De toekomst van Palestina is in handen van de Palestijnen

Palestinian boys play with a donkey in East Jerusalem. Photograph: Tara Todras-Whitehill/AP

 

 

Haaretz-journalist Akiva Eldar staat bekend als (eenzijdig) advokaat voor de Palestijnse zaak, dus het mag zeer opmerkelijk heten uit zijn pen kritiek te lezen op de Palestijnse opstelling. Volgens zijn Wikipedia-pagina:

Nahum Barnea, winner of the Israel Prize, formulated the "Lynch test", which tests the consistency of Israeli journalists.

According to Eldar, Barnea listed Eldar as one of several journalists "who could not bring themselves to criticize the Arabs even when two Israelis were savagely murdered by a mob in Ramallah", that their "support for the Palestinian position is absolute", and that "they have a mission." Eldar, responded that "I admit to being guilty as charged. I am a journalist with a mission, and also no small amount of passion. Every Israeli with a conscience, in particular one who watches reality from up close on a daily basis, cannot write about the occupation from an objective observer's neutral point of view." In a response op-ed, Calev Ben-David wrote that if Eldar is not empathetic of the Israelis' concerns, he will do little "to advance the Palestinian cause, as he merely preaches to the converted and makes his own conscience feel cleaner in the process."

Eldar en Strenger reageren hieronder op hetzelfde opiniestuk van Saeb Erekat in The Guardian dat eergisteren ook door Bataween van Point of No Return werd bekritiseerd.

 

Dat een Palestijnse staat 'dichterbij is dan ooit tevoren' is wel een optimistische inschatting; veel Israel-critici stellen dat hij verder weg is dan ooit tevoren, vanwege het nog steeds groeiende aantal Israelische kolonisten op de Westoever, die zo'n staat feitelijk in de weg zitten. Ook opstelling en uitspraken van Palestijnse leiders stemmen weinig hoopvol in dit opzicht, en die worden hieronder juist bekritiseerd: een realistische en verzoenende Palestijnse opstelling zouden meer kunnen bijdragen dan de internationale druk en kritiek om het nederzettingenbeleid een halt toe te roepen...

 

Wouter

_______________

 

Palestinians' future is in their hands

http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/dec/14/palestinian-state-future-israel

The creation of a Palestinian state is closer than ever – but only if its leadership accepts Israel's place on the map

Carlo Strenger and Akiva Eldar

guardian.co.uk, Tuesday 14 December 2010 09.00 GMT

The Israel-Palestine conflict has been endlessly long, tragic, filled with wrong decisions on all sides and there are many ways of telling the story. Saeb Erekat, in his recent article on the Palestinian right of return, chooses to begin his story ("narrative" is the fashionable word) with the assassination of Count Bernadotte, the first UN mediator, by Jewish militants commanded by Yitzchak Shamir, later prime minister, in 1948. The implication is clear: Israelis killed justice from the very outset.

It would, of course, be possible to start telling the story with Hadj Amin el Husseini's visits in Nazi Berlin and his enthusiastic endorsement of the Endlösung, the plan to exterminate all Jews. From there we could move to the Palestinian rejection in 1947 of UN resolution 181 which called for the partition of historical Palestine, the many decades of Palestinian rejection of the state of Israel, through the murder of Israeli athletes during the Olympic games in 1972 to the quotations of the Protocols of the Elders of Zion in the constitution of Hamas.

Furthermore the Israeli side could, with good reason, argue that while the fate of the refugees is no doubt a deep tragedy, it should be noted that the Palestinian leadership and Arab states have cared more about the right of return than the refugees themselves, most of whom have passed away. Instead of giving them citizenship and integrating them into the host states, their refugee status was carefully nurtured, and human wellbeing was sacrificed for political interests.

This competition of narrative and counter-narrative can be continued endlessly; we can forever pitch the suffering of Palestinians against that of Jews; we can find proof of the other side's inhumanity, and point out how righteous our own side is. The result will be perpetuation of the conflict, and bequeathing endless suffering for future generations of Israeli and Palestinian children.

Nevertheless some facts need to be set straight: Erekat repeatedly mentions UN resolution 194. The fact is that Israel accepted this non-binding resolution, whereas the Arab world didn't, and resolution 242 was accepted by Israel, while the Palestinians took until 1988 to come around to endorsing it.

But the time has come to move beyond the war of narratives, and to go about the pragmatic work of ending this conflict. Both authors of this article have been supporters of a Palestinian state long before the PLO and Israel ever met; we have always recognised Palestinian suffering, and we never thought that recognising the Palestinian Nakba is inconsistent with a firm stance on Israel being the homeland of the Jews.

Both of us believe that the only path to peace is a dignified existence for Jews and Palestinians. We have been opposed to Israel's settlement policies, which we consider to be unjust and an obstacle to peace, and we think that East Jerusalem should be the capital of Palestine. But we are deeply concerned by statements like Saeb Erekat's article that seem to make peace impossible even for liberals like us.

It is time for Palestinians to realise that they are no longer victims of history, but free agents who will have to make choices. International support for a Palestinian state has never been stronger, and it is a matter of time until this state will be internationally recognised along the 1967 borders. In a peculiar repetition of history, the UN general assembly may soon recognise the partition of Palestine once again, this time to fulfil the national aspiration of the Palestinian people.

This is the moment when the Palestinian leadership must avoid repeating the mistake of 1947, when they rejected the original partition resolution, and make clear that they truly accept Israel's existence as the homeland of the Jews.

Hence, at this historical moment, Erekat's article is disappointing. He is not just a private citizen, but the Palestinian Authority's chief negotiator, and he knows Israel and its internal dynamics very well. He knows that raising the right of return at this moment plays into the hands of Israel's right wing: they will be able to say: "We always told you so: the two-state solution is just a Palestinian plot to incorporate the Jewish state into the Greater State of Palestine."

What does Saeb Erekat mean by demanding Israel's recognition of the Palestinian right of return? If it means that Israel will accept its part in the responsibility of the Palestinian tragedy, and primarily provide restitution, there is a realistic chance for resolution of the conflict.

But Erekat's formulations do not bode well: when he says that Israeli recognition of refugee rights "will not change the reality in the Middle East overnight", he steps on the deepest fears of Israelis. Erekat cannot say in good faith that this "will not lead to an existential crisis for Israel", because he implies that, over time, Israel will disappear as a homeland for the Jews, because beyond a certain point Jews will be a minority in the pre-1967 borders.

Hence we call upon the Palestinian leadership to state clearly what exactly it demands. It will have to be less equivocal on which of the two meanings of "right of return" it endorses. On this question the future of the whole region hinges, and this is not up for Israel to decide. It is time for the Palestinians to realise that the future of the region is now in their hands.

 

Eerste Inter-Limburgse Genealogische Dag op zondag 20 maart 2011

logo van de Limburgse Genealogische Prijs
(ontworpen door heraldicus René Vroomen)

 

Grave, 12 december 2010

Betreft: Eerste Inter-Limburgse Genealogische Dag op zondag 20 maart 2011

De afdelingen Kempen- en Peelland en Zuid-Limburg van de Nederlandse Genealogische Vereniging (NGV) , de Sectie Genealogie van het Limburgs Geschied- en Oudheidkundig Genootschap (LGOG) en de Vlaamse Vereniging voor Familiekunde-Limburg (B) organiseren op zondag 20 maart 2011 voor de tiende maal de Limburgse Genealogische Dag.

Deze dag zal worden gehouden in Zalencentrum 't Kaar, Stationsstraat 126, 6191 BG te Beek L.

Wij zijn blij u te kunnen melden dat het tevens de eerste Inter-Limburgse Genealogische Dag zal zijn. Naast de bekende organiserende verenigingen, zal ook voor de eerste keer de Belgische afdeling van de Vlaamse Vereniging voor Familiekunde (VVF) Limburg deelnemen aan de organisatie.

Er zullen ruim 30 tot 35 stands van verenigingen, instellingen en organisaties uit binnen- en buitenland op het gebied van o.a. genealogie, heraldiek, archieven, historie en computergenealogie, aanwezig zijn. Ook zullen enkele lezingen worden gegeven.

Er bestaat de mogelijkheid om in de zalen met uw eigen laptop ter plaatse gebruik te maken van een gratis (draadloos) WiFi internet-verbinding. U dient wel voor uw stroomvoorziening een eigen verlengsnoer mee te brengen.

Zodoende biedt deze dag zowel aan de gevorderde als de beginnende genealoog de mogelijkheid om contacten te leggen en gegevens uit te wisselen. Er zal speciale aandacht en enkele lezingen zijn voor genealogisch onderzoek in relatie tot de genetische aspecten van DNAonderzoek.

Tevens zal op deze dag voor de derde keer de Limburgse Genealogische Prijs worden uitgereikt.

Het zalencentrum "'t Kaar" is uitstekend bereikbaar met openbaar vervoer (vlakbij NS station Beek) terwijl er tevens ruim voldoende parkeergelegenheid is.

Het volledige dagprogramma zal in een later stadium bekend worden gemaakt.

Geinteresseerde verenigingen, instellingen, archieven en particulieren nodigen wij uit medewerking te verlenen aan deze genealogische dag middels stands en/of advertenties in het programma-boekje.

 

Jacht geopend op Arjan El Fassed van Electronic Intifada - GroenLinks?

