-collega-boekwinkelier Sjaak Dehing, en de geschiedenis van de grachten en beken in Sittard door plaatsvervangende baas Peter Schulpen. (Nee, helaas: noch de waterschaarste in veel ontwikkelingslanden, noch de door klimaatverandering stijgende zeespiegel staan op de agenda...)

 

Voor wie verder weg woont is er op de website van de Week van de Geschiedenis een overzicht te vinden van de waterige aktiviteiten die morgen en komende week door het hele land worden gehouden.

 

En wie gewoon lekker thuis wil blijven: drink een kopje zuivere koffie van de Werelwinkel, zonder bijsmaak, of eet een recht(vaardig)e Max Havelaar banaan. Het is tenslotte 16 oktober, Wereldvoedseldag.

 

Wil alias Wouter

_______________________

 

 

(Klik op het artikel voor een leesbare vergroting!)

 

Overstromingen Pakistan

 

Ik heb 100 Euro overgemaakt naar Giro 555 van de Samenwerkende Hulporganisaties voor Pakistan, het dubbele van wat ik in gedachten had. Niet zozeer omdat de ramp zo ontzettend veel groter is dan eerdere rampen waarvoor campagne is gevoerd, maar ik had het gevoel te moeten compenseren voor de mensen die 'hulpmoe' zouden zijn, en misschien nog meer voor de sceptici (een eufemistische uitdrukking) die menen dat we niet moeten geven aan een land met zo'n dubieuze reputatie, met corruptie, achterlijkheid in sommige delen en moslimfanatisme, en waarvan sommigen zelfs openlijk opriepen om géén geld te geven. Ik miste Geert Wilders vanavond in het belpanel (had hem daar ook niet verwacht).

 

Vijf jaar geleden was er een grote aardbeving in Pakistan, waarvoor ook een tv-aktie is gehouden, en ik meen me te herinneren dat er berichten waren dat inderdaad een (klein) deel van de hulp bij islamistische groeperingen zou zijn terecht gekomen. Maar wat kun je doen? De goeden en onschuldigen samen met de kwaden laten verrekken? Ik hoop dat er meer dan 100 miljoen wordt ingezameld voor de slachtoffers.

Toeval of niet, maar vanavond zag ik op de Duitse tv eenzelfde inzamelingsaktie.

 

Ik heb daarnaast ook nog 25 Euro overgemaakt naar Artsen Zonder Grenzen, die niet bij 555 zijn aangesloten. Hieronder een bericht van hun over wat ze nu in Pakistan aan het doen zijn.

 

Wouter

_______________

 

 

Artsen Zonder Grenzen - noodhulp bij overstromingen Pakistan

25-08-2010

Hevige regenval sinds juli in het noordwesten van Pakistan heeft geleid tot ernstige overstromingen langs de rivier de Indus. De eerste gebieden die getroffen werden, zijn de provincies Khyber Pakhtunkhwa en Belutsjistan. Het water stroomt echter met grote kracht zuidwaarts met als gevolg dat ook in de provincies Punjab en Sindh met een watersnood te kampen hebben. En nieuwe overstromingen dreigen.Naar schatting zijn er meer dan 1.500 doden gevallen en zijn er 17,2 miljoen mensen getroffen*. Artsen zonder Grenzen werkte al in Pakistan en biedt noodhulp. Tot nu toe hebben onze teams 16.664 patiënten behandeld, aan meer dan 102.700 mensen kits met hulpgoederen uitgedeeld en verschaffen zij elke dag 540.000 liter schoon water. Zo'n 110 internationale en 1.200 Pakistaanse medewerkers bieden hulp aan de slachtoffers.

Noodhulpactiviteiten

• Medische zorg: onze teams geven ondersteuning aan ziekenhuizen en gezondheidsposten en trekken met 9 mobiele hulpposten door de 4 getroffen provincies om medische hulp te verlenen. Het merendeel van de mensen lijdt aan infecties aan huid en luchtwegen en acute diarree. Ook letten we specifiek op ondervoeding bij jonge kinderen.
• Water en hygiëne: speciale water-en-sanitatieteams verschaffen de slachtoffers van schoon water. Dit houdt in dat teams bestaande watervoorzieningen repareren, water zuiveren ofwel schoon water aanvoeren en verdelen met vrachtwagens, watertanks, tappunten en huis-aan-huisdistributie. Ook delen we bijv. waterzuiveringstabletten, jerrycans en emmers uit. Schoon water is van levensbelang bij een ramp als deze. Cholera, dat door vervuild water wordt overgebracht, komt veel voor in Pakistan, en bij overstromingen neemt het risico op een uitbraak van cholera toe.
• Hulpgoederendistributie: omdat slachtoffers veelal hun hele hebben en houden kwijt zijn, delen onze teams kits uit met spullen om te koken, wassen en een tijdelijk onderkomen mee te maken. De kits met hulpgoederen bestaan uit zaken als kleding, zeep, tandenborstels, handdoeken, scheermesjes, emmers, jerrycans, dekens, waterzuiveringstabletten, muggennetten, plastic zeil en verstevigd plastic zeil (tarpaulins). Hiermee hopen we ziekten als cholera, schurft, dysenterie, tyfus en malaria zoveel mogelijk te voorkomen.
• Monitoren van, en voorbereiding op, mogelijke uitbraken van ziekten, vooral die door water worden overgebracht.

Locaties

• Provincie Khyber Pakhtunkhwa: o.m. in de districten Swat, Lower Dir, plaatsen Nowshera, Charsadda, Dargai. Mobiele hulpposten in Malakand (1), Swat (1), Lower Dir (1) en Charsadda (3). Diarreebehandelcentra in Malakand, Lower Dir, Swat en Hangu.
• Provincie Belutjistan: o.m. plaatsen Fadfedar canal, Dera Murad Jamali, Khabula en Sobhatpur. Mobiele hulpposten in Dera Murad Jamali (3), Khabula (1) en Sobhatpur (1). Diarreebehandelcentrum in Dera Murad Jamali (DMJ).
• Provincie Punjab. Diarrebehandelcentrum in Kot Addu.
• Provincie Sindh. Mobiele hulpposten rond de plaats Sukkhur (3).
• Teams verkennen de situatie in de getroffen gebieden om groepen mensen te bereiken die tot nu toe geen hulp hebben gekregen. Dit wordt bemoeilijkt doordat bruggen verwoest zijn, wegen weggevaagd of onder water staan. Artsen zonder Grenzen heeft helikopters ingezet om gebieden te verkennen die niet over land bereikbaar zijn.

