woensdag 23 december 2009

Hoe komt het dat het treinverkeer in Nederland bij sneeuwval zo'n puinhoop wordt?

 
Afgelopen maandag stond het in de Metro: de verklaring van het treinendrama bij een vlokje sneeuw. In het weekend heeft het flink gesneeuwd (tot wel 20 centimeter schat ik), maar het drama begon al vorige week donderdag, toen een paar milimeter sneeuwvlokjes het hele treinverkeer ontregelde. Vanaf vandaag pas rijden alle treinen weer redelijk normaal.
 
Wouter
________________
 
http://forum.opeenshadikhet.nl/viewtopic.php?f=7&t=12597&start=140
"In andere landen wat vaker de bezem over de wissels"
Metro Nieuws - 21 december 2009


Hoe komt het dat het treinverkeer in Nederland bij sneeuwval zo'n puinhoop wordt; treinen hebben toch geen last van sneeuw en ijs?
Klopt, maar de wissels wel. Die kunnen niet meer bewegen als er sneeuw en ijs tussen zit.

Maar in sneeuwlanden rijden de treinen toch wel op tijd?
Ja, maar daar halen ze ook de bezem wat vaker over de wissels. Vroeger, toen de spoorsector nog niet in gespecialiseerde bedrijven was opgedeeld, gebeurde dat hier ook. De onderhoudsmedewerkers bevonden zich toen veelal op de stations. Nu moeten zij vaak elders vandaan komen - met de auto. Die heeft wel last van de sneeuw.

Is dat alles?
Nee. Vroeger werden de wissels ook gesmeerd met vet. Dat drijft vocht af (dus ook condens en ijs). Maar toen kwamen de 'onderhoudsvrije' wissels, die geen vet nodig hadden. Sneeuwschuivers heeft Prorail ook niet meer.

En verder?
Is het te druk op het spoor. Onder kostendruk is men het spoor intensiever gaan benutten. Als alles goed gaat, lukt dat, maar er hoeft maar één storing op te treden en de dienstregeling klapt in elkaar.

De antwoorden komen van een vooraanstaand spoorwegingenieur. Hij wil anoniem blijven (Prorail is één van zijn opdrachtgevers).

Metro (met dank aan Pluisje van "Opeenshadikhet" forum)
 

dinsdag 8 december 2009

Baaldag voor het Goede Doel

Blik vanuit mijn raam afgelopen februari; de grote boom die jarenlang mijn uitzicht bepaalde werd vorige winter al gekapt, zie de kale stam.

(Voor een grotere weergave klik op de foto.)

 

 

Ik had vandaag een baaldag, dus ik zat thuis. Bij mij achterom zijn sinds kort bouwwerkzaamheden, dus rustig zitten balen is er helaas niet bij.

 

Naar verwachting zal het tot voorjaar of zomer duren. Mijn mooie, wat verlopen maar rustige en groene achterom, met enkele grote bomen, sfeervolle klimops en oude muren van vergane Zittesje glorie, wordt vakkundig naar de knoppen geholpen. Het wordt vervangen door nieuwe appartementen met wellicht een paar jonge boompjes en struikjes, maar vooral veel steen en beton, en achterburen die ik tot nu toe niet had. Of er iets van rust en privacy overblijft moet ik nog zien, maar ik heb de afgelopen 13,5 jaar hier dan ook wel erg luxe gewoond; een oase van rust midden in het centrum van Sittard.

De katten, die altijd heen en weer liepen over de daken van de bergingen en de poort (en zich regelmatig aan heuse 'catfights' te buiten gingen), zullen zich een nieuwe route moeten zoeken over de grond, want een rondje van dak naar dak zit er niet meer in. En ik zal straks door een tweede poort moeten om mijn berging met fiets te bereiken.

 

Dat is dus goed balen. Enfin, ik zat dus een dagje thuis, en prompt ging de telefoon. Een mevrouw van het Rode Kruis met een accent bedankte me voor mijn recente donatie voor de ramp in Azië, en begon een verhaal af te steken. Na twee zinnen brak ik haar af, zei kortaf dat ik geen interesse had en hing op.

Had het zin gehad een discussie aan te gaan? Ik had er geen zin in, maar er waren drie dingen die me stoorden:

1. Zij werkt helemaal niet voor het Rode Kruis, maar voor een call center, en praat dus in eerste instantie haar eigen loon bij elkaar.