 

Arjan El Fassed heeft vele petten gedragen. Hij was o.a. mede-oprichter van de Palestijnse "hasbara" website Electronic Intifada, en vervulde functies bij diverse andere Palestijnse organisaties zoals Al-Awda, dat zich inzet voor de 'terugkeer' van Palestijnse vluchtelingen naar Israel, en LAW, dat juridisch advies gaf aan de PLO; daarnaast had hij posities bij OXFAM-Novib en ICCO, en sinds de verkiezingen van juni jl. zit hij in de Tweede Kamer voor GroenLinks.

 

Opvallend is dat ICCO subsidie geeft aan Electronic Intifada (liefst eenderde van EI's budget), overigens al een aantal jaren -maar na El Fasseds tijd bij ICCO-, wat recentelijk voor enige ophef zorgt nadat de pro-Israel 'waakhond' NGO Monitor dit bij minister Uri Rosenthal heeft aangekaart, en deze zich daar 'not amused' over heeft betoond. (Of was het eigenlijk de Jerusalem Post die Rosenthal wakker schudde, dat is niet helemaal duidelijk uit de berichten?)

 

Het heeft allemaal de schijn van één grote pot onwelriekend nat, want OXFAM-Novib subsidiëert weer de propaganda van Een Ander Joods Geluid, dat ongeveer op dezelfde lijn zit als Electronic Intifada, en ICCO en OXFAM-Novib zijn samen ook 2 van de moederorganisaties van United Civilians for Peace, dat ondanks haar naam al even eenzijdig aktievoert tegen Israel. In hun aktiviteiten trekken deze clubs ook regelmatig samen op en met GroenLinks en het Palestina Komitee en Stop de Bezetting, naar wie af en toe ook wat subsidiecenten worden doorgesluist.

 

ICCO en OXFAM-Novib doen veel goed werk in ontwikkelingslanden en hebben een officiële status bij de Nederlandse overheid als medefinancieringsorganisaties, wat inhoudt dat ze flinke potten (belasting)geld krijgen van de overheid om de derde wereld mee te steunen, en ze mogen ook in Nederland wat voorlichtingswerk doen daarmee. Buiten deze geldpotten hebben ze nog wat andere inkomsten, met name van donateurs die dit goede werk willen steunen en ook van de Postcodeloterij.

 

Als de regering (lees: Rosenthal) nu gaat zeggen dat ze het subsidiegeld niet mogen gebruiken voor de politieke propaganda van Electronic Intifada, levert dat waarschijnlijk geen grote problemen op, want ICCO kan op papier wat met potjes schuiven (zoals inmiddels op hun website aangekondigd) en voila: Electronic Intifada wordt dan gewoon uit de donaties gefinancierd.

Ik vraag me alleen af of alle donateurs daar blij mee zijn, die bij ontwikkelingshulp toch eerder zullen denken aan hongerige negerkindertjes en aan Max Havelaar koffie, en niet aan opruiing tegen de enige Joodse staat.

 

De rechtse en libertaire blogosfeer richt nu haar pijlen op Arjan El Fassed, zoals De Dagelijkse Standaard, Het Vrije Volk en Keesjemaduraatje, en zit alle mogelijke oude details over zijn doen en laten op te diepen, vooral via internet. Dit wordt in één moeite door door sommigen aangegrepen om tegen de linkse kerk en de subsidiecultuur voor linkse hobbies aan te trappen, en ik kan me moeilijk aan de indruk onttrekken dat sommigen tevens uit zijn op revanche voor de recentelijk in opspraak geraakte PVV kamerleden.

 

Hoeveel van de aantijgingen en verdachtmakingen tegen El Fasseds persoon beklijven of bewezen kunnen worden, moet ik nog zien. Sommige lijken overtuigender dan andere.

Ik ontbeer de tijd voor een grondig onderzoek en dito artikel, maar ik zou liever zien dat meer op de zaak werd ingegaan, nl. wat EI, ICCO, UCP en trawanten allemaal beweren op hun websites. Ik heb wat pdf-jes bekeken over het Midden-Oosten conflict op de sites van ICCO en UCP en enkele artikelen op IE, en ik was vrij verbluft over de ontstellende en schaamteloze eenzijdigheid, vooral bij wat zich "vredes"- en "ontwikkelings"organisaties noemen....

 

Wouter

 

 

Hoe ontstonden Joodse voornamen en familienamen?

 

Met dank aan Ratna voor de tip, en natuurlijk aan Maarten van der Meer voor het op internet plaatsen ervan, hieronder een artikel van de website Vernoeming.nl (die ik nog niet kende).

 

Over het onderwerp is natuurlijk veel meer te vertellen, maar dit is een aardig beginnetje. Alleen de opmerking over "fantasie-namen" als Dikker en Dunner, Goudeket, Rozendaal en Rosenthal vond ik wat al te gemakkelijk: het moet eerst maar eens uitgeplozen worden of voor deze namen niet toch een andere verklaring te vinden is?

 

Zie ook: Joodse databank Sittard e.o.

 

Wouter

________________

 

Bron:

http://www.vernoeming.nl/hoe-ontstonden-joodse-voornamen

http://www.vernoeming.nl/hoe-ontstonden-joodse-familienamen

 

In Het Joodsche Weekblad verscheen op 23 januari 1942 het artikel

Hoe ontstonden Joodsche voornamen en familienamen

van de hand van een zekere H.H.

 

De oudste tot ons gekomen Joodsche – of zuiverder gezegd Hebreeuwsche – namen, waren persoonlijke, op zich zelf staande namen, zonder een enkele aanduiding erbij, die op iets als een familie- of geslachtsnaam wees. Dat waren bijvoorbeeld namen als Abraham, Isaac, Mozes, enz. Een enkele maal wordt, om den bezitter van den naam klaarblijkelijk te onderscheiden van een tijdgenoot of van tijdgenooten, die denzelfden naam dragen, de naam van diens vader of van diens afstamming er steeds bij vermeld, zooals Josua ben (de zoon van) Noen, Elija de Tisjbiet.

In de oudste periode van de Joodsche geschiedenis hadden de namen vaak een bepaalde beteekenis en zij werden dan ook in verband met deze beteekenis gegeven. Herhaaldelijk kwam het voor, dat zulk een naam samenhing met de Godheid. Voorbeelden hiervan zijn o.a. Jisraeel (Israël) en Sjémoeëel (Samuel). Het laatste gedeelte van dien naam "=eel" beteekent Machtige, God.

Vaak ook werden namen ontleend aan de volken, waarmee men in contact was geweest. Zoo dook tijdens de Babylonische ballingschap voor het eerst de naam Mordechai op, die ontleend is aan Mardoek, een Babylonische godheid, terwijl de naam Esther, in Perzië ontstaan, verband houdt met de godin Isjtar.

Onder invloed van de Egyptisch-Grieksche beschaving drong de naam Isidoor in vele Joodsche families, reeds in den oudheid door (Isidoor wil zeggen: geschenk van Isis).

Ptolemaeus heetten een serie heerschers over Egypte, waarmee, na den dood van Alexander de Groote de inwoners van Judea veel in contact waren. Uit dien naam Ptolemaeus ontstond de vroeger veel bij de Joden voorkomende naam van Tolmai, de zoon van Tolmai was Bar-Tolmai (Bar is in het nabijbelsche Hebreeuwsch vaak gebruikt inplaats van "ben"; beide woorden beteekenen „zoon van"). Uit Bartolmai is later weer de naam Bartholomaeus ontstaan een naam, die in niet-Joodsche kringen opgang maakte.

Uit den Griekschen zonnegod Phoibos, werd Feibes en Feiwel, een bekende naam in Oost-Joodsche kringen. De in Joodsche families veel voorkomende namen van Markus en Julius – vooral bij Joden uit Duitschland afkomstig – stammen uit het oude Rome. Uit Alexander ontstond Sander en het jiddisje Sender.

Vaak droegen en dragen Joden z.g. wereldlijke namen – namen overeenkomende met die, welke in het land hunner inwoning in zwang zijn en oude Hebreeuwsche namen voor synagogaal gebruik (Albert en Aaron, Maurits en Mosjé). In het nieuwe Palestina zijn vele nieuwe, geheel zuiver Hebreeuwsche namen gevormd in de laatste tientallen jaren, zooals Ora (Lichtende), Tikwah (Hoop), Awiwit (Lente-achtige). etc.

 

Dat wat de Joodsche voornamen betreft. De familienamen hebben een gansch andere en veel kortere historie. Natuurlijk noemden zij. die volgens overlevering tot de priesterkaste behoorden zich steeds Ha-Koheen (de priester) en zij, die Levieten waren Ha-Levie (de Leviet).

Maar familienamen, die eigenlijk meer het karakter van een toenaam of een bijnaam hadden, ontstonden in veel latere perioden. De Sefardische Joden, afkomstig uit Portugal en Spanje hadden vaak in de middeleeuwen reeds familienamen. De familie Abravanel of Abarbanel levert reeds in de vijftiende eeuw onder dien familienaam een aantal groote Joodsche geleerden op. Asjkenazische Joden hebben voor het overgroote deel eerst in het begin van de negentiende eeuw vaste familienamen gekregen, terwijl er thans nog Joden in den Oriënt leven, die nog steeds geen familienaam hebben.

De Joodsche familienamen zijn in het algemeen in dezelfde soorten onder te verdeelen als de niet-Joodsche familienamen. Het zijn namen, die aan den naam van den vader ontleend zijn, aan de plaats van herkomst, aan het beroep, en beschrijvende namen. Een bijna uitsluitend bij Joden voorkomende familienaam is die, welke gevormd wordt uit afkortingen van bijvoorbeeld naam met bijnaam.

Vaders- en stadsnamen

Van al deze soorten zullen wij hier enkele voorbeelden laten volgen. Toen men in den Napoleontischen tijd tot het kiezen van een familienaam moest overgaan of een bepaalde familienaam met behulp van den ambtenaar van den burgelijken stand toegewezen kreeg, kon het bijvoorbeeld voorkomen, dat iemand, die Abraham ben David heette als familienaam koos Davids (afkorting van Davidszoon), Davidson, Davis (o.a. Engelsch) of Davidssohn (Duitsch).

Namen ontleend aan de plaats van herkomst zijn bijvoorbeeld: Van Praag, Oppenheimer (uit Oppenheim). Ansbacher (uit Ansbach), Wertheimer en Wertheim. Velen kozen als naam den naam van het dier. waarmee Jakob bij de zegeningen aan zijn zonen, zijn zonen vergeleken had. Zoo ontstonden de Joodsche namen De Leeuw, Leon, Lowe en Löwe, ter herinnering aan Juda, die door aartsvader Jakob met een leeuw vergeleken was. Er waren, die den naam Wolf of De Wolf(f) of Lopez kozen als herinnering aan den stam Benjamin.

Beroep en fantasie

Een gansche groep Joodsche familienamen stamt uit de "Judengasse" te Frankfurt a. Main. waar de huizen met een bepaald teeken voorzien waren: Rothschild, Schwarzschild, Gans, Schiff.

Namen, die de bezigheden of beroep van den bezitter (oorspronkelijk) aantoonen, zijn er te over bekend. Om enkele der bekendste, speciaal in Nederland voorkomende Joodsche te noemen: Kleerekoper, Schuster, Schijvenschuurdsr, Augurkiesman, Gazzan, Rabbie etc.

Beschrijvende namen, namen, die min of meer een eigenschap aanduidden, zijn: Schwarz, Groot of De Groot, Klejn, Weisz. Daarbij kunnen "fantasie-namen" als Dikker en Dunner, Goudeket, Rozendaal en Rosenthal en troetelnamen als Koppel (ontstaan uit het Jiddisje verkleinwoord van Jakob: Jakobbele), Messel (op dezelfde wijze uit Mozes ontstaan) en nog meer van dergelijke genoemd worden.

Afkortingen

Tenslotte zijn er de namen uit afkortingen ontstaan. Zoo is Katz gevormd – in Hebreeuwsche karakters, waarbij slechts de medeklinkers geschreven werden – uit Kahen Tsedek (rechtvaardige priester) en de naam Schatz van Schelieach Tsibboer, wat voorzanger in de synagoge beteekent, letterlijk: de gezondene van de gemeente.

H. H.

 

OneVoice beweging Israel-Palestina herdenkt moord op Rabin

 

De moord op Rabin was gisteren 15 jaar geleden...

 

________________

 

Fifteen Years in Search of Rabin's Legacy

http://us1.campaign-archive.com/?u=dd27a789c14bd9408fad796fd&id=ed0d39410a&e=8b35b8165b

On September 13, 1993, Israeli Prime Minister Yitzhak Rabin stood on the White House lawn alongside Palestinian President Yasser Arafat and said, "We wish to turn over a new chapter in the sad book of our lives together - a chapter of mutual recognition, of good neighborliness, of mutual respect, of understanding. We hope to embark on a new era in the history of the Middle East."

Fifteen years ago today, on November 4, 1995, that new chapter came to an abrupt and tragic end when two bullets struck Rabin's heart.

Most people remember exactly where they were when Rabin was assassinated.

When OneVoice Israel volunteers poured into Saturday's memorial in Tel Aviv's Rabin Square, they were not mourning a leader's murder; they were aspiring to uphold the promise he held.

While OneVoice Israel and OneVoice Palestine work independently to appeal to the national self-interest of their own societies, both advocate two states for two peoples and in this pursuit have found a partner in one another.

Every year that passes without an end to this conflict is another bullet in the heart of Rabin's legacy. When the leaderships fail, the people must be the driving force constantly propelling their political representatives to achieve a permanent peace agreement.

This newsletter is dedicated to OneVoice Israeli and Palestinian youth leaders who not only rise up to the challenge, but spend every day waging peace, building consensus, and empowering their communities to envision a future after the end of the conflict. Click on the names of the youth leaders below to read their stories. Check out a conversation with Mohammad Asideh and Eliran Eyal, both of whom are participating in the International Education Program's final tour of 2010, and mark your calendars.

The recent peace talks have been suspended now for longer than they lasted. What will it take to ensure that we do not lose another 15 years? The people - Israelis, Palestinians, and citizens worldwide - have an essential role to play.

The future is being created today. What will it look like?

FIND OUT HOW YOU CAN BE A PART OF BUILDING A BETTER FUTURE!

Senior OV Israeli and Palestinian Youth Leaders

"I like to help children work through the tough experiences they've encountered. There are so many opportunities in this world that I don't want children in Palestine to be without, and I wish for them to take advantage of the opportunities I lacked. I want whatever they dream to be within the grasp of reality."
--Mohammad Asideh, Nablus

"I was shocked to learn that nearly three quarters of Palestinians wanted peace, and I felt like up until then I had been living a lie. From what I had heard in the media my whole life, I thought that the majority of Palestinians wanted to destroy the Jewish people. Being at the OneVoice's town hall meeting was the first time in my life that I understood we had a partner."
--Eliran Eyal, Ramat Gan     

"We have a personal responsibility to end the conflict, and at OneVoice, my fellow youth leaders not only rise up to the challenge, but also motivate those around them to get involved. Our job is difficult, and we need the continued support of the international community, and specifically the U.S., to end the occupation and establish an independent Palestinian state, leading to a permanent agreement that guarantees security and peace for both sides."
--Ahmad Omeir, Bal'a, near Tulkarem

"Israelis and Palestinians each have their own interests in ending the conflict. We want a divorce, albeit amicably. It is futile to argue over the past, our present leaders need to negotiate the future, and it is our responsibility to get them to sit at the negotiation table."
--Danny Shaket, Netanya    

"I am hoping to give American youth a wider perspective of the real situation on the ground in the Palestinian territories and prove that the majority of our youth still believe in a peaceful solution. I'd like to ask the U.S. students not to lose their faith in achieving a just agreement and keep pushing the American government... into making this possible."
--Arwa AbdelRahman, Ramallah

"In my opinion, there's no better way to influence, especially when you're a citizen of such a powerful country like the United States, than by supporting and giving positive and encouraging pressure to show Israelis and Palestinians alike that public opinion is not against them, but rather believes in their ability to resolve the situation."
--Mika Veis, Tel Aviv    

"I had to find something I could be a part of that can make change in Palestine, by working with the people and raising the voices of the moderates, who are the people that are never heard."
--Bissan Helou, Nablus

"I believe it is extremely important for Israelis and Palestinians to sit together and recognize that the other [side] has a valid narrative and voice. I realize that we will probably never agree with the other's narrative, but we don't need to. We must agree, however, on the need to stop fighting and start building a future."
--Shlomi Haar, Beer Sheva

OneVoice is an international grassroots movement that aims to amplify the voice of Israeli and Palestinian moderates, empowering them to seize back the agenda for conflict resolution and demand that their leaders achieve a two-state solution.

Important Dates:

UC San Diego
- November 8, 11:30 am
San Diego State University 
- November 8, 6:00 pm
UC Irvine 
- November 9, Time TBA
UCLA 
- November 10, 6:00 pm
Santa Monica College 
- November 11, 3:00 pm
Occidental College 
- November 11, 7:30 pm
Leo Baeck Temple 
- November 12, 6:00 pm

Contact Rachel Steinberg for more information.

In the News:

Town hall focuses on Israel, Palestine
- The GW Hatchett
Student OV leaders talk ME peace
- The Eagle
OV comes to Gallaudet to discuss future of Israel and Palestine
- The Buff and Blue
OV promotes two-state solution for Israeli, Palestinian conflict
-The Pendulum

In the Spotlight:

USIP meets with OV Palestinian and Israeli youth leaders
-U.S. Institute of Peace
Envisioning the Two-State Solution
-Woodrow Wilson Center
The Role of Youth in Ending the Israeli-Palestinian Conflict
-Buxton Initiative

From Our Partners:

With Earth and Each Other: A Virtual Rally for a Better Middle East
-Friends of the Arava Institute

Donate Now:

  Help end the conflict

Connect With Us:

Follow us on Twitter
Like us on Facebook
Read our blog

Contact Us:

OneVoice Movement

PO Box 1577 - Old Chelsea Station

New York, NY 10113

Copyright (C) 2010 OneVoice Movement All rights reserved.

 

Conflict tussen Israel en UNESCO over heilige plaatsen

 

Politieke en economische machtsverhoudingen, koehandel, en andere minder verheven motieven liggen vaak ten grondslag aan de opstelling van VN instituten. Aan een zeker cultuurrelativisme ontkomt men ook niet als men zo'n kleine 200 neuzen dezelfde kant op wil krijgen, dus worden alle religies maar als gelijkwaardig genoteerd en religieuze claims doorgaans neergeschreven met een welwillende glimlach.

 

Het viel me vandaag nog op tijdens het uitwerken van ons artikel over Jeruzalem: de Britten namen in de mandaatperiode maar welwillend aan dat de Klaagmuur ook voor moslims heilig was ("jaja, het gevleugelde halfpaard van Mohammed", ik hoor het de Britse ambtenaar denken terwijl hij het opschrijft). De nagestreefde harmonie tussen de "drie monotheistische godsdiensten" is natuurlijk a-historisch en zal altijd blijven wringen, omdat ze elkaar op gezag van hun Heilige Geschriften eigenlijk uitsluiten: zowel christendom als islam pretenderen de eigenlijke opvolgers van het jodendom te zijn, en zien de andere geloven dientengevolge als dwaalleren.

 

En Jeruzalem mag dan door alledrie als als "Heilige stad" worden geclaimd, feit is dat de Joden er het eerst mee waren en de aanspraken van de andere twee daarvan zijn afgeleid en zonder het jodendom niet zouden bestaan. Dat geldt evenzo voor de heilige graven in Hebron en Bethlehem. Bovendien hebben de Joden geen ander heilige plaatsen dan die hun historische thuisland Israël, dus als daar al conflicten over ontstaan, hebben zij wat mij betreft duidelijk voorrang.

 

Zie ook het eerder commentaar: UNESCO laat zich voor Arabisch karretje spannen over heilige plaatsen Israel

 

Wouter

_______________

Israel clashes with UNESCO in row over holy sites
Government furious over UN decision to classify West Bank biblical tomb as a mosque.
http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/israel-clashes-with-unesco-in-row-over-holy-sites-1.322758
By Jonathan Lis

Haaretz 3 November 2010

 

 

Israel on Wednesday said it would reduce cooperation with the United Nations' cultural watchdog after the body classified Rachel's Tomb in the West Bank as a mosque.

Deputy Foreign Minister Danny Ayalon said Israel would not cooperate with UNESCO - the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization - in administering five protected sites in Palestinian territory as a dispute that has escalated in recent weeks came to a head. 

The ancient tomb, which lies between Jerusalem and the nearby Palestinian-controlled city of Bethlehem, is traditionally regarded as the burial place of a biblical matriarch and is holy to Christians, Muslims and Jews.

Speaking with journalists in Jerusalem, Ayalon blamed the Palestinians for influencing the UN to side against Israel.

"This is another attempt at de-legitimization by the Palestinian Authority," he said.

However, Israel's reaction was not quite as serious as it first appeared. Ayalon's spokeswoman said that Israel would cut off relations with UNESCO altogether - but shortly after said that the announcement had been made in error and retracted the statement.

UNESCO had become a "rubber stamp" for the Palestinian government of President Mahmoud Abbas, Ayalon added:

"Decisions like this take us farther away from peace and understanding between our two nations."

Israel's boycott follows an angry statement last week by Prime Minister Benjamin Netanyahu condemning UNESCO's ruling on the tomb, which Muslims call the al-Ibrahimi Mosque.

"The attempt to detach the people of Israel from its heritage is absurd," the statement said. "If the places where the fathers and mothers of the Jewish nation are buried, Abraham, Isaac, Jacob, Sarah, Leah and Rachel some 4,000 years ago are not part of the Jewish heritage then what is?"

In its biannual session which ended last week, UNESCO adopted five proposals initiated by Arab member states regarding Jewish and Muslim holy sites.

One of them, in what Israelis charged was a first, used an allegedly politically motivated title to describe Rachel's tomb, rebuffing a recent Israeli move to classify the burial place, and another in Hebron, as "national heritage sites".

Referring to the structure as the "Bilal bin Rabah Mosque/Rachel's Tomb", UNESCO's board voted 44 to one, with 12 abstentions, to reaffirm that the site was "an integral part of the occupied Palestinian territories and that any unilateral action by the Israeli authorities is to be considered a violation of international law".

Kanttekeningen bij de Holocaust...

 

Weer een boek over de Holocaust? Maar wel naar de beschrijving eentje die juist wat onderbelichte aspekten voor het voetlicht brengt. De titel doet een revisionistische inhoud vrezen, maar ik denk dat dit nieuwe boek dat eind 2010 bij Uitgeverij Aspekt zal verschijnen juist kan helpen om revisionistische onzin te ontkrachten - althans bij misleide zielen, de echte neo-nazi's en antisemieten zijn met geen zinnig argument van hun dwalingen te overtuigen...

Voor bestelinformatie zie de site waar ik dit artikel tegenkwam.

 

(De inleidende vette alinea hieronder is niet de auteur die zichzelf op de borst klopt, maar een aanprijzing door Silvia Videler.)

 

Wouter

________________

 

 

'KANTTEKENINGEN BIJ DE HOLOCAUST'

Door Jean Thomassen

Wat betreft het boek " Kanttekeningen bij de Holocaust". Ik denk dat het een bijzonder boek is, want…. nooit eerder werd er in een boek over de Holocaust aandacht besteed aan het totaal vergeten Jenische volk waarvan er tienduizenden moeten zijn vergast en doodgeschoten. Op zeldzame filmpjes zien we ze als blonde zigeuners, hoewel ze geen verwantschap hebben met zigeuners, afgezien van het rondreizen. Beroemde schrijvers zoals  o.a. Sir Martin Gilbert, had nog nooit van ze gehoord!!!!

Wie eens gaat zoeken op internet stuit op de vele kritische opmerkingen van Neonazi's en Holocaustontkenners. Bizar genoeg hebben die mensen vaak gelijk. Een voorbeeld: de bekende gaskamer die toeristen bekijken in Auschwitz en waarbij ze gruwen en bloemen neerleggen is NOOIT gebruikt als gaskamer maar was in werkelijkheid een schuilkelder voor het personeel waar later na de oorlog de tussenmuren uit zijn verwijderd en…een schoorsteen tegen gemetseld werd en vier gaten op het dak ingemaakt zijn (voor de Zyklon B kristallen in te gooien). Het is pure nep en gemaakt na de bevrijding. Waarom? Het was een grote teleurstelling voor de Russen dat in het grootste en beruchtste kamp geen stapels lijken lagen (zoals in Bergen Belsen) en de gaskamers bleken te zijn opgeblazen. Er waren alleen barakken met zieken. Alle films over de bevrijding van die kampen hadden maar 1 doel, de wereld laten zien hoe goed de bevrijders wel niet waren. In dit geval de Russen en hoe slecht die Nazi´s wel niet waren. Er heerste een propagandaoorlog!

Holocaustontkenners en Neonazis hebben een onderzoek laten doen naar het cement in die 'gaskamer', want als men Zyklon B gebruikte moest je de cyanidekristallen van de muur kunnen krabben! Onderzoek wees uit: geen cyanidesporen. "Ha…zie je nou wel? Allemaal propaganda, dat vergassen van joden", riepen ontkenners enthousiast. Maar die mensen vertellen altijd halve verdraaide waarheden. Men heeft later ook nog onderzoek gedaan in die puinhopen die ooit de opgeblazen gaskamers zouden zijn geweest en dáár werd een ZEER hoog gehalte cyanide aangetroffen. Dat de gaskamer die we nu zien nep is, heeft ook de directeur van het Auschwitz Museum Dr. Frantizec Piper bevestigd.

Onjuist is ook het getal van 6 miljoen vergaste joden. Er zijn geen 6 miljoen joden vergast! Volgens Eichmann en Hötll (de baas van de geheime dienst) zijn er 4 miljoen vergast en circa 2 miljoen vermoord door Einsatzgruppen. Dat laatste is pertinent onjuist! Het zijn er geen 2 miljoen… naar mijn idee  EN BEVINDINGEN zelfs meer dan 3 miljoen! Het wordt tijd dat men eens iets gaat doen aan het bijstellen van die getallen. In 1943 meldde Reader's Digest het getal van 6 miljoen vermoordde joden maar let wel… dat getal klopt niet, want een paar maanden later worden er nog eens bv. 476.000 Hongaarse joden vermoord. Recent is er een onderzoek gedaan naar een kwart miljoen joden die men vergeten had en ook in Rusland blijken er nog een half miljoen vergeten. De ontkenners van de Holocaust wijzen er wel terecht opdat er nooit meer dan 6 miljoen vermoord kunnen zijn,  want  zoveel missen we er helemaal niet. Hoe kan dat nou?

Het grote geheim zit hem in de benadering van de vraag wat Nazi's als jood beschouwden en wat joden zelf als jood beschouwen. Joden menen dat je jood bent met drie joodse grootouders en je moet geboren zijn uit een joodse moeder. Voorbeeld Mozes Cohen maakt een kindje bij Truus de Wit uit Kattenburg en het kindje wordt als Moosje Cohen ingeschreven. Volgens de joodse wetten is deze Moosje helemaal geen jood, want zijn mama heet Truus de Wit. Nou…ik kan je verzekeren dat de nazi's maling hadden aan die regeltjes. Een Moosje Cohen zou zonder discussie op de trein zijn gezet of doodgeslagen. Besef wat ik hier neerschrijf… want hier ligt de sleutel tot iets belangrijks. Er zijn naspeuringen gedaan en die wijzen uit dat het aantal slachtoffers, joods dan wel niet joods veel groter is dan we dachten. Mensen zoals mijn vader zijn opgepakt omdat men meende met een jood van doen te hebben en er werd niet gediscussieerd of dat wel juist was.

Het is verder onzin als zouden de joden geen weerstand hebben geboden. Iedereen kent het verhaal van het Getto van Warschau maar dat was zeker niet de eerste opstand. Ik heb al die opstanden eens op een rij gezet. Opstanden waar je nooit iets over leest.  Ook in Nederland kennen we van die Schindlerverhalen.  De groep rond Süskind en Van Hulst hebben tussen de 900 en 1100  kinderen gered uit de Hollandsche Schouwburg. En wat te denken van het hier totaal onbekende verhaal van een paar Belgische studenten die een deportatie-trein overvallen en openbreken! Een aantal joden dankt hier zijn leven aan. Dit boek gaat in op vele onderbelichtte- of totaal vergeten facetten en dus ook maar eens over de geschiedenis van de zigeuners, waar veel niet over bekend is bij het doorsnee publiek.
De reden dat ik dit boek schreef heeft te maken met het feit dat leerlingen van scholen in Nederland denken  in 2010  dat Auschwitz – i.p.v. Austerlitz- de plaats was waar Napoleon met zijn legers werd verslagen door de Oostenrijkers en Mussert zou een voetballer zijn geweest uit de jaren vijftig. Hoe kunnen we het heden begrijpen als we het verleden niet meer kennen….?????