Het werk van onze teams tot nu toe:

• 16.664 mensen behandeld (in mobiele hulpposten en ziekenhuizen)
• 14.675 verschillende soorten kits met hulpgoederen (1 kit per familie, totaal ruim 102.700 mensen) 
• 52 waterpunten opgezet
• 540.000 liter schoon water per dag
• 4.855 tenten gedistribueerd.

In verband met onze neutraliteit en onafhankelijkheid financieren wij ons werk in Pakistan geheel uit donaties van het publiek.

Op onze website

• Bekijk het laatste nieuws
• Bekijk onze hulpprojecten op een grote kaart
• Fotoreportage 'Watersnood in Pakistan' – augustus
• Interview: James Kambaki, projectcoördinator in het rampgebied – 9 augustus
• Follow-upinterview: James Kambaki – 13 augustus
• Interview: Awais Yakub, assistant-medisch coordinator – 6 augustus

 

Dit is een FairTrade WebLog uit een FairTrade Gemeente!

 

Sinds minstens 1983 koop ik zoveel mogelijk produkten Fair Trade, maar toen heette dat nog 'zuivere koffie', 'eerlijke handel' en 'solidariteitsprodukten' oftewel Wereldwinkel produkten. Buiten de Wereldwinkel waren er immers nauwelijks eerlijke handelsprodukten te koop. Rond 1987 startte Solidaridad (een christelijke steunorganisatie voor progressieve bewegingen in Latijns-Amerika) met de Max Havelaar campagne, die tot doel had om zuivere koffie en andere producten ook in de schappen van de reguliere winkels, met name de supermarkten, te krijgen.

 

De Wereldwinkels stonden voor een flink deel sceptisch tegenover dit initiatief, omdat de criteria zouden verwateren, zuivere en onzuivere koffie naast en door elkaar verkocht zouden worden, en omdat de super anders dan de Wereldwinkels het verhaal bij de producten niet of nauwelijks zou vertellen - dan moesten ze er immers ook bij zeggen dat hun andere producten eigenlijk géén zuivere koffie waren...! De Wereldwinkels draaiden zelf voor een flink deel op de koffieverkoop en waren ook bang het niet te zullen rooien zonder deze inkomstenbron, wat de afzet van de overige eerlijke produkten en het voorlichtingswerk in gevaar zou brengen.

 

Ondanks een kritische minderheid besloot het kongres mee te werken aan het Max Havelaar initiatief, en de beweging heeft het gelukkig overleefd. Na de koffie volgden een reeks van andere Max Havelaar produkten, maar het marktaandeel is bij mijn weten nooit boven een paar procent uitgestegen. Een 'niche markt' heet dat in handelsjargon, net als de biologische en vegetarische produkten. (NB: dit web log is tevens vegetarisch en 100% biologisch afbreekbaar!)

 

De Wereldwinkels zelf zijn ook veranderd in die tijd: het moest meer zakelijk en professioneel worden, want het ging wel om eerlijke HANDEL, de producenten konden een beter bestaan opbouwen en zich en hun gemeenschappen en landen verder ontwikkelen mede dankzij de meerprijs en de voorfinanciering en technische assistentie die de eerlijke handelsorganisaties hen boden, dus dat was de manier om onze doelstellingen naderbij te brengen. De lokale Wereldwinkels vormden zich om tot een herkenbare winkelketen met een professionelere uitstraling en meer aandacht voor presentatie en kwaliteit van de produkten, maar ze bleven wel vrijwel allemaal vrijwilligersorganisaties. Jaar na jaar na jaar kopten de kranten "Wereldwinkels schudden stoffig imago af". Het was keer op keer 'gedaan met de geitenwollen sokken'.

De voorlichtings- en bewustwordingspoot kwijnde daarbij helaas weg, te zwijgen van de politieke aktie. Was het Wereldwinkelpand begin jaren '80 nog de uitvalsbasis van het Vredesplatform en de Stiltekring, anno 2010 doet men naar verluid al moeilijk om een folder neer te leggen van een lokale vredesgroep.

 

Nu waren de tijden ook aan verandering onderhevig. Akties en voorlichtingsavonden leverden in de loop van de jaren '90 steeds minder deelnemers op, en het boven de Wereldwinkel gevestigde "Derde Wereld Info Centrum", waar ik mede initiatiefnemer van was naast voorzitter Eugène James, moest na 7 jaar zwoegen om nieuws en achtergronden te verzamelen, rubriceren en beschikbaar stellen, vaststellen dat het de moeite en het geld echt niet loonde voor de enkele tientallen (vooral) scholieren die per jaar bij ons binnenliepen (en die hun informatie steeds meer van het internet haalden!). De baanloze jongeren - ook oudere jongeren waaronder ik - werden in Melkertbanen gestopt, de socialistische dromen en idealen waren goeddeels gesneuveld na de val van de muur, nadat ook de PvdA en zelfs GroenLinks al een flink deel van hun ideologische veren hadden afgeschud en steeds meer het liberalisme omarmden.

