Het was nog vóór de tijd van internet*: in 1989 bestond de NAVO 40 jaar, en voor de vredesbeweging was dat een gelegenheid om massaal in Brussel te gaan demonstreren.
Ik was onderdeel van die vredesbeweging sinds ik aan de grote demonstratie tegen de kruisraketten in Amsterdam had meegedaan - in november 1981 ja (ik was toen 16 jaar). In oktober 1983 volgde de minstens even grote demonstratie in Den Haag, en vanaf die tijd nam ik ook geregeld deel aan de Stiltekring die elke donderdagavond van half 8 tot 8 uur op de Markt in Sittard werd gehouden. Ik werd lid van de vredesgroepen Sittard-Nieuwstadt en Schinnen, en in 1985 haalde ik voor het Volkspetitionnement handtekeningen op in Schinnen.
Toen die 3,7 miljoen handtekeningen niet hielpen om het kabinet Lubbers op andere gedachten te brengen omtrent het plaatsen van kruisraketten, zakte de beweging langzaam in. Door een verdrag tussen de VS en Sovjet-Unie in 1987 ging de plaatsing uiteindelijk toch niet door (lees ik op Wikipedia - niet dat ik dat zelf nog allemaal zo precies weet!).
Affin, april 1989 was bij mijn weten de laatste grote demonstratie van de (toenmalige) Vredesbeweging. We togen met een bus naar Brussel, en ik had bij een tekening uit het "Knuffelboekje" een passende leus verzonnen, waarvan ik bovenstaande poster maakte die ik op een sandwichbord met me meedroeg tijdens de demonstratie.
Het was mijn eerste eigengemaakte "Loesje affiche" sans la lettre. De poster girl uit Arnhem kende ik al jaren via de krant, maar ik wist nog niet dat ik een paar maanden later haar Sittardse afdeling zou gaan oprichten...
Wouter
* Jongere lezers zullen met de ogen knipperen bij de vetgedrukte woorden in bovenstaande tekst. Ik moet ze teleurstellen: de geschiedenis van de vredesbeweging schijnt nog niet on-line te staan (maar ze was daarom niet minder reëel!).
Jullie zullen het moeten doen met de vooralsnog beknopte beschrijvingen op Wikipedia, of op rommelmarkten moeten zoeken naar boekjes uit die tijd. (Er zijn van de grote demonstraties mooie fotoboeken verschenen!) Of vraag anders je ouders eens.
Jeetje, wat ben ik oud geworden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten