Een kleine hommage; ook ik reken nog wel eens om, maar probeer het af te leren. De lust om iets te kopen vergaat je namelijk, en soms wil je gewoon iets kopen en je plezier niet half laten vergallen door de kosten....
Wouter
________________
Leve de gulden
15-11-11
THEODOR HOLMAN
http://www.parool.nl/parool/nl/508/THEODOR-HOLMAN/article/detail/3034122/2011/11/15/Leve-de-gulden.dhtml
Ik kan het maar beter meteen eerlijk vertellen: ja, ik wil de gulden terug.
Ik wil die gulden vooral terug om mijn dochter te laten zien hoe duur alles is.
Als wij samen een broodje eten, gaat de discussie tussen haar en mij zo:
'Een broodje kaas kost hier vier euro. Dat is acht gulden veertig! Kom, we gaan hier weg.'
'Blijf zitten, pap! Een broodje kaas kost hier vier euro en niet acht gulden veertig. Dat was tien jaar geleden zo. We leven nu in 2011.'
'Ik ga geen broodje eten voor acht gulden veertig. Dat is echt idioot. We worden hier genaaid. Kom, we gaan weg!'
'Nee! Ik wil trouwens geen broodje kaas. Ik wil een BLTC van zeven euro twintig.'
'Jezus Christus! Jezus Christus! Vijftien gulden voor een broodje! Als ik dat ook neem, ben ik dertig gulden kwijt! Daar kreeg je vroeger in Parijs een kamer met ontbijt voor!'
Ik weet dat het vreselijk is wat ik zeg, en ik hoor mijn eigen vader, maar ik kan me niet inhouden. Ik besef beter dan mijn dochter wat een gulden betekende en dat beïnvloedt mijn genot van bijvoorbeeld zo'n broodje kaas of zo'n raar ding met bacon, lettuce, tomaat en kaas. Hoe lekker moet een broodje kaas van acht gulden veertig wel niet smaken!
'Je moet eens ophouden, pap, altijd maar te denken dat je wordt opgelicht.'
De prijs van zo'n broodje kaas zal ook wel door de markt worden bepaald - maar juist doordat ik de gulden heb meegemaakt, weet ik hoe gigantisch duur alles is geworden, al wordt dat ontkend. Als we teruggaan naar de gulden, ziet iedereen hoeveel alles echt kost. Ik leg dit mijn dochter voor.
'Wat betekent echt kost, pap? Als we teruggaan naar de gulden, reken ik weer alles terug naar de euro, terwijl jij nu alles terugrekent naar de gulden,' zegt mijn dochter. 'Voor mij is de euro echt.'
Ik zwijg. Toch wil ik die gulden terug. Ik heb geen moeite met die euro meer, maar ik vind het geld lelijk en onhandig. Wij hadden dat mooie geld van Ootje Oxenaar.
En hoewel ik er niets van snap, geloof ik diep in mijn hart ook niet dat die euro ons veel voordelen heeft opgeleverd. Geld is geld.
Ik kan het maar beter meteen eerlijk vertellen: ja, ik wil de gulden terug.
Ik wil die gulden vooral terug om mijn dochter te laten zien hoe duur alles is.
Als wij samen een broodje eten, gaat de discussie tussen haar en mij zo:
'Een broodje kaas kost hier vier euro. Dat is acht gulden veertig! Kom, we gaan hier weg.'
'Blijf zitten, pap! Een broodje kaas kost hier vier euro en niet acht gulden veertig. Dat was tien jaar geleden zo. We leven nu in 2011.'
'Ik ga geen broodje eten voor acht gulden veertig. Dat is echt idioot. We worden hier genaaid. Kom, we gaan weg!'
'Nee! Ik wil trouwens geen broodje kaas. Ik wil een BLTC van zeven euro twintig.'
'Jezus Christus! Jezus Christus! Vijftien gulden voor een broodje! Als ik dat ook neem, ben ik dertig gulden kwijt! Daar kreeg je vroeger in Parijs een kamer met ontbijt voor!'
Ik weet dat het vreselijk is wat ik zeg, en ik hoor mijn eigen vader, maar ik kan me niet inhouden. Ik besef beter dan mijn dochter wat een gulden betekende en dat beïnvloedt mijn genot van bijvoorbeeld zo'n broodje kaas of zo'n raar ding met bacon, lettuce, tomaat en kaas. Hoe lekker moet een broodje kaas van acht gulden veertig wel niet smaken!
'Je moet eens ophouden, pap, altijd maar te denken dat je wordt opgelicht.'
De prijs van zo'n broodje kaas zal ook wel door de markt worden bepaald - maar juist doordat ik de gulden heb meegemaakt, weet ik hoe gigantisch duur alles is geworden, al wordt dat ontkend. Als we teruggaan naar de gulden, ziet iedereen hoeveel alles echt kost. Ik leg dit mijn dochter voor.
'Wat betekent echt kost, pap? Als we teruggaan naar de gulden, reken ik weer alles terug naar de euro, terwijl jij nu alles terugrekent naar de gulden,' zegt mijn dochter. 'Voor mij is de euro echt.'
Ik zwijg. Toch wil ik die gulden terug. Ik heb geen moeite met die euro meer, maar ik vind het geld lelijk en onhandig. Wij hadden dat mooie geld van Ootje Oxenaar.
En hoewel ik er niets van snap, geloof ik diep in mijn hart ook niet dat die euro ons veel voordelen heeft opgeleverd. Geld is geld.
De tekst bevat een rekenfout: 4 euro is niet 8 gulden 40 maar 8 gulden 81. Nog meer dus.
BeantwoordenVerwijderenMB.
Ja, ik zie het ook zo. Ook als ik Duitse ben en door de Euro het niet meer moeten inruilen bij het winkelen in Nederland toch meevalt. Als jullie de Gulden en wij de De-Mark terugkrijgen, moten de handelaars al alleen voor de optiek de prijzen terugdraaien. Want dan kan je niet meer over het hoofd zien hoe vreselijk duur alles is.
BeantwoordenVerwijderenEn het inkomen lijkt zich te verdubbelen, je lijkt over meer geld te beschikken, dat is ook een belangrijk psychologisch effect.
Patricia van Moffeland