 

Idealen zijn er nog, maar het is allemaal wat minder hoogdravend en zwartwit geworden. Vooruitgang is wel waarneembaar op allerlei gebied: Milieuvervuiling is - althans bij ons - wat teruggedrongen; multinationals willen ook hun menselijke gezicht laten zien en buiten de derde wereld soms wat minder schaamteloos uit, zo het schijnt. Chiquita en Douwe Egberts hebben nu ook beleid om op de menselijke kant van hun productie te letten, en voor de kledingindustrie schijnt er een gedragscode en ketenaansprakelijkheid te zijn gekomen. - Ik schrijf dat met het nodige voorbehoud, want de laatste 10 jaar heb ik het niet meer echt bijgehouden. Chiquita en DE boycot ik nog steeds, zeker daar er Fair Trade alternatieven zijn, maar ik koop weer af en toe iets bij C&A, en in Lissabon heb ik zelfs (na meer dan 25 jaar) een frietje bij de McDonald's gehaald, al was het alleen omdat er geen andere eettent te vinden was na middernacht..

 

... En Sittard-Geleen is nu "FairTrade gemeente" geworden! (Ja ja, het verhaal hierboven was slechts een wat lange inleiding voor deze mededeling.)

 

De titel is uitgereikt op het Sittardse Musada festival op 18 juli jl., die ik dit jaar verzaakt heb om op mijn blog aan te kondigen (klik op de naam voor de eigen website van Musada!), en ik was zelfs te laat om de uitreiking bij te wonen, want we waren 'sochtends naar de rommelmarkt in Glanerbrook gewandeld en daar wat lang blijven hangen...

Ik mocht de wethouder gisteren nog op TV Start de uitreiking horen toelichten in een reportage vanaf het Musada Festival. Wethouder Berry van Rijswijk (GL) is uiteraard al decennialang een bewuste consument. In de jaren '80 was hij voorzitter van OJC Atlantis in Limbrichterveld en bracht ik daar al de kilopakken wereldwinkelkoffie. Daar kende ik hem aanvankelijk van.

 

De titel FairTrade gemeente krijg je niet zomaar, dat vergt een serieuze inspanning van de gemeente en de nodige maatschappelijke medewerking. Sittard-Geleen is dan ook pas de zesde FairTrade gemeente in Nederland, en ik mag er ook wel een beetje trots op zijn. Heeft mijn 15 jaar vrijwilligerswerk bij de Wereldwinkel toch nog een steentje bijgedragen :-)!

 

Marktaandeel zal echter geen kriterium zijn helaas, waarschijnlijk omdat dat niet per gemeente te meten valt. Ik vrees dat dat ondanks alle inspanningen en de nodige publiciteit toch nog niet boven de paar procent uitkomt. Evenals bij milieuvriendelijk consumeren antwoordt zeker 20% (of misschien wel meer dan 50%?) van het publiek bereid te zijn meer te betalen voor 'eerlijke' producten, maar als puntje bij paaltje komt blijven de meesten toch bij hun DE koffie... Als je het mij vraagt, eigenlijk, moet onzuivere koffie gewoon ouderwets verboden worden: het is uitbuiting, onfair, not done, ja, gewoon crimineel! Maar helaas nog wel legaal. Voorlopig moeten we het dus maar doen met campagnes als deze, en hopen dat langzaam steeds meer mensen en bedrijven om gaan en geen kromme bananen, bittere chocolade en koffie met een bijsmaakje meer blieven.

 

Wouter

===================

 

Op zondag 18 juli is het eindelijk zover: de werkgroep Sittard-Geleen mag de felbegeerde titel Fairtrade Gemeente in ontvangst nemen.
http://www.fairtradegemeenten.nl/news/kom-18-juli-naar-de-titeluitreiking-sittard-geleen.html

Op donderdag 25 maart maakte de jury van Fairtrade Gemeente bekend dat Sittard-Geleen zich de zesde Fairtrade Gemeente van Nederland mag noemen. Daarmee is Sittard-Geleen de eerste gemeente in Limburg die deze titel mag dragen. Inwoners, bedrijven, organisaties, winkeliers en de lokale overheid in Sittard-Geleen spanden zich de afgelopen periode extra in op het gebied van eerlijke handel. Die inspanningen zijn nu beloond.

De jury oordeelde dat Sittard-Geleen voldoet aan alle zes campagnecriteria, en meer. De lokale overheid, maar ook de bedrijven, de winkeliers en organisaties in Sittard-Geleen moesten aantonen dat zij fairtrade hoog in het vaandel hebben staan. De campagne stelt hoge eisen aan het aantal fairtrade producten die bijvoorbeeld kledingwinkels, horeca en de versafdeling van supermarkten moeten aanbieden. Toch voldoet Sittard-Geleen volgens de jury ruim aan deze eisen. Voor het hebben van Start TV, de lokale omroep, als een mediapartner kreeg de werkgroep die zich inzette voor Fairtrade Gemeente Sittard-Geleen extra complimenten. Binnenkort viert Sittard-Geleen het behalen van de titel Fairtrade Gemeente.

Sittard-Geleen is de zesde gemeente in Nederland die de titel heeft behaald. Goes, Groningen, Het Bildt, Houten en Meppel gingen Sittard-Geleen al voor. In Nederland zijn op dit moment al ruim vijftig gemeenten initiatieven om een Fairtrade Gemeente te worden. Zestien daarvan zijn al ver op weg om ook de titel Fairtrade Gemeente te bemachtigen.

 

Baaldag voor het Goede Doel

Blik vanuit mijn raam afgelopen februari; de grote boom die jarenlang mijn uitzicht bepaalde werd vorige winter al gekapt, zie de kale stam.

(Voor een grotere weergave klik op de foto.)

 

 

Ik had vandaag een baaldag, dus ik zat thuis. Bij mij achterom zijn sinds kort bouwwerkzaamheden, dus rustig zitten balen is er helaas niet bij.

 

Naar verwachting zal het tot voorjaar of zomer duren. Mijn mooie, wat verlopen maar rustige en groene achterom, met enkele grote bomen, sfeervolle klimops en oude muren van vergane Zittesje glorie, wordt vakkundig naar de knoppen geholpen. Het wordt vervangen door nieuwe appartementen met wellicht een paar jonge boompjes en struikjes, maar vooral veel steen en beton, en achterburen die ik tot nu toe niet had. Of er iets van rust en privacy overblijft moet ik nog zien, maar ik heb de afgelopen 13,5 jaar hier dan ook wel erg luxe gewoond; een oase van rust midden in het centrum van Sittard.

