Moderne slavernij in de Indiase textielindustrie

Schone Kleren Campagne Goed Goed Nieuwsbrief #38 oktober 2014 Moderne slavernij in de Indiase textielindustrie Deze week staan de kranten vol met berichten over uitbuiting van jonge vrouwen in de Indiase textielindustrie. Dit vanwege een nieuw rapport van onze collega's van SOMO en Landelijke India Werkgroep. In 'Flawed Fabrics' wordt beschreven hoe meisjes en vrouwen worden gedwongen lange uren voor lage lonen te werken. Ze verblijven in slaapzalen en mogen het bedrijfsterrein bijna nooit verlaten. De onderzochte fabrieken leveren aan Westerse merken waaronder C&A, Primark en Replay en aan Bengaalse kledingfabrieken. Martje Theuws, onderzoeker bij SOMO: "Bedrijven pakken arbeidsrechtenschendingen niet effectief aan. Bedrijfscontroles zijn er niet op toegerust om bijvoorbeeld dwangarbeid op te sporen. Bovendien is er geen ketentransparantie. Lokale vakbonden en arbeidsrechtengroepen worden consequent genegeerd." Lees hier meer. Compensatie voor slachtoffers Rana Plaza schiet ernstig tekort Hoewel de eerste betalingen aan slachtoffers van de rampfabrieken zijn gedaan keerden we geschokt terug uit Bangladesh. "Fabriekseigenaren weigeren ex-arbeiders uit Rana Plaza werk te geven omdat ze 'te beschadigd' en een 'te groot risico' zouden zijn," zegt Samantha Maher van de Engelse Schone Kleren Campagne. "Het is verschrikkelijk om te zien hoe deze mensen de moed hebben verloren." Achttien maanden na de instorting ontbreekt van het benodigde compensatiebedrag, ruim dertig miljoen euro, nog steeds meer dan de helft: zestien miljoen euro. Bekende kledingmerken als Benetton weigeren betaling aan het Rana Plaza fonds, terwijl de slachtoffers die de ramp overleefden voor deze merken produceerden. Lees hier onze update. En verder: ChristenUnie, SP en GroenLinks stelden minister Ploumen kamervragen over  compensatie voor Rana Plaza slachtoffers. Over vragen gesproken: vraag om schone kleren als je gaat shoppen: bestel onze handige vragenkaarten. Onze fotoexpositie 'Who Runs the World? Girls!' is nog een week te zien in Impulse in Wageningen UR. Koop een boek en steun SKC! Ga naar YouBeDo.com, selecteer ons als goed doel en doneer zo 10% van de boekenprijs aan SKC. Onze leestips vind je in onze eigen boekenwinkel. Veel leesplezier! Doe mee! Blijf dagelijks op de hoogte en volg ons op Twitter en Facebook Word donateur en help ons de arbeidsomstandigheden in de kledingindustrie te verbeteren Stuur deze nieuwsbrief door naar vrienden en familie Hartelijke groeten, Team Schone Kleren Campagne

 

Goed Goed Nieuwsbrief 37 van de Schone Kleren Campagne

 

Schone Kleren Campagne Goed Goed Nieuwsbrief #37 oktober 2014 Geen vuile was maar schone kleren! Afgelopen maand riepen we uit tot actiemaand: maak van vuile was schone kleren! Want ondanks inspanningen van kledingmerken zijn de arbeidsomstandigheden in landen als Bangladesh en Cambodja nog steeds ontzettend slecht. De lonen zijn te laag om van te leven terwijl er urenlang wordt gewerkt in onveilige fabrieken. Wat is er gebeurd? We hingen de vuile was van KiK buiten. De Duitse textieldiscounter liet in drie rampfabrieken kleding maken: Ali Enterprises (286 doden), Tazreen (117 doden) en Rana Plaza (1138 doden). Tot op heden weigert het bedrijf de slachtoffers eerlijk en volledig te compenseren. KIK is met 3200 vestigingen in Europa één van de grootste kledingbedrijven in Duitsland. In Nederland probeert het bedrijf sinds kort voet aan de grond te krijgen en opende hier het afgelopen jaar zes winkels. Om aandacht te vragen voor de situatie van kledingarbeiders in Pakistan en Bangladesh stond de Schone Kleren Campagne voor de winkel van KIK op het Bos en Lommerplein in Amsterdam. Help mee! Bel of mail de klantenservice van KiK en laat het bedrijf weten dat je wilt dat ze de slachtoffers compenseren. We steunden de massaprotesten van kledingarbeiders in Cambodja. Tienduizenden kledingarbeiders in Cambodja gingen de straat op om een loon van 136 euro per maand te eisen. We riepen in het bijzonder H&M op om het voortouw te nemen in het verhogen van de karige lonen in de Cambodjaanse kledingindustrie. Van alle internationale bedrijven is H&M de grootste afnemer van kleding uit het Zuidoost-Aziatische land. De andere merken uit de top vijf van inkopers zijn C&A, Levi Strauss & Co, Zara, Adidas en Puma. Heb je de petitie nog niet getekend? Doe dat hier. De jongeren van PerspectieF waren in Bangladesh om de vrouwen uit onze Who Runs the World? Girls!-campagne te ontmoeten. Ze stelden daar de vragen die jullie ons hebben doorgegeven en overhandigden de meiden hun eigen portretten. Bekijk hier de teaser voor de korte video die van dit bijzondere bezoek gemaakt is. Ook de vrouwen uit Cambodja hebben de vragen beantwoord. Als klap op de vuurpijl was Loesje aanwezig op de opening van Primark in Arnhem: Kom naar het Humanity House! In de tentoonstelling Fair Fashion Lab in het Humanity House, Den Haag zoeken kunstenaars en ontwerpers creatieve oplossingen om de uitbuiting in de kledingindustrie tegen te gaan. Als inhoudelijk partner ontwikkelde de Schone Kleren Campagne het educatieve programma en organiseren we een aantal activiteiten. Kom langs! Donderdag 9 oktober vertellen in een expertmeeting de Cambodjaanse kledingarbeidster Hong Chanthan (34) en vakbondsleider Vong Vuthy (27) over de situatie op de werkvloer van een kledingfabriek waar voor o.a. Zara gewerkt wordt. In het weekend van 18 en 19 oktober staat het mensenrechtenmuseum in het teken van schone kleren tijdens het Fair Fashion Festival. Genoeg te doen dus de komende tijd! Zien we je daar? En verder: Onze fotoexpositie 'Who Runs the World? Girls!' is te zien in Impulse in Wageningen UR. Naast de foto's zie je ook de voorwerpen die PerspectieF meenam uit Bangladesh. We feliciteren onze vriend Amirul Haque Amin, voorzitter van de grootste vakbond in Bangladesh. Vanwege zijn harde werk om de arbeidsomstandigheden in de kledingindustrie te verbeteren ontving hij de Nuremberg International Human Rights Award! Koop een boek en steun SKC! Ga naar YouBeDo.com, selecteer ons als goed doel en doneer zo 10% van de boekenprijs aan SKC. Onze leestips vind je in onze eigen boekenwinkel. Veel leesplezier! Doe mee! Blijf dagelijks op de hoogte en volg ons op Twitter en Facebook Word donateur en help ons de arbeidsomstandigheden in de kledingindustrie te verbeteren Stuur deze nieuwsbrief door naar vrienden en familie Hartelijke groeten, Team Schone Kleren Campagne