Jean Thomassen.

 

Treinen op dood spoor - oorlogsdagboek Fred Schwarz

 

Op zoek naar meer info over een straatcollecte voor Joodsche vluchtelingen in 1938 (waarvan in de archieven van Oud-Valkenburg melding wordt gemaakt), kwam ik onderstaande interessante boekrecensie uit 1995 tegen.

 

Zie over dit boek tevens:

http://home.planet.nl/~brand974/Westerpost/Schwarz.html

http://www.fredschwarz.com/nl/index.html

 

Wil

______________

Onschendbaren

Zaterdag 4 maart 1995 door Harry van Wijnen

http://www.nrcboeken.nl/recensie/onschendbaren

 

Geluk in een Durchgangslager is zo groot als een dekbed in een verwarmde tweepersoonskamer die het formaat heeft van een vingerhoed vol privacy. Fred Schwarz en zijn vriendin Carry van Leeven geven zich in Westerbork over aan Alice in Wonderland-achtige bespiegelingen over het Geluk, dat ze definiëren als een slaapplaats die je voor één keer niet met honderd anderen hoeft te delen, maar voor je geliefde alleen hebt. Terwijl in het Drentse Hooghalen de treinen worden geformeerd om de bevolking van het Durchgangslager Westerbork 'zum Arbeitseinsatz' in Opper-Silezië te transporteren, bouwen Fred Schwarz en zijn vriendin luchtkastelen over hun toekomst. Carry, schrijft Fred in zijn dagboek, "herinnert zich dat haar in Duitsland geboren oma dekbedden had, waaronder ze als kind altijd zo zalig sliep. Onze fantasie gaat met ons op de loop, opgewonden als we zijn. Daar in die hoek tussen grote en kleine zaal is onze kamer, we zijn gelukkig." Hun dromen worden in zoverre bewaarheid, dat ze samen de kampen overleven en tot op heden met elkaar getrouwd zijn.

Fred Schwarz is een jaar voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog met zijn broer Frits het voor joden onleefbare Oostenrijk ontvlucht en via omzwervingen met hindernissen in Eindhoven ondergebracht. Hij spreekt bij aankomst nauwelijks tien woorden Nederlands, maar voor een jongen van vijftien met zijn achtergrond (burgerlijk Weens milieu; vader advocaat, moeder uit ondernemerskringen) is dat geen langdurige handicap.

Carry is een Nederlandse uit een joodse familie die met privileges bekleed in Schwarz' kampmemoires ten tonele verschijnt: doordat ze behoren tot een in Barneveld bijeengebrachte groep Nederlandse joden die voor Seyss-Inquart 'ruilwaarde' vertegenwoordigen, zijn ze gevrijwaard van deportatie naar een vernietigingskamp. Maar ondanks de schriftelijke toezegging dat 'u noch in een werkkamp noch in het buitenland tewerkgesteld zult worden', komen de Van Leevens via Westerbork uiteindelijk toch in Theresiënstadt terecht. Hun vrijheidsberoving daar is draaglijk en ze blijven, met een aantal andere 'uitverkorenen' (zoals Hervormd-gedoopte joden en 'uitwisselingsjoden') tot het einde van de oorlog verzekerd van hun relatieve onschendbaarheid.

Theresiënstadt is een min of meer verlicht oord waar vele gevangenen (maar lang niet alle) een zekere mate van vrijheid genieten. Niettemin sterven er vele tienduizenden , alleen al ten gevolge van onhygiënische huisvesting en ziekten. Een Rode Kruiscommissie, die niet wil zien dat het door de bank genomen een onherbergzaam kamp is, trapt in de val van de Duitse Potemkin-façades en heeft niet door dat de film 'Hitler schenkt den Juden eine Stadt' propagandistische misleiding is.

Fred Schwarz' memoires (Treinen op dood spoor, 296 blz., De Bataafsche Leeuw Amsterdam, 1994) vormen de neerslag van vijf jaar vluchtelingenbestaan en kampervaring, waarover de auteur met grote nauwkeurigheid en een scherp oog voor psychologisch detail rapporteert. In de Amsterdamse jodenbuurt valt hem de schilderachtige armoede op die hem als zoon van een welgestelde joodse Weense familie volkomen onbekend is. Maar ook het aantal synagoges en joodse ziekenhuizen imponeert hem. "Het joodse leven schijnt in Amsterdam veel vaster geworteld dan in Wenen", noteert hij op 2 december 1938. Maar in Auschwitz waaruit hij zelf ongebroken tevoorschijn komt, stelt hij vast dat de vertegenwoordigers van die schilderachtige armoede geen schijn van kans hebben.

Schwarz is een vitale verteller, die de kunst verstaat zijn eigen ervaringen ondergeschikt te maken aan die van anderen en het tragische lot van de mensheid uit een hoger gezichtspunt te observeren. Dat komt doordat hij een goed waarnemer is, die in trefzekere vergelijkingen het dagelijks leven in Amsterdam en Wenen aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog weet uit te beelden. En hij wordt niet gehinderd door egocentrisme, maar beziet zijn omgeving met wat J.B. Priestley noemt de ogen van een mensenvriend.

Misschien ziet hij daardoor des te scherper dat het in Nederland niet allemaal rigide bureaucratie is wat de klok slaat. Tussen de ontelbare steile bureaucraten die de aangescherpte regels voor 'de beteugeling van het vluchtelingenprobleem' ontwerpen, figureert een bonte verzameling hulpvaardige lieden die model staan voor de fatsoenlijke Nederlander.

'Welgestelde' Nederlanders die hun bank in 1938 opdracht geven joodse vluchtelingen op vertoon van hun legitimatie elke maand een klein bedrag uit te keren. Anonieme 'mensenredders' die in weerwil van de onbuigzame toelatingspolitiek van de regering-Colijn de gebroeders Schwarz in Venlo over de grens smokkelen. Tienduizenden kleine gevers in de steden die een nationale straatcollecte voor de joodse vluchtelingen tot een succes maken. Nederlandse officieren die na de capitulatie van het leger de zojuist weer vrijgelaten NSB'ers op het hart binden de joodse vluchtelingen tegen de Duitsers te beschermen.

Hoog boven die menigte bewijzen van kleine weldadigheid torent de geest van een vrouw die een boegbeeld van onverschrokken hulpvaardigheid is. Het is een bescheiden maar volhardende feministe van het eerste uur, die na de oorlog als PvdA-politica en kroonlid van de SER bekendheid zal krijgen. Dr. Hilde Verwey-Jonkers. In de jaren dertig is deze kleine maar formidabele vrouw de ziel van het Dommelhuis te Eindhoven, waarin joodse jongens uit Duitsland en Oostenrijk worden gehuisvest en illegaal binnengekomenen legaal worden gemaakt. Aan haar heeft Schwarz zijn monumentale boek opgedragen.

 

 

Moslim professor roept in Washington op tot vernietiging van Israel

 

In het kader van het proces tegen Geert Wilders wegens ophitsing en discriminatie en haatzaaiiing, hier een berichtje over de andere kant. Niet vanuit Gaza of Teheran, nee ook niet vanuit Den Haag of Venlo, maar vanuit de thuishaven van de vrijheid zelve: Washington DC.

Volgens de Lincoln Universiteit is Amerika (tm) een vrij land, waar Engels professor Kaukab Siddique mag zeggen wat hij wil, in zijn vrije tijd. Maar in de les mag hij zulke jihadistische onzin niet uitkramen - dat valt weer mee!

 

Toevallig las ik gisteren een paar (oudere) artikelen over onze 'eigen' islamgeleerde Tariq Ramadan, die vorig jaar in opspraak kwam en toen vurig werd verdedigd door o.a. Palestina-apologete Anja Meulenbelt.

Naast de VVD Rotterdam kwam ik ook kritieken tegen uit minder verdachte hoek, zoals De Groene Amsterdammer en het Britse Workers' Liberty (bij monde van de Franse Marxistische filosoof Yves Coleman). Voorwaar, Ramadan is geen personage waar een frisse linkse jongen of meid mee gezien moet willen worden....

 

Wouter

________________

 

 

College Professor Calls for Israel's Destruction

By Erick Stakelbeck

CBN News Terrorism Analyst

Tuesday, October 19, 2010

http://www.cbn.com/cbnnews/us/2010/October/College-Professor-Calls-for-Israels-Destruction/

 

 

The flags carried the logo of the terror group Hezbollah. The rhetoric was the kind you'd normally hear in Tehran or Gaza.

Yet the scene occurred in Washington, D.C,  just minutes from the White House.

"We must stand united to defeat, to destroy, to dismantle Israel--if possible by peaceful means," Kaukab Siddique said. "Perhaps, like Saladin, we will give them enough food and water to travel back to the lands from where they came to occupy other people."

Siddique is an associate professor of English at Lincoln University in Pennsylvania. 

He used his time outside the classroom over Labor Day weekend to address radical Muslims and leftists at an anti-Israel rally in Washington, D.C. marking "Al Quds Day."

"For the Jews, I would say see what could happen to you if the Muslims wake up," Siddique warned.  "And I say to the Muslims, dear brothers and sisters, unite and rise up against this hydra-headed monster which calls itself Zionism."