De katten, die altijd heen en weer liepen over de daken van de bergingen en de poort (en zich regelmatig aan heuse 'catfights' te buiten gingen), zullen zich een nieuwe route moeten zoeken over de grond, want een rondje van dak naar dak zit er niet meer in. En ik zal straks door een tweede poort moeten om mijn berging met fiets te bereiken.

 

Dat is dus goed balen. Enfin, ik zat dus een dagje thuis, en prompt ging de telefoon. Een mevrouw van het Rode Kruis met een accent bedankte me voor mijn recente donatie voor de ramp in Azië, en begon een verhaal af te steken. Na twee zinnen brak ik haar af, zei kortaf dat ik geen interesse had en hing op.

Had het zin gehad een discussie aan te gaan? Ik had er geen zin in, maar er waren drie dingen die me stoorden:

1. Zij werkt helemaal niet voor het Rode Kruis, maar voor een call center, en praat dus in eerste instantie haar eigen loon bij elkaar.

2. Ze wil meer geld van me lospeuteren voor het Rode Kruis, maar dat zegt ze niet meteen, ze gaat eerst een verhaal ophangen hoe belangrijk het werk van het Rode Kruis is (alsof ik dat niet weet).

3. Gisteren kreeg ik toevallig een mailtje met de salarissen van de directeuren van diverse goede doelen. De directeur van het Rode Kruis staat op plaats 3 met een inkomen van bijna 2 ton. Er staan nog een paar doelen bij die geregeld geld van mij krijgen. 'Mij' is in dit geval een idealist met iets meer dan minimumloon. Voor de idealisten (?) van onderstaande doelen, inclusief Farah Karimi van vroeger GroenLinks en nu Oxfam-Novib, is dat uiteraard veel te weinig. Idealen zijn mooi, maar ze moeten wel wat opleveren!

 

Bij het lijstje staat maar één naam waarvan ik nog nooit gehoord had, nl. "Woord en Daad", goed voor 125.361 Euro. Welk woord zou verkondigd worden en welke daden zouden daarmee gepaard gaan? Ik weet er wel een: Verbeter de wereld, begin bij jezelf!

 

Ik baal dus vandaag. Wat zoudt ge denken van iemand die zulke zaken kon neerschrijven zonder te balen?

 

Wouter

___________________

 

 

Organisatie - Directeur - Inkomen:

 

    * Unicef - Henk Franken - EUR 371.459

    * Sanquin - Theo Buunen - EUR 248.000

    * Het Rode Kruis - Cees Breederveld - EUR 198.000

    * Hartstichting - Hans Stam - EUR 181.119

    * Nierstichting - Paul Beerkens - EUR 177.249

    * Kerk in Actie - Haaije Feenstra - EUR 176.000

    * KWF Kankerbestrijding - Ton Hanselaar - EUR 175.135

    * Artsen Zonder Grenzen - Hans van der Weerd - EUR 174.000

    * Prins Bernhard Fonds - Adriana Esmeijer - EUR 160.400

    * Natuurmonumenten - Jan Jaap de Graeff - EUR 154.000

    * Plan Nederland - Tjipke Bergsma - EUR 136.000

    * Wereld Natuur Fonds - Johan van de Gronden - EUR 129.498

    * Cordaid - René Grotenhuis - EUR 128.514

    * Greenpeace - Liesbeth van Tongeren - EUR 126.901

    * Woord en Daad - Jan Luck - EUR 125.361

    * Astmafonds - Michael Rutgers - EUR 125.000

    * Zonnebloem - Marijke van Eek - EUR 122.416

    * Terres des Hommes - Ron van Hulzen - EUR 117.440

    * Amnesty - Eduard Nazarski - EUR 115.955

    * Oxfam/Novib - Farah Karimi - EUR 115.769

    * SOS Kinderdorp - Albert Jaap van Santbrink - EUR 103.164

    * Cliniclowns Nederland - Hans Geels - EUR 94.577

    * Liliane Fonds - Kees van den Broek - EUR 92.016

    * War Child - Mark Vogt - EUR 87.600

 

50ste Herdenking Volksopstand Tibet - 10 maart 2009 in Den Haag

 

Save Tibet Nederland   International Campaign for Tibet

Dit jaar is het precies vijftig jaar geleden dat er op 10 maart 1959 in Lhasa, Tibet, een massale volksopstand plaatsvond tegen de Chinese onderdrukking. De opstand werd door het Volksbevrijdingsleger met harde hand neergeslagen. Z.H. de 14e Dalai Lama werd daarop gedwongen naar India te vluchten, gevolgd door vele duizenden Tibetanen.

De herdenking van deze historische volksopstand krijgt dit jaar speciale aandacht; er zullen overal ter wereld activiteiten plaatsvinden. In Nederland wordt op dinsdag 10 maart op het Plein te Den Haag een manifestatie georganiseerd door de Tibetaanse gemeenschap in Nederland, International Campaign for Tibet en de Tibet Support Groep. Tevens zal er bij de Chinese ambassade een herdenkingsdienst worden gehouden.
De International Campaign for Tibet, de Tibet Support Groep NL en de Tibetaanse gemeenschap NL dringen aan bij de Chinese regering om:

• Onvoorwaardelijke vrijlating van de politieke gevangenen in Tibet.
• Een onafhankelijke internationale waarnemer toegang geven tot Tibet.
• Voortzetten van de dialoog tussen China en de afgevaardigden van de Dalai Lama om tot een vreedzame oplossing te komen voor de Tibetaanse kwestie.

Ook zal er een 24 uur hongerstaking worden gehouden op initiatief van de Tibetaanse gemeenschap Nederland, met als doel aandacht te vragen voor de onderdrukking in Tibet door China en voor een spoedig vreedzame oplossing voor Tibet.  De Tibetaanse gemeenschap NL roept sympathisanten op om uit solidariteit mee te doen.