 

The Beatles: Money Can't Buy Me Love

 

I dedicate this song to the lovely Sophie from Weert.

 

 

 

The Beatles - Can't Buy Me Love

Writers: John Winston Lennon & Paul James McCartney

 

Can't buy me love, love

Can't buy me love

 

I'll buy you a diamond ring my friend

If it makes you feel all right

I'll get you anything my friend

If it makes you feel all right

Cause I don't care too much for money

Money can't buy me love

 

I'll give you all I've got to give

If you say you love me too

I may not have a lot to give

but what I've got I'll give to you

I don't care too much for money

Money can't buy me love

 

Can't buy me love

Everybody tells me so

Can't buy me love

No, no, no, no

 

Say you don't need no diamond ring

And I'll be satisfied

Tell me that you want the kind of things

that money just can't buy

I don't care too much for money

Money can't buy me love

 

Can't buy me love

Everybody tells me so

Can't buy me love

No, no, no, no

 

Say you don't need no diamond ring

And I'll be satisfied

Tell me that you want the kind of things

that money just can't buy

I don't care too much for money

Cause money can't buy me love

Ooh, can't buy me love, love

Can't buy me love, no

 

Circus Request: Giel Beelen zonder Glazen Huis in Sittard - 19 december 2011

 

Een serieus verzoek?

 

Sittard-Geleen probeerde afgelopen jaar om het Glazen Huis naar de Sittardse Markt te halen, in een mix van de stad op de kaart zetten en een goed doel steunen (ik laat het aan de lezer wat zwaarder zou hebben gewogen...). Dat was natuurlijk kansloos, daar is ons stadje aan de Kötelbaek veel te klein voor.

 

Toch krijgt Zitterd nu de 'next best thing', want sympathieke Giel komt een dag langs met een reizend circus dat Serieus Request ondersteunt.

 

Wouter

 

Mail dit bericht door aan familie, vrienden en kennissen, zet het op je Hyves, je Facebook prikbord, en/of Tweet het.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Op maandag 19 december ontvangt Sittard‐Geleen in Fenix Poppodium het Circus Request van 3FM‐ DJ Giel Beelen. Giel Beelen zit dit jaar tijdens Serious Request niet in het Glazen Huis maar gaat 'on tour' langs vijf verschillende poppodia kriskras door het hele land. Poppodium Fenix in Sittard‐Geleen is een van deze vijf plaatsen geworden waar het Circus Request zijn tenten opslaat. En dan ook nog eens de plek waar Giel's Circus Request aftrapt! Daarmee zijn we het enige podium in Limburg en daar zijn we natuurlijk trots op. Zo kunnen we ons beste beentje voorzetten voor het goede doel van Serious Request 2011, namelijk moeders die geraakt zijn door oorlog en conflictsituaties.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Circus Request in Sittard-Geleen!

http://www.sittard-geleen.nl/Actueel/Nieuws_en_persberichten/December_2011/Circus_Request_in_Sittard_Geleen 

Op maandag 19 december komt 3 FM-DJ Giel Beelen naar Sittard-Geleen met Circus Request. Giel Beelen zal die dag vanuit Poppodium Fenix en de binnenstad van Sittard opdrachten vervullen om geld in te zamelen voor Serious Request 2011. Uiteraard heeft hij daarbij hulp nodig van bezoekers van de stad. Er wordt regelmatig live geschakeld met het Glazen Huis in Leiden.

Kom ook!

Steun Serious Request 2011 en kom ook op 19 december naar Sittard! Je kunt je donaties misschien wel live overhandigen tijdens het Circus Request van Giel Beelen.

Heb je een leuk idee voor een actie om geld in te zamelen of een bijdrage te leveren aan het programma op 19 december? Stuur dan een mailtje naar circusrequest@fenix.nl

Serious Request 2011

Serious Request 2011 zet zich dit jaar in voor moeders die getroffen zijn door oorlogs- en conflictsituaties. Giel Beelen zit dit jaar niet in het Glazen Huis, maar gaat vijf dagen on tour langs vijf verschillende poppodia door heel Nederland. Naast Sittard-Geleen doet het Circus Request ook Hengelo, Arnhem, Groningen en Tilburg aan.

>> Kijk ook op de website van Serious Request 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Leve de gulden (Theodor Holman)

 

Een kleine hommage; ook ik reken nog wel eens om, maar probeer het af te leren. De lust om iets te kopen vergaat je namelijk, en soms wil je gewoon iets kopen en je plezier niet half laten vergallen door de kosten....