The Investigative Project on Terrorism captured footage of Siddique's Washington rant.

"This is not a one off deal, this event Labor Day weekend," IPT Executive Director Ray Locker told CBN News. "This is something he has said at similar events over a period of at least a dozen years, as far as we can tell."

CBN News found e-mail exchanges posted online in which Siddique called the Holocaust "a hoax" that was "invented,"  saying there is "not even one document" to prove it happened.

He's also written that Jews have "taken over America" by "devious and immoral means."

Despite a history of anti-Semitic statements, Siddique maintains a job teaching literature at Lincoln University and sits on at least two school committees.

Lincoln is the nation's oldest historically African-American college. Since 2003, it's received almost $200 million in Pennsylvania state money towards various projects.

Lincoln University administrators declined to appear on camera with CBN News. But the school's executive vice president, Michael Hill, told us they in no way agree with or support Siddique's comments on Israel. However, Hill added that Siddique is tenured and has freedom of speech, and the school cannot control what he does or says on his time as a private citizen.

Siddique has also advocated for two convicted terrorists with ties to al-Qaeda -- including the cleric behind the 1993 World Trade Center bombing.

"It's one thing to have strong beliefs," Locker said. "It's another to advocate violence and go to bat for people who are established terrorists."

Hill told CBN News the school will make sure that Siddique's political comments are not part of his classroom curriculum.

Siddique declined a CBN News request for an on-camera interview.  But in an e-mail response to our questions, he denied that he was anti-Semitic and said his "speaking out" about Israel, "conform(s) to the ideals and principles that founded Lincoln University."

He added, "When I refer critically to the 'Jews' I am referring to the current leadership of the 'State of Israel' and to their major supporters, not to the Jewish race as a whole."

Siddique's recent statements in Washington, however, appear to suggest otherwise.

"The Koran says drive them out from where they drove you out," he declared. "There's no question of just dismantling the settlements. These settlements are only the tentacles of the devil that resides in Tel Aviv."

 

 

Orgaandonor gezocht: teken voor campagne 'Geen bezwaar'!

 

Er zijn tal van onderwerpen die ik graag onder de aandacht zou willen brengen, maar ik kom er nauwelijks aan toe me echt in ze verdiepen, laat staan er zelf een stukje over te schrijven. Ik ga - geinspireerd mede door Facebook en Twitter - daarom proberen om vaker korte berichtjes te plaatsen.

Zoals deze:

 

Teken online voor actieve donorregistratie!
Er is nog steeds een groot tekort aan donororganen. Het enige dat echt helpt is als iedereen automatisch donor wordt tenzij anders aangegeven; het "geen bezwaar-systeem".

 

Zie ook mijn bericht van alweer 3 jaar geleden, na BNN's grote donorshow:

Wordt Orgaan Donor!

 

 

Actieve Donor Registratie burger petitie voor invoering ADR systeem

http://www.2miljoenhandtekeningen.nl/

Petitie voor invoer van het Actieve Donor Registratie systeem (ADR). Het tekort aan donoren en dus donororganen in Nederland is een schrijnend probleem, waar tot dusver geen structurele oplossing voor is gevonden.

Waarom

De wachtlijsten voor donor organen worden, ondanks alle informatiecampagnes omtrent het huidige systeem, alleen maar langer. Volgens de stichting is het Actieve Donor Registratie (ADR) systeem de enige oplossing voor het verkorten van de wachtlijsten voor donor organen.

Onderzoek heeft uitgewezen dat een groot deel van de 60% niet-geregistreerde Nederlanders wel bereid is om zijn of haar organen af te staan, daarom is een aanpassing van het huidige systeem noodzakelijk. Het kabinet en de Tweede Kamer hebben de invoering van het Actieve Donor Registratie (ADR) systeem in 2005 en 2008 afgewezen, ondanks dat onderzoek uitwijst dat 75% van de Nederlanders voor het Actieve Donor Registratie (ADR) systeem is, dus het wordt tijd dat de democratie gaat spreken.

De stichting stelt daarom de volgende vraag:

Hoeveel handtekeningen zijn er nodig om de politiek in beweging te krijgen en levens te redden?

Zijn dat er 40.000, 250.000 of misschien wel 500.000 ? Als het echt nodig is zijn wij zelfs bereid door te strijden tot 2.000.000.

Jouw handtekening kan levens redden !

Dus...zeg 'JA' op onze vraag:

"Mag ik je handtekening?"

Wat is Actieve Donor Registratie?

Het verschil tussen het huidige systeem en het ADR is dat iedereen die nog niet in het donorregister staat (2/3 van de Nederlanders!) wordt gevraagd een keuze kenbaar te maken (bestaande registraties blijven van kracht). Uitgangspunt blijft het huidige Donor register, met de bestaande keuzemogelijkheden.

Hoe gaat het ADR in zijn werk ?

• Mensen die nu nog niet staan geregistreerd ontvangen nogmaals een registratieformulier.
• Als zij geen donor willen zijn, bepaalde organen of weefsels willen uitsluiten of hun keuze willen nalaten aan een (specifieke) nabestaande, vullen zij alsnog het formulier in.
• Willen ze wel donor worden dan hoeven zij niet meer het formulier in te sturen
• Iedereen ontvangt een bevestiging na een bepaalde periode (wel en niet respondenten).
• Na ontvangst van deze bevestiging heeft iedereen 6 weken de tijd om nogmaals te reageren en aan te geven wel/geen donor te willen worden.
• Doet men dit niet, dan wordt de registratie actief.

Veranderen kan daarna overigens altijd via het registratieformulier dat verkrijgbaar is bij huisarts, apotheek of via internet.

Dit alles natuurlijk begeleid door goede voorlichting. Op deze wijze wordt het huidige registratiesysteem verbeterd, verdwijnt de vrijblijvendheid en wordt recht gedaan aan de wensen van potentiële donoren en nabestaanden.

Het Actieve Donor Registratie (ADR) systeem staat niet gelijk aan een Geen Bezwaar Systeem of het Activerend Toestemmings Systeem (ATS)
In een Geen Bezwaar Systeem is iedereen 'automatisch' donor, tenzij hij/zij laat vastleggen geen donor te willen zijn. Er zijn twee keuzes: ja, ik word donor of nee, ik word geen donor. Als men niets doet wordt het 'ja ik word donor'

Het ADR systeem gaat uit van een actieve vraag aan iedereen: wilt u wel of geen donor worden? Daarbij wordt uitgelegd dat je niets hoeft te doen als je donor wilt worden. Omdat het ADR-systeem uitgaat van het huidige registratiesysteem bestaat de keuze om de beslissing na te laten aan nabestaanden of een specifiek persoon. Dit kan ook geregistreerd worden in het register. Het ADR is een tussenvorm tussen van een Geen Bezwaar en het huidige volledige instemmingssyteem. Bij het ADR wordt niet gesteld dat je donor moet worden,  maar je maakt je keuze kenbaar.

Activerend Toestemmings Systeem (ATS)
Het ATS is een uitbreiding op het huidige registratiesysteem waarbij naast de huidige opties :

• Ja, ik geef toestemming
• Nee, ik geef geen toestemming
• Mijn nabestaanden beslissen
• Een specifieke persoon beslist

… nog een extra optie komt waarbij de geregistreerde toestemming geeft, tenzij de nabestaanden dit niet willen:

•  Ja, mits mijn nabestaanden geen bezwaar maken.

Op dit moment wordt er nog, in opdracht van Minister Klink, onderzoek gedaan naar de effecten van een mogelijke invoering van het ATS.

Wat vinden en vonden de politieke partijen.

 

Lokale geschiedenis: van stadsgrachten tot Derde Wereld Info Centrum Sittard

 

Ik moet hoge koorts hebben gehad, want ik droomde vannacht dat mijn baas terug was in het archief!

(Hij komt in werkelijkheid pas over een weekje of twee terug van zijn voettocht naar Santiago de Compostella.)

 

Na een weekje ziek vieren, ben ik vandaag nochtans weer aan het werk gegaan, rustig beginnend met in het Sittardse depot oude kranten sorteren.

Soms kom je jezelf tegen in het archiefdepot, letterlijk. Mijn oog viel namelijk op de Maas en Mijn van 23 december 1998. De kop op de voorpagina ging over eerlijke handel, dus ik keek even, en zag tot mijn verbazing een lang vergeten interview met mijzelf, in mijn vorige functie als Wereldwinkelier, of specifieker: als coördinator (samen met Eugene James) van het zojuist opgeheven Derde Wereld Info Centrum, dat jarenlang boven de Wereldwinkel was gevestigd. Ook Anne en Ratna mochten we tot de medewerkers rekenen. We knipten en verzamelden driftig, maar het werk stond in geen verhouding tot het aantal bezoekers en informatievragen, en uiteindelijk was het het Wereldwinkelbestuur dat de stekker uit dit project trok, zoals in het interview ook wordt verhaald.