De hongerstaking start om 18.00 uur op 9 maart (Lhasa tijd 00.00 middernacht) met een officieel Tibetaanse ceremonie in het Maitreya  Instituut Amsterdam. De hongerstaking zal om 12.00 uur worden voortgezet op 't Plein in Den Haag en eindigt om 18.00 uur. 

PROGRAMMA:

9 maart
17.00 Openingsceremonie in Matreya Instituut, Brouwersgracht 157, Amsterdam
18.00 Start 24 uur hongerstaking

10 maart
12.00 Vervolg hongerstaking op het Plein, Den Haag
13.30 Start manifestatie op het Plein, Den Haag
15.30 Vredesmars naar de Chinese ambassade
16.15 Herdenkingsbijeenkomst bij Chinese ambassade, Adriaan Goekooplaan 7, Den Haag
17.30 Afsluiting/beëindiging hongerstaking

Voor meer informatie: ICT-Europe: tel. 020-3308265 / TSG-NL: 020-6237699

http://nl.savetibet.org/nl/news/news.php?id=238

=====================================

March 10 is the 50th anniversary of the 1959 Lhasa Uprising when the Dalai Lama fled Tibet and the first anniversary of the spontaneous demonstrations that began last March across the Tibetan plateau.

Already, we are receiving reports of protest in Tibet and harsh response from Chinese authorities. Only a few days ago, several hundred monks from Sey monastery in Ngaba held a protest march after officials prevented them from marking a major prayer festival. For the latest news and updates about the situation inside Tibet, please visit ICT's web site http://www.savetibet.org/.

Imagine living in constant fear of the authorities finding out about your religious and political views—and possibly being detained and tortured because of them.

Now multiply that by the cold, harsh facts over the past 50 years:

• Tens of thousands killed

• Hundreds of thousands imprisoned

• Over 6,000 monasteries, nunneries and temples, pillaged and destroyed

Last year alone, thousands more Tibetans disappeared or were imprisoned, and more destruction was directed against monasteries and precious religious objects.

That is why we need your help now to advocate for the people of Tibet, and to help protect their unique heritage and culture.

 

Ondertussen in Darfur...

 

Door: Tom Janssen   (met dank aan Bert de Bruin).

Wereldwijs (2)

 

 

Ik vond het leuk om in dit stripje mijn oma te tekenen, die kort daarvoor (in december 1995) was overleden. Het gedrag van het figuurtje is echter gebaseerd om een ander oud vrouwtje die eens aan onze kraam kwam.

 

Jarenlang bij de Wereldwinkel werken gaf genoeg inspiratie voor een lange stripreeks, maar helaas ben ik er na 2 afleveringen mee gestopt. Ik begon wel nog aan een lang stripverhaal over een Loesje afdeling en een Sittards kraakpand, maar ook dat heb ik nooit afgemaakt. Het maakt deel uit van mijn lange lijst van onafgemaakte projekten. Iets nieuws beginnen blijkt altijd aantrekkelijker dan iets (vaak moeizaam) volhouden of tot een mooi einde brengen...

 

Striptekenen was een van mijn jeugddromen. Ik begon midden jaren '70 met het overtrekken van stripfiguren, waarna ik ook zelf personages (vooral superhelden) en verhalen ging verzinnen. Het verzinnen vond ik leuker dan het maken, dus het bleef altijd bij ontwerpen en schetsen.
Een paar tekeningen en schilderingen op posterformaat kreeg ik wel afgemaakt, waaronder een redelijk geslaagde Spinneman poster (destijds een Classics beeldverhaal, tegenwoordig bekend als Spider-Man - wat door de kleintjes ook wel "spiederman" wordt uitgesproken...), die door mijn moeder trots aan haar vriend werd getoond!

De schriftelijke tekencursus die ik na lang zeuren van haar kreeg, bleef echter weer onafgemaakt: na 1 les (van de 24) ouderwetse landschapjes en simpele cartoonfiguurtjes natekenen was mijn enthousiasme weer bekoeld.

 

Toen ik medio jaren '80 politiek aktief werd, kwam helemaal de klad in mijn striphobby. Lezen en fantaseren over mensen die de wereld redden, moest plaats maken voor een eigen poging daartoe. Dat ik daarin gefaald heb, wijt ik dan ook vooral aan het ontbreken van superkrachten. Er zitten helaas geen kryptoniërs in mijn stamboom, en voor radio-actieve spinnen ben ik als de dood!

 

Midden jaren '90, toen - toeval of niet? - mijn politieke aktivisme wat begon af te nemen, heb ik bij het Kreatief Centrum een echte striptekencursus gevolgd, gegeven door kunstenaar Fons Bloemen uit Jabeek. Het Kreatief Centrum ging in 1998 ter ziele, met dank aan het gemeentebestuur (met destijds GroenLinks erin!), dat geen reddingspoging wilde ondernemen. Een groepje enthousiaste docenten (waaronder mijn tekenlerares Tiny Bisscheroux) ging zonder subsidie door en richtte in de oude chocoladefabriek te Sittard CHOCart op, een afgeslankt creatief centrum dat nog steeds bestaat.

 

Fons Bloemen had overigens geen strip-achtergrond, maar hij was een stripverhaal aan het maken voor zijn zoontje, dat handelde over iets met een bootreis en de inheemse bevolking van Nieuw-Guinea, waar hij vaker geweest was. Op zijn website vind ik er niks over, dus of hij het ooit heeft afgemaakt???

 

Een medecursiste striptekenen die in elk geval wel heeft doorgezet, is Marissa Delbressine, destijds Elfquest-fan, die blijkens Google nu helemaal de blitz maakt met sprookjesachtige strips en animatiefilmpjes. Zie bijv. haar stripverhalen uit 2003 tot 2005 en recente animatiefilmpjes op YouTube (als Ealynn) en 'Seasons'.