2. Ze wil meer geld van me lospeuteren voor het Rode Kruis, maar dat zegt ze niet meteen, ze gaat eerst een verhaal ophangen hoe belangrijk het werk van het Rode Kruis is (alsof ik dat niet weet).

3. Gisteren kreeg ik toevallig een mailtje met de salarissen van de directeuren van diverse goede doelen. De directeur van het Rode Kruis staat op plaats 3 met een inkomen van bijna 2 ton. Er staan nog een paar doelen bij die geregeld geld van mij krijgen. 'Mij' is in dit geval een idealist met iets meer dan minimumloon. Voor de idealisten (?) van onderstaande doelen, inclusief Farah Karimi van vroeger GroenLinks en nu Oxfam-Novib, is dat uiteraard veel te weinig. Idealen zijn mooi, maar ze moeten wel wat opleveren!

 

Bij het lijstje staat maar één naam waarvan ik nog nooit gehoord had, nl. "Woord en Daad", goed voor 125.361 Euro. Welk woord zou verkondigd worden en welke daden zouden daarmee gepaard gaan? Ik weet er wel een: Verbeter de wereld, begin bij jezelf!

 

Ik baal dus vandaag. Wat zoudt ge denken van iemand die zulke zaken kon neerschrijven zonder te balen?

 

Wouter

___________________

 

 

Organisatie - Directeur - Inkomen:

 

    * Unicef - Henk Franken - EUR 371.459

    * Sanquin - Theo Buunen - EUR 248.000

    * Het Rode Kruis - Cees Breederveld - EUR 198.000

    * Hartstichting - Hans Stam - EUR 181.119

    * Nierstichting - Paul Beerkens - EUR 177.249

    * Kerk in Actie - Haaije Feenstra - EUR 176.000

    * KWF Kankerbestrijding - Ton Hanselaar - EUR 175.135

    * Artsen Zonder Grenzen - Hans van der Weerd - EUR 174.000

    * Prins Bernhard Fonds - Adriana Esmeijer - EUR 160.400

    * Natuurmonumenten - Jan Jaap de Graeff - EUR 154.000

    * Plan Nederland - Tjipke Bergsma - EUR 136.000

    * Wereld Natuur Fonds - Johan van de Gronden - EUR 129.498

    * Cordaid - René Grotenhuis - EUR 128.514

    * Greenpeace - Liesbeth van Tongeren - EUR 126.901

    * Woord en Daad - Jan Luck - EUR 125.361

    * Astmafonds - Michael Rutgers - EUR 125.000

    * Zonnebloem - Marijke van Eek - EUR 122.416

    * Terres des Hommes - Ron van Hulzen - EUR 117.440

    * Amnesty - Eduard Nazarski - EUR 115.955

    * Oxfam/Novib - Farah Karimi - EUR 115.769

    * SOS Kinderdorp - Albert Jaap van Santbrink - EUR 103.164

    * Cliniclowns Nederland - Hans Geels - EUR 94.577

    * Liliane Fonds - Kees van den Broek - EUR 92.016

    * War Child - Mark Vogt - EUR 87.600

 

maandag 23 november 2009

Wat is de beste religie voor jou?

Joden vinden Humus maar zo-zo?
(Klik op de afbeelding voor een grotere weergave!)
 
 
Mijn eigen religieuze visie is samen te vatten in de kernachtige leus:
 
"God was here, but he left early"
 
Dat was de titel van een boek dat ik als puber eens in de bibliotheek in Geleen zag. (Ik weet niet meer of ik het ook gelezen heb, maar de titel bleef me altijd bij!)
 
De redenering is simpel: het bestaan van God is mijns inziens evident: het bewijs ervoor is de hele schepping die we om ons heen zien en in het bijzonder het leven, waarvoor ik met de beste wil geen andere verklaring kan vinden, en van de wetenschap heb ik ook nog geen steekhoudende theorie gehoord.
 
Dat hij sindsdien zijn biezen heeft gepakt, is de meest logische verklaring voor alle ellende op Aarde, en met name voor hoe geluk en tegenspoed de goede en de slechte mensen vrijwel gelijkmatig schijnen te treffen. Ik zeg vrijwel, want ik meen toch dat gemiddeld genomen de goeden iets beter af zijn. Maar dat is slechts een gemiddelde dan, en deels vanwege onze eigen inspanningen om slecht gedrag te ontmoedigen. Het zou aan God zijn om de slechten te straffen en de goeden wat royaler te belonen...
 