 

De voorlichtingspoot van de Wereldwinkel is nadien helemaal weggekwijnd, terwijl paradoxaal genoeg de eerlijke handel wel verder bleef groeien. Dat is -naast het noeste en vasthoudende werk van vele lokale vrijwilligers- vooral te danken aan landelijke, professioneel opgezette campagnes, waaraan ook gemeenten en andere overheden gelukkig meewerken, en deze maand gaat een campagne van start voor bedrijven om eerlijke handel te promoten. Allemaal prima, alleen blijft de bewustwording nu vaak beperkt tot één -weliswaar zeer belangrijk- aspect van de ontwikkelingsproblematiek, de handelsverhoudingen, dat noodgedwongen wordt teruggebracht tot een simpele boodschap: de boeren en werkers in de Derde Wereld krijgen in het reguliere circuit te weinig betaald voor hun producten en voor hun arbeid. Dat ze daarbij vaak slavenarbeid moeten verrichten voor grootgrondbezitters en multinationals, klinkt niet te hard door, want de gevestigde winkels en bedrijven willen naast de 'eerlijke producten' even goed ook hun oneerlijke producten slijten, dus die mogen niet expliciet bekritiseerd worden. Eerlijke handel buiten de Wereldwinkels blijft toch een beetje een pact met de duivel...

 

Het MeM interview was zo'n drie maanden voordat ik aan mijn Melkertbaan (aanvankelijk WIW) bij het gemeentearchief Sittard begon.

Wie de interviewer was weet ik niet meer, maar ik gok op Harie Bronneberg (die stond in elk geval op mijn bezorglijst voor het Wereldbulletin).

 

Kort voor ik aan mijn nieuwe baan en carriere begon overleed mijn opa, naar wie ik vernoemd was, wat de aanleiding was om bij het archief weer mijn doopnaam te gaan gebruiken.

Geschiedenis kan best wel dichtbij zijn, maar mijn Wereldwinkeltijd lijkt eeuwen geleden, en was inderdaad in een vorig millenium. In het archief doe ik feitelijk weinig anders dan in het Derde Wereld Info Centrum destijds: informatie vergaren en sorteren, en bezoekers proberen te helpen met hun vragen. Het belang van een stamboom of een oude foto of krant staat in geen verhouding tot dat van de ontwikkelingsproblematiek van de Derde Wereld, maar (helaas?) is de belangstelling daarvoor wel groter.

 

Wie zich verveelt morgen en aan wie het bier en de rondborstige dirndl-dames van het Sittardse Oktoberfeest niet besteed zijn, is welkom op de Open Archieven Dag in het Domein, waar gesproken zal worden over: ~water~!
   Het Julianakanaal door heemkunde-orakel Jean Knoors, de mogelijkheden van waterstromen in de stad door oud-collega-boekwinkelier Sjaak Dehing, en de geschiedenis van de grachten en beken in Sittard door plaatsvervangende baas Peter Schulpen. (Nee, helaas: noch de waterschaarste in veel ontwikkelingslanden, noch de door klimaatverandering stijgende zeespiegel staan op de agenda...)

 

Voor wie verder weg woont is er op de website van de Week van de Geschiedenis een overzicht te vinden van de waterige aktiviteiten die morgen en komende week door het hele land worden gehouden.

 

En wie gewoon lekker thuis wil blijven: drink een kopje zuivere koffie van de Werelwinkel, zonder bijsmaak, of eet een recht(vaardig)e Max Havelaar banaan. Het is tenslotte 16 oktober, Wereldvoedseldag.

 

Wil alias Wouter

_______________________

 

 

(Klik op het artikel voor een leesbare vergroting!)

 

Overstromingen Pakistan

 

Ik heb 100 Euro overgemaakt naar Giro 555 van de Samenwerkende Hulporganisaties voor Pakistan, het dubbele van wat ik in gedachten had. Niet zozeer omdat de ramp zo ontzettend veel groter is dan eerdere rampen waarvoor campagne is gevoerd, maar ik had het gevoel te moeten compenseren voor de mensen die 'hulpmoe' zouden zijn, en misschien nog meer voor de sceptici (een eufemistische uitdrukking) die menen dat we niet moeten geven aan een land met zo'n dubieuze reputatie, met corruptie, achterlijkheid in sommige delen en moslimfanatisme, en waarvan sommigen zelfs openlijk opriepen om géén geld te geven. Ik miste Geert Wilders vanavond in het belpanel (had hem daar ook niet verwacht).

 

Vijf jaar geleden was er een grote aardbeving in Pakistan, waarvoor ook een tv-aktie is gehouden, en ik meen me te herinneren dat er berichten waren dat inderdaad een (klein) deel van de hulp bij islamistische groeperingen zou zijn terecht gekomen. Maar wat kun je doen? De goeden en onschuldigen samen met de kwaden laten verrekken? Ik hoop dat er meer dan 100 miljoen wordt ingezameld voor de slachtoffers.

Toeval of niet, maar vanavond zag ik op de Duitse tv eenzelfde inzamelingsaktie.

 

Ik heb daarnaast ook nog 25 Euro overgemaakt naar Artsen Zonder Grenzen, die niet bij 555 zijn aangesloten. Hieronder een bericht van hun over wat ze nu in Pakistan aan het doen zijn.

 

Wouter

_______________

 

 

Artsen Zonder Grenzen - noodhulp bij overstromingen Pakistan

25-08-2010

Hevige regenval sinds juli in het noordwesten van Pakistan heeft geleid tot ernstige overstromingen langs de rivier de Indus. De eerste gebieden die getroffen werden, zijn de provincies Khyber Pakhtunkhwa en Belutsjistan. Het water stroomt echter met grote kracht zuidwaarts met als gevolg dat ook in de provincies Punjab en Sindh met een watersnood te kampen hebben. En nieuwe overstromingen dreigen.Naar schatting zijn er meer dan 1.500 doden gevallen en zijn er 17,2 miljoen mensen getroffen*. Artsen zonder Grenzen werkte al in Pakistan en biedt noodhulp. Tot nu toe hebben onze teams 16.664 patiënten behandeld, aan meer dan 102.700 mensen kits met hulpgoederen uitgedeeld en verschaffen zij elke dag 540.000 liter schoon water. Zo'n 110 internationale en 1.200 Pakistaanse medewerkers bieden hulp aan de slachtoffers.

Noodhulpactiviteiten

• Medische zorg: onze teams geven ondersteuning aan ziekenhuizen en gezondheidsposten en trekken met 9 mobiele hulpposten door de 4 getroffen provincies om medische hulp te verlenen. Het merendeel van de mensen lijdt aan infecties aan huid en luchtwegen en acute diarree. Ook letten we specifiek op ondervoeding bij jonge kinderen.
• Water en hygiëne: speciale water-en-sanitatieteams verschaffen de slachtoffers van schoon water. Dit houdt in dat teams bestaande watervoorzieningen repareren, water zuiveren ofwel schoon water aanvoeren en verdelen met vrachtwagens, watertanks, tappunten en huis-aan-huisdistributie. Ook delen we bijv. waterzuiveringstabletten, jerrycans en emmers uit. Schoon water is van levensbelang bij een ramp als deze. Cholera, dat door vervuild water wordt overgebracht, komt veel voor in Pakistan, en bij overstromingen neemt het risico op een uitbraak van cholera toe.
• Hulpgoederendistributie: omdat slachtoffers veelal hun hele hebben en houden kwijt zijn, delen onze teams kits uit met spullen om te koken, wassen en een tijdelijk onderkomen mee te maken. De kits met hulpgoederen bestaan uit zaken als kleding, zeep, tandenborstels, handdoeken, scheermesjes, emmers, jerrycans, dekens, waterzuiveringstabletten, muggennetten, plastic zeil en verstevigd plastic zeil (tarpaulins). Hiermee hopen we ziekten als cholera, schurft, dysenterie, tyfus en malaria zoveel mogelijk te voorkomen.
• Monitoren van, en voorbereiding op, mogelijke uitbraken van ziekten, vooral die door water worden overgebracht.

Locaties

• Provincie Khyber Pakhtunkhwa: o.m. in de districten Swat, Lower Dir, plaatsen Nowshera, Charsadda, Dargai. Mobiele hulpposten in Malakand (1), Swat (1), Lower Dir (1) en Charsadda (3). Diarreebehandelcentra in Malakand, Lower Dir, Swat en Hangu.
• Provincie Belutjistan: o.m. plaatsen Fadfedar canal, Dera Murad Jamali, Khabula en Sobhatpur. Mobiele hulpposten in Dera Murad Jamali (3), Khabula (1) en Sobhatpur (1). Diarreebehandelcentrum in Dera Murad Jamali (DMJ).
• Provincie Punjab. Diarrebehandelcentrum in Kot Addu.
• Provincie Sindh. Mobiele hulpposten rond de plaats Sukkhur (3).
• Teams verkennen de situatie in de getroffen gebieden om groepen mensen te bereiken die tot nu toe geen hulp hebben gekregen. Dit wordt bemoeilijkt doordat bruggen verwoest zijn, wegen weggevaagd of onder water staan. Artsen zonder Grenzen heeft helikopters ingezet om gebieden te verkennen die niet over land bereikbaar zijn.

Het werk van onze teams tot nu toe:

• 16.664 mensen behandeld (in mobiele hulpposten en ziekenhuizen)
• 14.675 verschillende soorten kits met hulpgoederen (1 kit per familie, totaal ruim 102.700 mensen) 
• 52 waterpunten opgezet
• 540.000 liter schoon water per dag
• 4.855 tenten gedistribueerd.

In verband met onze neutraliteit en onafhankelijkheid financieren wij ons werk in Pakistan geheel uit donaties van het publiek.

Op onze website

• Bekijk het laatste nieuws
• Bekijk onze hulpprojecten op een grote kaart
• Fotoreportage 'Watersnood in Pakistan' – augustus
• Interview: James Kambaki, projectcoördinator in het rampgebied – 9 augustus
• Follow-upinterview: James Kambaki – 13 augustus
• Interview: Awais Yakub, assistant-medisch coordinator – 6 augustus

 

Voor het eerst Joodse boot bij Gay Pride (cartoon Argus)

Bron: René Leisink ( http://www.argus-online.nl/ )

Datum: 09-08-2010

 

 

 

Dit is een FairTrade WebLog uit een FairTrade Gemeente!