 

Marissa Delbressine in Aniway 3

 

Als ik ooit weer tijd heb (en/of veel enthousiaste reakties ontvang op mijn bescheiden stripjes!) zal ik het striptekenen ook nog eens ter hand nemen.

 

 

Wouter

 

Wereldwijs (1)

Hierboven een stripje dat ik 12 jaar geleden maakte voor het Sittardse Wereldbulletin.
De twee jongens zijn uiteraard een knipoog naar Sjors en Sjimmie.
(Klik op de afbeelding en open hem in een fotoprogramma voor een grotere weergave.)

"Wereldwijs" was ook de naam van een cursus die ik 10 jaar eerder had gevolgd, waarbij zo'n 15 mensen uit de vredes- en derde wereld-beweging (hoofdzakelijk Wereldwinkeliers) zich oriënteerden op de Noord-Zuid verhoudingen en de oorzaken hier van de ellende in de Derde Wereld. Het Missionair Centrum te Heerlen (van missie-instituut uitgegroeid tot breed kennis- en cursuscentrum voor maatschappelijke vraagstukken) dat de cursus gaf, is zo'n 3 jaar geleden helaas failliet gegaan, niet lang nadat er een nieuwe directeur was aangetreden (maar dat zal toeval zijn).

De vorige directeur (die toen tevens voorzitter was van de Sittardse Wereldwinkel) had de cursus Wereldwijs bij ons gegeven, samen met een medewerker die later aktief is geworden in de Heerlense SP. Tot zijn pensioenering zag ik die directeur geregeld na zijn werk langsfietsen bij het Stadsarchief in Born, en ik kwam hem daar onlangs weer tegen bij de opvoering van "Maskerade; of, Watse Wils". Met zijn dochter heb ik midden jaren '90 in Sittard aktie gevoerd tegen autoverkeer en milieuvervuiling, maar helaas doet zij tegenwoordig een anti-Israël campagne voor "Kerk en Vrede".

De oud-bibliothecaris van het Missionair Centrum, bij wie ik destijds geregeld langs ging voor documentatie voor mijn Wereldwijs-werkstukken over Chili, de West-Sahara en Viet Nam, heeft na het faillissement nog een tijdje als vrijwilliger bij ons archief gewerkt. Ik weet niet of hij inmiddels een nieuwe baan heeft.

Waarmee ik niet wil zeggen dat de wereld klein is, maar wel dat Zuid-Limburg klein is en het idealistisch-linkse wereldje klein is: iets kleins in iets kleins waar je vaak dezelfde mensen weer tegen komt.

Actie GroenLinks en SP rond Uruzgan in Sittard - 25 okt. 2007

Tot nu toe waren mijn problemen alleen met het landelijk van GroenLinks, niet met de lokale afdeling.

Dat verandert als onze afdeling zich aktief achter het standpunt schaart dat de Uruzgan missie niet verlengd moet worden. Een fakkeloptocht associeer ik toch eerder met mensenrechten, anti-racisme en protesten tegen zinloos geweld.

 

Dat de meerderheid van de bevolking tegen verlenging is, is een probleem, want zo'n missie moet op brede steun onder de bevolking kunnen rekenen. Voor GL kan het echter geen groot argument zijn, want de meeste GroenLinks standpunten worden ook maar door een klein deel van de bevolking gesteunt.

 

De situatie in Afghanistan is zeker zorgwekkend, en de kans van slagen van de militaire missie is moeilijk in te schatten. Is de oorlog echter 'zinloos'? Hebben de Afghanen het nu niet beter dan in de periode 1979-2001? Veiligheid is relatief: tijdens de 10 jaar Sovjetbezetting zouden er anderhalf miljoen (!) doden zijn gevallen.

De Taliban voerden nadien 5 jaar lang een middeleeuws islamitisch schrikbewind:

 

Ze gingen meteen over tot het verplichten van top-tot-teen bedekkingen voor vrouwen (burqa's) en baardgroei voor mannen, en tot het verbieden van onderwijs voor vrouwen, van foto's en video en verder elke vorm van afbeelden van levende wezens, en zelfs tot een verbod van het altijd zo populaire vliegeren. In 2000 bliezen de Taliban de boeddhabeelden van Bamyan op, en bereidden een wet voor die niet-moslims verplichtte een merkteken te dragen. Lijfstraffen zoals amputatie, verminking en zweepslagen werden ingevoerd, en de bevolking van Kaboel werd verplicht executies in het voetbalstadion bij te wonen.

 

Zet Nederland "levens op het spel"? Die van onze militairen, ja. De levens van de Afghanen stonden al lang op het spel.

 

Wil GroenLinks de Afghanen dan aan hun lot overlaten? Die indruk dringt zich wel op, want ze bieden géén alternatief voor de "vechtmissie"!

 

"Wij pleiten voor internationale solidariteit en investering in ontwikkelingshulp, niet oorlogsvoering."

 

Internationale solidariteit? Dat bekt lekker bij traditioneel links, maar is een holle frase. Vanwege de internationale solidariteit zitten onze jongens en meiden daar immers juist, met gevaar voor eigen leven en tegen hoge financiële kosten voor de Nederlandse staat. (Nee, Afghanistan heeft geen olie.)

 

Ontwikkelingshulp?? Hoe wil men die dan geven??? Een hulpverlener die een schooltje bouwt en meisjes gaat leren lezen en schrijven wordt door de Taliban aan de hoogste boom opgeknoopt....

 

 

Wouter
_____________________

Donderdagavond 25 oktober actie GroenLinks en SP rond Uruzgan in Sittard.

Op Donderdag 25 oktober is er in Noordwijk een Navo-top met alle 26 ministers van defensie. Op de agenda staat ondermeer het sturen van nieuwe troepen naar Afghanistan. Het is zaak om de maatschappelijke druk op dit besluit de komende weken op te voeren. Daarom organiseert het Platform Troepen Terug uit Afghanistan (GroenLinks, SP, Internationale Socialisten, Platform tegen de Nieuwe Oorlog) op donderdag 25 oktober een manifestatie met de leus: Geen Verlenging Missie Uruzgan.  Dat zal in de middag plaatsvinden in Noordwijk. Parallel wordt er in een groot aantal steden aan het begin van de (koop) avond een fakkelwake georganiseerd waarbij krantjes uitgedeeld en handtekeningen opgehaald kunnen worden.