 

Wouter

________________

 

Leve de gulden

15-11-11  

THEODOR HOLMAN 

http://www.parool.nl/parool/nl/508/THEODOR-HOLMAN/article/detail/3034122/2011/11/15/Leve-de-gulden.dhtml 

Ik kan het maar beter meteen eerlijk vertellen: ja, ik wil de gulden terug.

Ik wil die gulden vooral terug om mijn dochter te laten zien hoe duur alles is.

Als wij samen een broodje eten, gaat de discussie tussen haar en mij zo:
'Een broodje kaas kost hier vier euro. Dat is acht gulden veertig! Kom, we gaan hier weg.'

'Blijf zitten, pap! Een broodje kaas kost hier vier euro en niet acht gulden veertig. Dat was tien jaar geleden zo. We leven nu in 2011.'

'Ik ga geen broodje eten voor acht gulden veertig. Dat is echt idioot. We worden hier genaaid. Kom, we gaan weg!'

'Nee! Ik wil trouwens geen broodje kaas. Ik wil een BLTC van zeven euro twintig.'

'Jezus Christus! Jezus Christus! Vijftien gulden voor een broodje! Als ik dat ook neem, ben ik dertig gulden kwijt! Daar kreeg je vroeger in Parijs een kamer met ontbijt voor!'

Ik weet dat het vreselijk is wat ik zeg, en ik hoor mijn eigen vader, maar ik kan me niet inhouden. Ik besef beter dan mijn dochter wat een gulden betekende en dat beïnvloedt mijn genot van bijvoorbeeld zo'n broodje kaas of zo'n raar ding met bacon, lettuce, tomaat en kaas. Hoe lekker moet een broodje kaas van acht gulden veertig wel niet smaken!

'Je moet eens ophouden, pap, altijd maar te denken dat je wordt opgelicht.'

De prijs van zo'n broodje kaas zal ook wel door de markt worden bepaald - maar juist doordat ik de gulden heb meegemaakt, weet ik hoe gigantisch duur alles is geworden, al wordt dat ontkend. Als we teruggaan naar de gulden, ziet iedereen hoeveel alles echt kost. Ik leg dit mijn dochter voor.

'Wat betekent echt kost, pap? Als we teruggaan naar de gulden, reken ik weer alles terug naar de euro, terwijl jij nu alles terugrekent naar de gulden,' zegt mijn dochter. 'Voor mij is de euro echt.'

Ik zwijg. Toch wil ik die gulden terug. Ik heb geen moeite met die euro meer, maar ik vind het geld lelijk en onhandig. Wij hadden dat mooie geld van Ootje Oxenaar.

En hoewel ik er niets van snap, geloof ik diep in mijn hart ook niet dat die euro ons veel voordelen heeft opgeleverd. Geld is geld.

Rust in Vrede: Ami Isseroff in beeld

 

Ami Isseroff in beeld

Hieronder drie reacties op het overlijden van Ami Isseroff vorige week. Steeds zie ik dezelfde foto erbij van zijn Facebook pagina. Op internet vond ik maar één andere foto van hem, bij een artikel uit 1999 over het belang van internet voor activisme. Daarom hierboven enkele foto's die we van hem maakten tijdens onze verschillende bezoeken aan Rehovot:

* In 2006 in zijn werkkamertje annex actiecentrum, dat vol lag met een chaos aan boeken en papieren, conform het gezegde "Kleine Geister müssen Ordnung halten, Genies überblicken das Chaos".

* In 2007 was hij nog fit genoeg om ons met de auto ergens heen te brengen, waarschijnlijk richting het regelmatig door Qassams geteisterde stadje Sderot, waar idealisten in een Urban Kibbutz zijn belangrijkste websites MidEast Web en Zionism-Israel.com hosten (het host-contract is recentelijk voor 3 jaar verlengd).
* In 2009 tijdens een bespreking met ons en enkele gelijkgezinden in zijn woonkamer.

* In 2011, afgelopen maart, was zijn gezondheidstoestand na een recente hersenbloeding sterk verslechterd.

Ami heeft geen vrede voor zijn land meer mogen meemaken, laten we hopen dat wij dat wel nog zullen doen en daarvoor werken. Rust in vrede.

Wouter Brassé

*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*

Ami Isseroff

http://www.raymondcook.net/blog/index.php/2011/07/04/ami-isseroff/

Last week I received the devastating news that Ami Isseroff had passed away.

Two years ago, when I first decided to become involved in blogging and trying to learn more about Zionism, the Middle-East and Israel, I joined an online Zionist group set up by Ami.

I had just written an article in praise of one of his articles in the Jerusalem Post and this led me to find his group and to apply for membership.

His first response was to warn me that he didn't want any 'lurkers' only committed activists. I bristled, sent him an angry response, he apologised, I apologised and it was only later that I began to realise what a great man he was. I was soon to discover the huge corpus of information on his websites Zionism-Israel.com and MidEastWeb.org.

Ami turned out to be a truly inspirational contact. He wrote brilliantly and his depth of knowledge and his many links to politicians and influential people made him a priceless source of wisdom. I didn't always agree with him but my respect was boundless. He taught me a great deal over the coming months. In many ways he helped me form my own stance on the issues and he showed me that there is rarely anything black and white about the Israel-Palestine conflict.

Ami always, always told it like it was. He disagreed with many of Israel's policies and bemoaned its inability to make its case properly in the international arena. He was never an apologist for what he knew was wrong, and he was always a champion for what he knew was right: peace and reconciliation.

I never met him. In April this year I spoke to him on the phone when I was in Israel. His first words were: "Where are you?" Not "How are you". He was an American-born Israeli – not for him the niceties of polite conversation that I, a Brit, am used to. He really did want to know where I was because he wanted to meet me. Finding I was in Jerusalem, he replied that it was the best place to be.