 

Sinds minstens 1983 koop ik zoveel mogelijk produkten Fair Trade, maar toen heette dat nog 'zuivere koffie', 'eerlijke handel' en 'solidariteitsprodukten' oftewel Wereldwinkel produkten. Buiten de Wereldwinkel waren er immers nauwelijks eerlijke handelsprodukten te koop. Rond 1987 startte Solidaridad (een christelijke steunorganisatie voor progressieve bewegingen in Latijns-Amerika) met de Max Havelaar campagne, die tot doel had om zuivere koffie en andere producten ook in de schappen van de reguliere winkels, met name de supermarkten, te krijgen.

 

De Wereldwinkels stonden voor een flink deel sceptisch tegenover dit initiatief, omdat de criteria zouden verwateren, zuivere en onzuivere koffie naast en door elkaar verkocht zouden worden, en omdat de super anders dan de Wereldwinkels het verhaal bij de producten niet of nauwelijks zou vertellen - dan moesten ze er immers ook bij zeggen dat hun andere producten eigenlijk géén zuivere koffie waren...! De Wereldwinkels draaiden zelf voor een flink deel op de koffieverkoop en waren ook bang het niet te zullen rooien zonder deze inkomstenbron, wat de afzet van de overige eerlijke produkten en het voorlichtingswerk in gevaar zou brengen.

 

Ondanks een kritische minderheid besloot het kongres mee te werken aan het Max Havelaar initiatief, en de beweging heeft het gelukkig overleefd. Na de koffie volgden een reeks van andere Max Havelaar produkten, maar het marktaandeel is bij mijn weten nooit boven een paar procent uitgestegen. Een 'niche markt' heet dat in handelsjargon, net als de biologische en vegetarische produkten. (NB: dit web log is tevens vegetarisch en 100% biologisch afbreekbaar!)

 

De Wereldwinkels zelf zijn ook veranderd in die tijd: het moest meer zakelijk en professioneel worden, want het ging wel om eerlijke HANDEL, de producenten konden een beter bestaan opbouwen en zich en hun gemeenschappen en landen verder ontwikkelen mede dankzij de meerprijs en de voorfinanciering en technische assistentie die de eerlijke handelsorganisaties hen boden, dus dat was de manier om onze doelstellingen naderbij te brengen. De lokale Wereldwinkels vormden zich om tot een herkenbare winkelketen met een professionelere uitstraling en meer aandacht voor presentatie en kwaliteit van de produkten, maar ze bleven wel vrijwel allemaal vrijwilligersorganisaties. Jaar na jaar na jaar kopten de kranten "Wereldwinkels schudden stoffig imago af". Het was keer op keer 'gedaan met de geitenwollen sokken'.

De voorlichtings- en bewustwordingspoot kwijnde daarbij helaas weg, te zwijgen van de politieke aktie. Was het Wereldwinkelpand begin jaren '80 nog de uitvalsbasis van het Vredesplatform en de Stiltekring, anno 2010 doet men naar verluid al moeilijk om een folder neer te leggen van een lokale vredesgroep.

 

Nu waren de tijden ook aan verandering onderhevig. Akties en voorlichtingsavonden leverden in de loop van de jaren '90 steeds minder deelnemers op, en het boven de Wereldwinkel gevestigde "Derde Wereld Info Centrum", waar ik mede initiatiefnemer van was naast voorzitter Eugène James, moest na 7 jaar zwoegen om nieuws en achtergronden te verzamelen, rubriceren en beschikbaar stellen, vaststellen dat het de moeite en het geld echt niet loonde voor de enkele tientallen (vooral) scholieren die per jaar bij ons binnenliepen (en die hun informatie steeds meer van het internet haalden!). De baanloze jongeren - ook oudere jongeren waaronder ik - werden in Melkertbanen gestopt, de socialistische dromen en idealen waren goeddeels gesneuveld na de val van de muur, nadat ook de PvdA en zelfs GroenLinks al een flink deel van hun ideologische veren hadden afgeschud en steeds meer het liberalisme omarmden.

 

Idealen zijn er nog, maar het is allemaal wat minder hoogdravend en zwartwit geworden. Vooruitgang is wel waarneembaar op allerlei gebied: Milieuvervuiling is - althans bij ons - wat teruggedrongen; multinationals willen ook hun menselijke gezicht laten zien en buiten de derde wereld soms wat minder schaamteloos uit, zo het schijnt. Chiquita en Douwe Egberts hebben nu ook beleid om op de menselijke kant van hun productie te letten, en voor de kledingindustrie schijnt er een gedragscode en ketenaansprakelijkheid te zijn gekomen. - Ik schrijf dat met het nodige voorbehoud, want de laatste 10 jaar heb ik het niet meer echt bijgehouden. Chiquita en DE boycot ik nog steeds, zeker daar er Fair Trade alternatieven zijn, maar ik koop weer af en toe iets bij C&A, en in Lissabon heb ik zelfs (na meer dan 25 jaar) een frietje bij de McDonald's gehaald, al was het alleen omdat er geen andere eettent te vinden was na middernacht..

 

... En Sittard-Geleen is nu "FairTrade gemeente" geworden! (Ja ja, het verhaal hierboven was slechts een wat lange inleiding voor deze mededeling.)

 

De titel is uitgereikt op het Sittardse Musada festival op 18 juli jl., die ik dit jaar verzaakt heb om op mijn blog aan te kondigen (klik op de naam voor de eigen website van Musada!), en ik was zelfs te laat om de uitreiking bij te wonen, want we waren 'sochtends naar de rommelmarkt in Glanerbrook gewandeld en daar wat lang blijven hangen...

Ik mocht de wethouder gisteren nog op TV Start de uitreiking horen toelichten in een reportage vanaf het Musada Festival. Wethouder Berry van Rijswijk (GL) is uiteraard al decennialang een bewuste consument. In de jaren '80 was hij voorzitter van OJC Atlantis in Limbrichterveld en bracht ik daar al de kilopakken wereldwinkelkoffie. Daar kende ik hem aanvankelijk van.

 

De titel FairTrade gemeente krijg je niet zomaar, dat vergt een serieuze inspanning van de gemeente en de nodige maatschappelijke medewerking. Sittard-Geleen is dan ook pas de zesde FairTrade gemeente in Nederland, en ik mag er ook wel een beetje trots op zijn. Heeft mijn 15 jaar vrijwilligerswerk bij de Wereldwinkel toch nog een steentje bijgedragen :-)!

 

Marktaandeel zal echter geen kriterium zijn helaas, waarschijnlijk omdat dat niet per gemeente te meten valt. Ik vrees dat dat ondanks alle inspanningen en de nodige publiciteit toch nog niet boven de paar procent uitkomt. Evenals bij milieuvriendelijk consumeren antwoordt zeker 20% (of misschien wel meer dan 50%?) van het publiek bereid te zijn meer te betalen voor 'eerlijke' producten, maar als puntje bij paaltje komt blijven de meesten toch bij hun DE koffie... Als je het mij vraagt, eigenlijk, moet onzuivere koffie gewoon ouderwets verboden worden: het is uitbuiting, onfair, not done, ja, gewoon crimineel! Maar helaas nog wel legaal. Voorlopig moeten we het dus maar doen met campagnes als deze, en hopen dat langzaam steeds meer mensen en bedrijven om gaan en geen kromme bananen, bittere chocolade en koffie met een bijsmaakje meer blieven.

 

Wouter

===================

 

Op zondag 18 juli is het eindelijk zover: de werkgroep Sittard-Geleen mag de felbegeerde titel Fairtrade Gemeente in ontvangst nemen.
http://www.fairtradegemeenten.nl/news/kom-18-juli-naar-de-titeluitreiking-sittard-geleen.html

Op donderdag 25 maart maakte de jury van Fairtrade Gemeente bekend dat Sittard-Geleen zich de zesde Fairtrade Gemeente van Nederland mag noemen. Daarmee is Sittard-Geleen de eerste gemeente in Limburg die deze titel mag dragen. Inwoners, bedrijven, organisaties, winkeliers en de lokale overheid in Sittard-Geleen spanden zich de afgelopen periode extra in op het gebied van eerlijke handel. Die inspanningen zijn nu beloond.

De jury oordeelde dat Sittard-Geleen voldoet aan alle zes campagnecriteria, en meer. De lokale overheid, maar ook de bedrijven, de winkeliers en organisaties in Sittard-Geleen moesten aantonen dat zij fairtrade hoog in het vaandel hebben staan. De campagne stelt hoge eisen aan het aantal fairtrade producten die bijvoorbeeld kledingwinkels, horeca en de versafdeling van supermarkten moeten aanbieden. Toch voldoet Sittard-Geleen volgens de jury ruim aan deze eisen. Voor het hebben van Start TV, de lokale omroep, als een mediapartner kreeg de werkgroep die zich inzette voor Fairtrade Gemeente Sittard-Geleen extra complimenten. Binnenkort viert Sittard-Geleen het behalen van de titel Fairtrade Gemeente.

Sittard-Geleen is de zesde gemeente in Nederland die de titel heeft behaald. Goes, Groningen, Het Bildt, Houten en Meppel gingen Sittard-Geleen al voor. In Nederland zijn op dit moment al ruim vijftig gemeenten initiatieven om een Fairtrade Gemeente te worden. Zestien daarvan zijn al ver op weg om ook de titel Fairtrade Gemeente te bemachtigen.