Na wekenlang uitstellen zal de regering in de komende weken een besluit moeten nemen over de verlenging van de Nederlandse militaire missie in Uruzgan. Dit ligt zeer gevoelig; hoewel een  meerderheid van de bevolking tegen verlenging is, lijkt de regering af te koersen op voortzetting van de Nederlandse militaire aanwezigheid in Afghanistan - terwijl dagelijks duidelijker wordt dat de NAVO vooral oorlog voert, waarin van de beloofde wederopbouw nauwelijks iets terechtkomt.

In Sittard-Geleen hebben GroenLinks en de SP de handen ineen geslagen en zij organiseren op donderdagavond 25 oktober een publieksactie in Sittard. Verzamelen om 19u30 bij het NS station en dan lopen we door de stad naar de Markt. Neem fakkel of kaars mee! Het bestuur van GroenLinks roept onze leden en sympathisanten op om mee te doen. Probeer een uurtje mee te doen. Laten we ook vanuit Sittard-Geleen een helder signaal afgeven dat we een einde willen maken aan deze vechtmissie.

U kunt ook de petitie tekenen , met als tekst:

"Het is onacceptabel dat het leven van zowel Afghanen als Nederlanders op het spel wordt gezet voor deze zinloze oorlog. Wij pleiten voor internationale solidariteit en investering in ontwikkelingshulp, niet oorlogsvoering. Wij roepen op voor terugtrekking van de troepen en tegen een verlenging van de missie na augustus 2008"

Tibet-Festival in Valkenberg a/d Geul op 22 september 2007

Hier is het programma voor het Falcon for Tibet Festival op 22 september 2007 te Valkenburg aan de Geul. De opbrengst gaat naar projecten van de stichting YAK ("You Are Kind") in Nepal en Tibet.

Klik op de afbeeldingen voor een grotere weergave.



Programma:

Expositie van de kunstenaar Tashi Norbu en Tibet fotograaf Eduard Fievez (7-22 september 2007). De Tibetaanse kunstenaar Tashi Norbu en de Tibetfotograaf Eduard Fievez houden een expositie in het Sport- en Recreatiecentrum de Polfermolen.

Officiële opening expositie (9-9-2007).
De expositie wordt officieel geopend en er is tijd en ruimte voor een hapje en een drankje. Ook kan worden genoten van de expositie. Een speciaal door Tashi Norbu vervaardigd schilderij voor de gemeente Valkenburg aan de Geul valt te bewonderen in het stadhuis.

Tibetdag (22-9-2007).
De Tibetdag vindt plaats in het Sport- en Recreatiecentrum de Polfermolen en duurt van 13.00 uur tot 17.30 uur. Met presentaties van ontwikkelingsorganisaties die actief zijn in Tibet, Films, Tibetaanse zang- en dansgroepen.

Kiosk en het Theo Dorrenplein.
In het centrum vindt een cultureel/muzikaal programma plaats. De knuffelbrigade Mouse Tigers nodigt mensen uit voor een knuffel.

Multiculturele Millenniumdoelenmarkt.
Er is ruimte voor stands voor commerciële en ideële organisaties.
De standjes worden verspreid in en rondom het Sport- en Recreatiecentrum de Polfermolen. De markt loopt van 11.00-17.00 uur. Inschrijven voor een stand is nog mogelijk. Standprijzen tussen € 20,- (ideële organisaties zonder stroomvoorziening) en € 50,- (commerciële stands met stroomvoorziening).

Wandeling.
Er is een wellnesswandeling langs cultuurhistorische en culinaire plekjes van Valkenburg aan de Geul. De wandeling voert langs de deelnemende ondernemers en verbindt de activiteiten met elkaar.

Sponsormaaltijd.
In het restaurant Kilisé is een Aziatische sponsormaaltijd tussen 18.00 uur en 20.00 uur met een kunstveiling met werken van onder meer Tashi Norbu, Eduard Fievez en andere kunstenaars. Prijs incl. avond- concerten: € 50,-. De opbrengst komt ten goede aan de projecten van Stichting YAK in Tibet (renovatie basisschool) en Nepal (drinkwatervoorziening in Majuwa).

Concerten.
In het Openluchttheater zijn er concerten van Loten Namling, Synergy (de band rond Sandib Battarchary), Sylvia van Swieten en Singer-Songwriter Bert Smeets tussen 20.30 uur en 24.00 uur. Entree: voorverkoop € 10,- / avondkassa € 12,50.

Zandmandala (25 september 2007 t/m 09 oktober 2007).
Tashi Norbu en zijn drie broers creëren een unieke zandmandala, waarschijnlijk in het Sport- en Recreatiecentrum de Polfermolen.


De Stichting YAK vertaalt de succesvolle Tibetdag en Tibetweek in Maastricht (2006 en 2007) naar Valkenburg. De reden voor het festival is kennismaking met de rijke Tibetaanse cultuur en fondsenwerving voor de projecten van Stichting YAK. Het festival valt onder een oorlichtingsproject van het NCDO. Dankzij het budget van het NCDO kan het programma in de Polfermolen worden gerealiseerd. Voor het overige is de Stichting YAK op zoek naar aanvullende financiering en sponsoren. Wilt u als ondernemer meer informatie over aantrekkelijke sponsoring van het evenement? Neem vrijblijvend contact op met het secretariaat en laat u verrassen.

Contactadres secretariaat:
Stichting YAK, Langen Akker 3, 6325 CK Berg en Terblijt, 06-13907936.