Instead of discussing Israel and politics he gave me advice on how my son could get a job when he came to Israel – and it was good advice.

Read further...

*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*

Ami Isseroff z"l

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/07/ami-isseroff-zl.html

I just found out that Ami Isseroff had died last week.

While he was an anti-religious and very liberal Zionist, he was, above all, a Zionist. He literally wrote an on-line encyclopedia about every major event and concept in Israel's modern history. He practically single-handedly ran two major websites: MideastWeb, on the Middle East altogether,and Zionism-Israel, which has a plethora of information as well. The latter site, besides having lots of information, also housed his blog.

I always hoped that he would organize the sites better, because they should be read by everyone who wants to learn about Israel.

I'm going back to a couple of his pieces I've linked to over the years, and I am again amazed at his knowledge and erudition. The best on-line resource on Arab land ownership in Palestine before 1948 is on his site. Not too many people can take on Benny Morris on specific facts in his books. But he was similarly impressive as a blogger - and as a satirist.

Here is a eulogy written by his brother.

May his family be comforted and may his memory be a blessing. And I suggest helping keep his memory alive by browsing the thousands of articles he has written on his sites.

 

*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*

 

Ami Isseroff RIP: the heart of a real Zionist stopped

http://simplyjews.blogspot.com/2011/06/ami-isseroff-rip-heart-of-real-zionist.html

It is a sad day indeed for all those who knew and appreciated one of the most unusual and brave people in the Internet community.

When a blogger mentions someone in blogging "business", it is an accepted practice to connect the name to a link. When Ami is mentioned, it is simply impossible to choose which one of the sites Ami kept and nurtured to link. This or this or this or... And all of the sites were not just a whim or a temporary storage for something to read and forget. Ami was one of the most prolific and talented writers I have seen in my life, producing two or three new articles a day wasn't rare for him.

And when one mentions the Internet communities he created and kept alive, his correspondence with anyone who needed assistance, his readiness with advice and/or criticism, it is impossible to see how mere twenty four hours a day were enough for what he has done. Day after day, year after year, doing an impossible amount of work, without being paid, without being honored or appreciated by powers that be, fighting enemies without and within with the same fierceness and bravery that he fought his physical frailty. A demanding and exacting man, Ami was demanding of his friends and partners, but much more demanding of himself.

I had the honor of personal acquaintance with Ami. It didn't happen because of Ami's Internet activities. The company I worked for was looking for a good technical writer, and Ami answered our ad. The first appearances could be deceptive, and none more than in Ami's case. His small stature, his rumpled clothes and sometimes unclear speech (it became obvious quite soon that it's Ami's frail heart, leaving him frequently gasping for air, that is the cause) - all this was forgotten in a few minutes, and I was captivated by Ami the person. And in a short while I have started to learn from Ami how to do my job better - while being an experienced software developer, which Ami never was. I didn't know then about Ami's Zionist activities, getting wise to these only in a few years and only then getting to really appreciate the enormous work Ami performed daily.

Ami was a real Zionist. His love of Zion wasn't qualified. He didn't live in the world built on religious fervor, nor in one full of nationalistic rhetoric. Coming from the left, he didn't hide his rejection of the (part of the) left's anti-Zionist trends and his disillusionment with their feel-good empty slogans. On the other hand, his Zionism, his love of Israel were never blind, never of the "my country, right or wrong" kind.

And, to his last moment, Ami remained a believer in peace - not in the fake peace process we lost our belief in, but real and tangible peace. I looked for a link to one of the Ami's articles and a quote to complete this post, and this will be the best and the most appropriate:

Peace is the only option

For the Zionist movement, peace has always been the only option, but it has never really been on the menu before. Peace may not be on the menu this time, either. But if we are consistent in pursuing our goal, it will be, one day.

Peace requires patience. It will be an ugly baby when it is born. It will not look anything like the utopia described in first paragraphs of this article, just as in 1948 our economy did not resemble the Israeli economy of today, and the Jewish Legion of World War I did not resemble the IDF of today.

He didn't live to see peace coming, but it was always in his heart, the big heart of a real mensch. And when peace eventually comes, it will be to some extent because of his efforts to make it real and tangible.

Rest in peace, Ami, and may your memory be blessed.

Privacy, archieven, genealogieën en internet

De Sittardse zanger Nicolas Reubsaet (1843-1887)

 

 

Er vinden geregeld discussies plaats over privacy en het internet. Vaak gaat het er dan over dat mensen hun eigen persoonsgegevens te makkelijk prijsgeven op het web, met alle risico's vandien (zoals fraude en identiteitsdiefstal), dat toegangscodes van accounts bij banken (en recentelijk Playstation) niet veilig zijn voor hackers, of dat men al te exibitionistisch alle persoonlijke kommer op het web etaleert. Ook de omgeving van de fanatieke internetters heeft te vrezen voor haar privacy, zoals de ex die wordt afgekraakt of wiens intieme foto's en geheimen op het web verschijnen, of zelfs minder kwaadwillend: een niet erg vleiende foto van papa in zijn hemdje, met bierbuik op de bank hangend, staat onbedachtzaam in een online fotoalbum.

 

Genealogen en archieven lijken zich ook niet vaak druk te maken om privacy op internet, vaak vanuit de gedachte dat het (overwegend heel) oude informatie betreft over mensen die al lang overleden zijn. Genealogen en archieven hebben vaak als missie om gegevens te verzamelen, ordenen en beschikbaar te maken uit het verre maar ook recentere verleden, en privacy-overwegingen vormen dan een hinderlijk obstakel. Ik heb ook niet de indruk dat daarbij veel aandacht wordt besteed aan het verschil tussen de oude media en presentatievormen en de nieuwe zoals het internet. Hieronder een drietal voorbeelden, waarbij het mij niet gaat om wat wettelijk is toegestaan, maar om wat gepast zou zijn.

 

Stelden bijvoorbeeld (verre) verwanten 20 jaar geleden familiefoto's en verhalen beschikbaar om te publiceren in een boekwerk van enkele honderden exemplaren, bedoeld voor familieleden en enkele archieven en geinteresseerde genealogen en eventueel de lokale bibliotheek, dan lijkt mij de vraag terecht of men zonder verdere toestemming die gegevens nu mag digitaliseren en op het wereldwijde web mag plaatsen. Daar staan regelmatig ook de volle namen en geboortedata en soms adressen en andere details in vermeld van recente generaties.

Sporadisch vindt men zulke informatie ook wel in de krant, bijvoorbeeld in geboorteadvertenties, maar het wordt kwaadwillenden nu wel erg makkelijk gemaakt. Een simpel voorbeeld is de inbrekers die hun slag slaan tijdens een in de krant aangekondigde trouwerij of begrafenis, maar ook voor identiteitsfraude zijn een naam, adres en geboortedatum al een aardig begin. Overigens is de groeiende digitale beschikbaarheid van kranten zelf in dit opzicht al enigszins problematisch.

Mijn primaire bezwaar is dat een boekwerkje met een beperkte oplage en verspreiding van een hele andere orde van grootte is dan het internet, waar het voor onbeperkte tijd voor een onbeperkt aantal mensen te vinden is en met Google makkelijk op de hele inhoud te doorzoeken.

Met recenter onderzoek is dit bezwaar minder: mensen kunnen er tegenwoordig op bedacht zijn dat gegevens die ze verstrekken op internet zullen of kunnen belanden, al is het wel zo netjes als de genealoog daar expliciet op wijst of vraagt of en wat op internet mag. Overigens worden nieuwe onderzoeksgegevens meestal meteen in een genealogieprogramma ingevoerd, en stellen de meesten die bij publicatie op het web wel zo in dat de privacyfilter recente gegevens automatisch afschermt.

 

Afgezien van mogelijke veiligheidsrisico's, kan men zich ook vanwege de privacy op zich afvragen waar het beschikbaar stellen via internet moet eindigen. Ik zag vandaag dat een enthousiaste genealoog niet alleen de zakelijke persoonsgegevens van een bidprentjescollectie had ingevoerd, maar ook verhaaltjes op de bidprentjes had overgetypt, over het dienstbare leven en de lange lijdensweg, tot aan de dankbetuiging aan wijkverpleging en artsen. Een bidprentje wordt als openbare bron gezien in archieven- en genealogenland, maar was toch bedoeld voor de familie, vrienden en kerkgangers die de begrafenis bezochten en de overledene kenden. Dat ik de tekst van het bidprentje van mijn vader op internet heb gezet, was mijn eigen keus, en dat lijkt me ook de juiste benadering. Zelfs publicatie van de primaire gegevens van een overledene stuit soms op verzet. Zo kreeg ik boze mails van een zigeunerfamilie toen ik de bidprentjesdata van hun overleden vader op mijn site had staan. Ik heb die uiteraard zonder morren maar met excuses meteen verwijderd.

 

In het kader van behoud van cultureel erfgoed worden tegenwoordig subsidies verleend aan instellingen en archiefdiensten, om de nalatenschap van schrijvers, dichters en andere belangwekkende landgenoten te conserveren en beschikbaar te maken, onder andere door hun archieven en verzamelingen te digitaliseren en op internet te zetten. Ook daar heb ik wat bedenkingen bij. Het is nogal een investering, voor collecties waarin meestal maar enkele onderzoekers belangstelling zullen hebben. Al is het natuurlijk wel handig dat die straks ook vanuit New York of Tokio zich kunnen verdiepen in het leven van een Sittardse dichter; is het nu echt zinvol dat de brieven die iemand bijvoorbeeld in de jaren '20 schreef aan zijn moeder of lief, voor iedereen op internet te lezen zijn? En zou u dat willen met uw oude liefdesbrieven, ook ver na uw dood?

 

Wil Brassé

 

 

Geef je hart aan een ander - 2 Miljoen Handtekeningen voor actief beleid donorregistratie

 

Wat hebben Femke Halsema, Alexander Pechtold, Kluun, Yvon Jaspers, Giel Beelen, Claudia de Breij, Angela Groothuizen, Paul de Leeuw en vele anderen met elkaar gemeen, buiten dat ze bekende Nederlanders zijn?

Ze hebben zich allemaal geschaard achter de petitie om met 2 miljoen handtekeningen de regering te bewegen een actief donorregistratiesysteem in te voeren in Nederland. Met die niet-zo-duidelijke term wordt bedoeld dat iedereen automatisch orgaandonor is, tenzij hij of zij laat registreren dat hij/zij géén orgaandonor wil zijn. (Dat is dan blijkbaar het 'actieve' gedeelte, ik zou het een 'geen bezwaar' systeem of zoiets noemen.)

 

Helaas staat de teller van de website nog op minder dan 50.000 handtekeningen, ondanks alle BN-ers, dus geen wonder dat de regering dit nog makkelijk naast zich neer kan leggen. Misschien is er een huis-aan-huis actie nodig (zoals het volkspetitionement tegen de kruisraketten in 1985), of helpt het als BNN nog eens zo'n Grote Donor Show op tv houdt....?

 

Wouter

____________

 

 

http://www.2miljoenhandtekeningen.nl/

Minister Schippers blijft goed bedoeld water naar de zee dragen.

Stichting 2 Miljoen Handtekeningen betreurt de beslissing van Minister Schippers die voornemens is vast te houden aan het huidige donorbeleid.

Dat een minister blij is met 233.000 extra registraties vindt de stichting opmerkelijk. Niet alleen besteedde het ministerie enkele miljoenen aan deze campagne, waaraan vele bekende Nederlanders meededen, het aantal registraties in het donorregister nam nauwelijks toe, terwijl de wachtlijsten dat wel deden. Van 7,7 miljoen niet-geregistreerde Nederlanders is onbekend wat zij willen: wel of geen donor zijn. Volgens de minister zijn nu 5,5 miljoen mensen geregistreerd. Indien er in de komende jaren met dezelfde intentie en  miljoenen euro's wordt doorgegaan duurt het nog een eeuwigheid om meer mensen wel dan niet geregistreerd te krijgen.