Marokko, Polisario en de strijd om de Westelijke Sahara

Vandaag zond Canvas een reportage van Channel 4 uit 2006 uit, over de strijd in de West-Sahara voor onafhankelijkheid van Marokko. Nadat ik in 1983 mijn eerste Solidariteitsagenda kocht, waarvan de opbrengst ten goede kwam aan het Polisario Komitee, werd ik donateur van dat comité en verdiepte me in het conflict middels diverse publicaties, waaronder het boek van Albert Stol, "Onafhankelijkheid of Sterven". Dat boek en andere brochures en nieuwsbrieven heb ik later uitgeleend aan een langharige blonde mede-student op de avond-Havo die er een werkstuk over wilde maken, en helaas nooit terug ontvangen.

 

Ik bleef donateur tot de opheffing van het Polisario Komitee in de jaren '90. Het beloofde referendum over de toekomst van de West-Sahara werd toen getraineerd door gebakelij over wie wel en niet aan het referendum mocht deelnemen. Uiteraard stond Marokko erop dat de Marokkaanse inwoners die het eind jaren '70 in het gebied had gehuisvest mochten meestemmen, wat voor Polisario natuurlijk onacceptabel was. Het referendum is er nooit gekomen en de patstelling duurt nog steeds voort. Anders dan bij het Israëlisch-Palestijnse conflict is er nauwelijks aandacht hiervoor, en duurt de bedroevende situatie van de Saharaanse vluchtelingen en van de onderdrukte Saharanen aan de Marokkaanse kant van de muur nog steeds onverminderd voort. De VN en de Europese Unie laten na om Marokko serieus onder druk te zetten over deze kwestie.

 

 

Inmiddels tref ik op internet een nieuwe aktiegroep (sinds 2003) aan die zich het lot van de Saharanen aantrekt: de Stichting Zelfbeschikking West-Sahara.

 

Ook staat sinds 2004 een essay uit 1988 van Ron Haleber over het conflict on-line, dat bij het toenmalige Polisario Komitee niet in goede aarde viel.

 

 

Wouter

__________________________

Westelijke Sahara: Storm in de Woestijn

Zaterdag 21 juli 2007

In de Westelijke Sahara staat een muur van 2500 km lang gebouwd door Marokko. Achter die muur wonen de Sawahari in vluchtelingenkampen, al meer dan dertig jaar. Zij willen onafhankelijkheid, voor Marokko kan daar geen sprake van zijn.

Khaled Kazziha doet verslag vanuit een niet bestaand buitenland:

'Na zijn onafhankelijkheid in 1975 nam Marokko de controle over de Westelijke Sahara. De lokale Sawahari inwoners vluchtten naar het deel van de Westelijke Sahara dat ze de Bevrijde Zone noemden en wat ze ondertussen tot onafhankelijke republiek hebben uitgeroepen.'

'Ze mogen dan niet te eten hebben, een leger hebben ze wel, het Polisario. De president van de geïmproviseerde republiek is zo vriendelijk ons te ontvangen in het vluchtelingenkamp. Hij vertelt over de gruwelen die de achtergebleven Sawahari's moeten ondergaan. Om de Marokkaanse overheid te confronteren met die beschuldigingen.'

'In Layounne, de Marokkaanse hoofdstad van de Westelijke Sahara kunnen we even ontsnappen aan onze chaperon van de politie. We zijn nog net getuige van het brutaal neerslaan van een demonstratie in de Sawahari-ghetto.'

'Mohammed Dadaach zat zelf 23 jaar in een Marokkaanse cel en is een icoon van de verzetsbeweging. Volgens hem bestaan er verspreid over het land nog steeds geheime gevangenissen, waar Sawahari mannen en vrouwen worden gefolterd.'

__________________________

 

UNREPORTED WORLD: WESTERN SAHARA

Unreported World travels to a country that officially doesn't exist, where families are divided from their homeland by a vast wall running through the desert and where there are allegations of torture and other human rights abuses: the Western Sahara.

Friday 5 May 2006 7.35pm

Reporter Khaled Khazziha begins his journey at the western edge of the Sahara Desert, walking through a minefield towards one of the most dangerous borders in the world. The border is marked by the Berm, a vast wall, 2500 km long and built by Morocco, which divides this disputed area of the Western Sahara into a Moroccan zone and the so-called Liberated Zone.

Morocco took control of the Western Sahara in 1975, following the end of the Spanish occupation. Many of the local Sawahari inhabitants, who had been fighting for independence, fled into an area they called the liberated zone and which is now home to hundreds of thousands of refugees.

They call the zone an independent republic, but it is not recognized by the UN. Unreported World talks to some refugees who have been living here for more than 30 years. They may not have food but they have an army – the Polisario Front.

In the refugee camp Kazziha meets the man who calls himself the President of the Saharawi Arab Democratic Republic. He tells Unreported World that those Saharawis left on the Moroccan side of the Berm have been subjected to serious human rights abuses.

Kazziha then travels via Europe to Layounne, capital of Moroccan controlled Western Sahara, to investigate the President's allegations. When Morocco took control, 350,000 of its citizens descended on the Western Sahara in what they called the Green March. Many of the Saharawis ended up in refugee camps.

The team manages to give their police minders a slip and drive into the Saharawi ghetto in time to witness a pro-independence demonstration, which the security forces break up with water cannon. That night protestors say that forty seven people were arrested, and some beaten.

Khazziha interviews Mohamed Dadaach, an icon of the resistance movement who spent 23 years in prison. Along with other leaders of the movement, he tells Unreported World that there are still secret prisons all over the country in which Sahrawi men and women are being tortured.

Back in Rabat Khazziah interviews historian Abdul Hay Moudden, a member of the government Equity and Reconciliation Commission which was set up to investigate human rights abuses. He admits that there may be some abuses but the situation has improved considerably.

Later, the Moroccan Information Minister tells Unreported World that despite his government agreeing in 1991 to hold a referendum on independence, which has never taken place, the region belongs to Morocco and the government will not accept independence. Like any wedding, there are always some people who are not going to be truly happy he says.