Dit moet voor een liberale minister om twee redenen niet wenselijk zijn. In eerste instantie moet het uitgangspunt zijn dat de meeste Nederlanders zelf bewust de keuze maken (zelfbeschikking). Zolang mensen zich niet registreren, moeten in de huidige WET nabestaanden de donatiebeslissing op een zeer moeilijk moment nemen. Nu een ruime meerderheid dat al jaren dus niet doet, kan niet alleen geconcludeerd worden dat de huidige wet op orgaandonatie niet effectief gebleken maar dat er dus ook eigenlijk geen sprake is van zelfbeschikking. Immers wanneer de wens van de overledene onbekend is beslissen de nabestaanden en hopelijk in lijn met de wens van de overledene. 

Als tweede reden is het aantal registraties in het donorregister de afgelopen 10 jaar tussen de 100.000 en 200.000 per jaar gestegen. Dit komt doordat de Nederlandse bevolking nog steeds groeit, het aanschrijven van mensen die 18 zijn geworden of zijn genaturaliseerd tot Nederlander. Hiernaast zijn er vele acties van de gezondheidsfondsen zoals de Nierstichting.  Het is dan ook een illusie dat alleen voortzetting van een campagne ooit zal resulteren in dat een meerderheid zelf de keuze actief vastlegt. Minister Schippers blijft zo dus goed bedoeld water naar de zee dragen.

Om dit moment ligt er naast de brief van de minister de burger petitie van de Stichting 2 Miljoen Handtekeningen ( http://tinyurl.com/2MH-petitie ). De stichting heeft met ruim 48.000 handtekeningen op 7 december de Tweede Kamer verzocht actieve donorregistratie in te voeren. Het burgerinitiatief roept dan ook de Tweede Kamer op snel een debat over dit onderwerp in te plannen. Actieve donorregistratie zal zorgen voor normverandering en ertoe leiden dat mensen zelfbewust een afweging zullen maken en zelf hun verantwoordelijkheid zullen nemen, zodat uiteindelijk het noodzakelijk aantal donaties zal toenemen. Er sterven immers ongeveer 200 mensen per jaar op de wachtlijst.

In februari 2010 werd een motie voor invoer van ADR van de SP afgewezen tijdens een spoeddebat. De toenmalige regering vond dat het onderwerp niet in een spoeddebat kon worden afgehandeld en was voornemens verdere onderzoeken naar wetssystemen af te wachten. Die zijn er niet gekomen. Minister Schippers gaat nu voorbij aan het momentum van dat debat - direct daarna viel het kabinet over Uruzgan -, onderzoeken die inmiddels ook hebben aangetoond dat ADR internationaal juist wel tot betere resultaten leidt, en het resultaat van de burgerpetitie.

Vicevoorzitter Menno Loos van de stichting 2MH: "Een schipper weet dat het verstandig is om een nieuwe koers in te zetten als je niet vooruit komt. In de afgelopen vijf jaar zijn de wachtlijsten niet afgenomen, is het aantal donorregistraties ten opzichte van de Nederlandse bevolking gelijk gebleven, en het aantal werkelijke donaties is nauwelijks toegenomen. Dit ondanks dat het ministerie van VWS en alle grote gezondheidsfondsen enkele miljoenen hebben gestoken in de Nederland zegt Ja campagne, effectievere ziekenhuisprocedures en donatie bij leven. Hoe kan minister Schippers zeggen dat die campagne een succes is?"

 

Orgaandonor gezocht: teken voor campagne 'Geen bezwaar'!

 

Er zijn tal van onderwerpen die ik graag onder de aandacht zou willen brengen, maar ik kom er nauwelijks aan toe me echt in ze verdiepen, laat staan er zelf een stukje over te schrijven. Ik ga - geinspireerd mede door Facebook en Twitter - daarom proberen om vaker korte berichtjes te plaatsen.

Zoals deze:

 

Teken online voor actieve donorregistratie!
Er is nog steeds een groot tekort aan donororganen. Het enige dat echt helpt is als iedereen automatisch donor wordt tenzij anders aangegeven; het "geen bezwaar-systeem".

 

Zie ook mijn bericht van alweer 3 jaar geleden, na BNN's grote donorshow:

Wordt Orgaan Donor!

 

 

Actieve Donor Registratie burger petitie voor invoering ADR systeem

http://www.2miljoenhandtekeningen.nl/

Petitie voor invoer van het Actieve Donor Registratie systeem (ADR). Het tekort aan donoren en dus donororganen in Nederland is een schrijnend probleem, waar tot dusver geen structurele oplossing voor is gevonden.

Waarom

De wachtlijsten voor donor organen worden, ondanks alle informatiecampagnes omtrent het huidige systeem, alleen maar langer. Volgens de stichting is het Actieve Donor Registratie (ADR) systeem de enige oplossing voor het verkorten van de wachtlijsten voor donor organen.

Onderzoek heeft uitgewezen dat een groot deel van de 60% niet-geregistreerde Nederlanders wel bereid is om zijn of haar organen af te staan, daarom is een aanpassing van het huidige systeem noodzakelijk. Het kabinet en de Tweede Kamer hebben de invoering van het Actieve Donor Registratie (ADR) systeem in 2005 en 2008 afgewezen, ondanks dat onderzoek uitwijst dat 75% van de Nederlanders voor het Actieve Donor Registratie (ADR) systeem is, dus het wordt tijd dat de democratie gaat spreken.

De stichting stelt daarom de volgende vraag:

Hoeveel handtekeningen zijn er nodig om de politiek in beweging te krijgen en levens te redden?

Zijn dat er 40.000, 250.000 of misschien wel 500.000 ? Als het echt nodig is zijn wij zelfs bereid door te strijden tot 2.000.000.

Jouw handtekening kan levens redden !

Dus...zeg 'JA' op onze vraag:

"Mag ik je handtekening?"

Wat is Actieve Donor Registratie?

Het verschil tussen het huidige systeem en het ADR is dat iedereen die nog niet in het donorregister staat (2/3 van de Nederlanders!) wordt gevraagd een keuze kenbaar te maken (bestaande registraties blijven van kracht). Uitgangspunt blijft het huidige Donor register, met de bestaande keuzemogelijkheden.

Hoe gaat het ADR in zijn werk ?

• Mensen die nu nog niet staan geregistreerd ontvangen nogmaals een registratieformulier.
• Als zij geen donor willen zijn, bepaalde organen of weefsels willen uitsluiten of hun keuze willen nalaten aan een (specifieke) nabestaande, vullen zij alsnog het formulier in.
• Willen ze wel donor worden dan hoeven zij niet meer het formulier in te sturen
• Iedereen ontvangt een bevestiging na een bepaalde periode (wel en niet respondenten).
• Na ontvangst van deze bevestiging heeft iedereen 6 weken de tijd om nogmaals te reageren en aan te geven wel/geen donor te willen worden.
• Doet men dit niet, dan wordt de registratie actief.

Veranderen kan daarna overigens altijd via het registratieformulier dat verkrijgbaar is bij huisarts, apotheek of via internet.

Dit alles natuurlijk begeleid door goede voorlichting. Op deze wijze wordt het huidige registratiesysteem verbeterd, verdwijnt de vrijblijvendheid en wordt recht gedaan aan de wensen van potentiële donoren en nabestaanden.

Het Actieve Donor Registratie (ADR) systeem staat niet gelijk aan een Geen Bezwaar Systeem of het Activerend Toestemmings Systeem (ATS)
In een Geen Bezwaar Systeem is iedereen 'automatisch' donor, tenzij hij/zij laat vastleggen geen donor te willen zijn. Er zijn twee keuzes: ja, ik word donor of nee, ik word geen donor. Als men niets doet wordt het 'ja ik word donor'

Het ADR systeem gaat uit van een actieve vraag aan iedereen: wilt u wel of geen donor worden? Daarbij wordt uitgelegd dat je niets hoeft te doen als je donor wilt worden. Omdat het ADR-systeem uitgaat van het huidige registratiesysteem bestaat de keuze om de beslissing na te laten aan nabestaanden of een specifiek persoon. Dit kan ook geregistreerd worden in het register. Het ADR is een tussenvorm tussen van een Geen Bezwaar en het huidige volledige instemmingssyteem. Bij het ADR wordt niet gesteld dat je donor moet worden,  maar je maakt je keuze kenbaar.

Activerend Toestemmings Systeem (ATS)
Het ATS is een uitbreiding op het huidige registratiesysteem waarbij naast de huidige opties :

• Ja, ik geef toestemming
• Nee, ik geef geen toestemming
• Mijn nabestaanden beslissen
• Een specifieke persoon beslist

… nog een extra optie komt waarbij de geregistreerde toestemming geeft, tenzij de nabestaanden dit niet willen:

•  Ja, mits mijn nabestaanden geen bezwaar maken.

Op dit moment wordt er nog, in opdracht van Minister Klink, onderzoek gedaan naar de effecten van een mogelijke invoering van het ATS.

Wat vinden en vonden de politieke partijen.

 

In kasso NS, of: kleine wettige diefstallen en misleidingen

     Houd de dief?

 

 

Bestolen en belogen worden, zijn twee van de meeste irritatie opwekkende dingen in mijn boekje (anglicisme). Vooral stelen van iemand die het niet breed heeft (ik bijvoorbeeld, mijn fiets bijvoorbeeld), kan bijna Wilderiaanse gevoelens oproepen. Gelukkig is er al jaren geen fiets meer van me gestolen, maar er zijn ook wettelijke methoden om mensen met weinig geld te bestelen, vooral als ze even niet zo goed opletten.

 

Beliegen (is dat een germanisme?) is ook zo iets: wentelteefjes aan de telefoon hebben daar bijvoorbeeld een handje van, die je onder valse voorwenselen lastig vallen in je dagelijkse sleur om je een andere telefoonprovider of wat dan ook aan te smeren: ook daar kan ik bijna Wilderiaans van worden.

Meer officiële instanties hebben er ook een handje van: alles wat fuseert of privatiseert bezweert dat de dienstverlening er niet onder zal lijden en dat alle lokaties gehandhaafd zullen blijven, om een paar jaar later steevast te reorganiseren, af te slanken en te snoeien in de dienstverlening en alle aktiviteiten op één lokatie te centraliseren.

Of neem de woningstichting (ooit: woningvereniging) ZO-ZO wonen, die na aanvankelijke bezwaren ermee instemde dat een particulier bij ons achterom het binnenterrein voor een groot deel aan het volbouwen is momenteel: men betoogde aan de hierdoor gedupeerde huurders (waaronder ik bijvoorbeeld) dat het alleen maar een verbetering voor ons zou zijn. Dat geloofde ik natuurlijk gelijk niet, want ik draai intussen wel al 45 jaar mee op deze aardkloot, maar verzet was vrij zinloos, om met de Borg te spreken. Hoeveel er van mijn binnenstedelijke paradijsje straks overblijft is nog even afwachten, maar het wordt zowiezo minder en niet meer. Ik kijk geregeld uit voor een andere woning, maar de huren stijgen en zullen als onze beoogde nieuwe liberale premier zijn zin krijgt nog meer stijgen, dus de keus wordt steeds beperkter.

 

Zo'n aansmeer-gevoel kreeg ik ook al bij de NS, die mij en iedereen bezweert dat die nieuwe OV-chipkaart zo vreselijk gemakkelijk is:

"Activeren gaat snel en gemakkelijk:

• Houd uw OV-chipkaart bij de NS-kaartautomaat voor de kaartlezer.
  Deze bevindt zich rechtsonder het scherm van de kaartautomaat.
• Kies 'Ophalen bestelling' en volg de aanwijzingen op het scherm.
• Na enkele handelingen is reizen op saldo op uw OV-chipkaart geactiveerd.
  Nu nog voldoende saldo laden en u kunt ermee reizen en betalen."

Mooi niet dus: ik ging mijn "bestelling ophalen" op het station, en kreeg doodleuk te lezen dat er géén bestelling voor me was!

Opladen ging anders wel, want van mijn geld zijn ze toch niet vies bij de NS; ik dacht toen even dat het toch wel goed zou zitten.

Maar ik kreeg dus dezer dagen in mijn mailbox een herinnering dat ik mijn kaart nog niet geactiveerd heb! Natuurlijk: nooit de hand in eigen boezem steken, maar doodleuk de reiziger de schuld geven. Wie denken ze wel dat ze zijn, Palestijnen?

 

Ik dus vandaag in mijn mailbox zoeken of ik toevallig een email adres hep van de NS, maar niks hoor: alleen no-reply adressen, de lafaards!

Toen kwam ik onderstaande mail van een jaar geleden weer tegen: destijds was ik ook een oor aangenaaid door een samenzwering van NS, politiek en de InkassoUnie.

 

Het was niet de eerste en helaas ook niet de laatste keer: onlangs nog kocht ik een kaartje om de laatste trein uit Nijmegen naar Sittard te nemen, waarna werd omgeroepen dat wegens werkzaamheden geen trein reed; wel een bus, maar daarmee zou ik Sittard niet meer bereiken. De volgende dag kwam ik met mijn ongebruikte treinkaartje op het station in Sittard om mijn geld terug te vragen; mooi niet, ik moest het maar opsturen naar de NS met een uitleg erbij. Ze hadden geeneens een formulier voor een dergelijke situatie, en de loketdame kon me niet verzekeren of ik mijn geld ooit zou terugzien.

Ik heb de tijd of moed nog niet kunnen vinden om de NS te schrijven en om mijn geld te gaan bedelen. Ervaringen uit het verleden stemmen niet persé hoopvol...

 

Wouter

---------------------------------------------------------------

 

Sent: Sunday, July 05, 2009 4:31 PM

Subject: Inkasso NS

Aan: NS, InkassoUnie, Tweede Kamer

Cc: Rover

 

 

L.S.

 

Met grote tegenzin heb ik me laten bestelen door 'mijn NS' en de InkassoUnie, met medewerking van de Tweede Kamer der Staten-Generaal.

 

Feit was dat ik op verzoek van mijn baas op 15 mei jl. van Sittard naar Den Haag ben gereisd om een urgent pakketje persoonlijk daar af te geven.

Omdat ik normaal nooit zo vroeg de trein neem, had ik er niet aan gedacht dat mijn kortingkaart pas vanaf 9 uur geldig is, en stapte met een gereduceerd kaartje om 8.43 in de intercity. De conducteur was er meteen bij en legde mij de 'wettelijk verplichte boete'(!) van 35 Euro op, naast een extra kaartje tot Roermond van 4,80 euro. (De 2,80 die ik voor dat traject al had betaald werd hierop niet in mindering gebracht.)

 

Vervolgens was ik inderdaad een week te laat met het betalen van de acceptgiro die ik thuis had gekregen, en zowat gelijk met de afschrijving daarvan kreeg ik een nieuwe acceptgiro met 10 euro extra (wettelijke!) boete. Betaald is betaald, hoopte ik toen nog, om enkele weken later alsnog een acceptgiro van de 'Inkasso-Unie' te ontvangen, met bovenop de 10 euro weer een nieuwe 'wettelijke' boete van 25 euro.

 

Al met al heeft U me in wettelijke samenzwering nu 72 euro door de neus geboord voor een treinkaartje waarvoor ik de facto abusievelijk 2 euro te weinig had betaald.

 

Dat wilde ik even kwijt.

 

Ik wens U verder een prettige dag toe,

 

W.M.H. Brassé, Sittard

dossiernummer 85953.74888

 

Joke van Groenendaal 1944-1960

 

Er is niet zo heel veel nieuws onder de zon, al lijken ontsnapte TBS-ers op vandaag schering en inslag te zijn.

 

Vandaag 50 jaar geleden werd de 16-jarige Joke van Groenendaal uit Venlo vermoord door een ontsnapte TBS-er. Ik heb een bidprentje van haar, geërfd van mijn oma, maar ik kende het verhaal erachter niet, totdat het afgelopen zaterdag groot in het Limburgs Dagblad stond bij wijze van terugblik, en ik van mijn moeder hoorde dat Joke's moeder een achternicht van haar was. Joke was een paar jaar jonger dan mijn moeder, en ze logeerde vaker in Schinnen met haar ouders en familie, met name als het kermis was. Als enige dochter van mijn oma trok mijn moeder dan veel met Joke op.

 

Een schat van een meisje, en de moordenaar kwam na 15 jaar alweer vrij; er is weinig nieuws onder de zon.

 

Het bidprentje probeerde troost te bieden, naar de normen en het geloof van die tijd, maar het is bizar:

"Heeft Hij uit Zijn tuin die ene bloem laten plukken om er een nog betere bestemming aan te geven ?"

 

Wat wil dat zeggen? Dat God een TBS-er liet ontsnappen om Joke te vermoorden, "in Zijn opdracht"???

Een maniak zal zichzelf maar als werktuig van God beschouwen als hij een onschuldig kind vermoordt.

Pervers, als men erover na gaat denken. Monsters zijn mensen, helaas, en mensen kunnen tot monsters verworden.

God was afwezig toen Joke stierf; waar was Hij? Hoort Hij niet overal te zijn?

 

Wil Brassé

___________________