Wouter was hier
 

dinsdag 10 november 2009

Thomas Friedman over de eindeloze herhalingen van de vredesproces film

 
Misschien wat kort door de bocht, maar zéér herkenbaar:
 
  The Palestinian leadership "wants a deal with Israel without any negotiations" and Israel's leadership "wants negotiations with the Palestinians without any deal."
 
Thomas Friedman stelt voor dat de regering Obama zich concentreert op de eigen Amerikaanse problemen, en als Israël en de Palestijnen het zwaar genoeg krijgen om weer serieus over vrede te gaan onderhandelen, dan bellen ze maar...
 
De moedeloosheid van deze scherpe commentator is begrijpelijk, maar de VS zijn zelf ook medeverantwoordelijk voor de patstelling; ze zijn geen passieve toeschouwer van deze slechte B-film, maar eerder één van de hoofdrolspelers. Beide partijen krijgen een grote zak met geld uit Amerika, waarmee de VS veel invloed kan uitoefenen als het wil. Zelfs voor de machtovername van Hamas in Gaza draagt Amerika medeverantwoordelijkheid, omdat het erop aandrong dat Hamas aan de vorige verkiezingen mee kon doen, een desastreuze misrekening.
 
Lees ook Ami Isseroff's commentaar op MidEast Web: The end of the peace process movie?
 
Wouter, met dank aan Ratna
__________________________________

November 8, 2009
Op-Ed Columnist
Call White House, Ask for Barack
By THOMAS L. FRIEDMAN
 
 
The Israeli-Palestinian peace process has become a bad play. It is obvious that all the parties are just acting out the same old scenes, with the same old tired clichés — and that no one believes any of it anymore. There is no romance, no sex, no excitement, no urgency — not even a sense of importance anymore. The only thing driving the peace process today is inertia and diplomatic habit. Yes, the Israeli-Palestinian peace process has left the realm of diplomacy. It is now more of a calisthenic, like weight-lifting or sit-ups, something diplomats do to stay in shape, but not because they believe anything is going to happen. And yet, as much as we, the audience, know this to be true, we can never quite abandon hope for peace in the Holy Land. It is our habit. Indeed, as I ranted about this to a Jordanian friend the other day, he said it all reminded him of an old story.
 
"These two guys are watching a cowboy and Indian movie. And in the opening scene, an Indian is hiding behind a rock about to ambush the handsome cowboy," he explained. " 'I bet that Indian is going to kill that cowboy,' one guy says to the other. 'Never happen,' his friend answers. 'The cowboy is not going to be killed in the opening scene.' 'I'll bet you $10 he gets killed,' the guy says. 'I'll take that bet,' says his friend.
 
"Sure enough, a few minutes later, the cowboy is killed and the friend pays the $10. After the movie is over the guy says to his friend, 'Look, I have to give you back your $10. I'd actually seen this movie before. I knew what was going to happen.' His friend answers: 'No, you can keep the $10. I'd seen the movie, too. I just thought it would end differently this time.' "
 
This peace process movie is not going to end differently just because we keep playing the same reel. It is time for a radically new approach. And I mean radical. I mean something no U.S. administration has ever dared to do: Take down our "Peace-Processing-Is-Us" sign and just go home.
 
Right now we want it more than the parties. They all have other priorities today. And by constantly injecting ourselves we've become their Novocain. We relieve all the political pain from the Arab and Israeli decision-makers by creating the impression in the minds of their publics that something serious is happening. "Look, the U.S. secretary of state is here. Look, she's standing by my side. Look, I'm doing something important! Take our picture. Put it on the news. We're on the verge of something really big and I am indispensable to it." This enables the respective leaders to continue with their real priorities — which are all about holding power or pursuing ideological obsessions — while pretending to advance peace, without paying any political price.
 
Let's just get out of the picture. Let all these leaders stand in front of their own people and tell them the truth: "My fellow citizens: Nothing is happening; nothing is going to happen. It's just you and me and the problem we own."
 
Indeed, it's time for us to dust off James Baker's line: "When you're serious, give us a call: 202-456-1414. Ask for Barack. Otherwise, stay out of our lives. We have our own country to fix."
 
The fact is, the only time America has been able to advance peace — post-Yom Kippur War, Camp David, post-Lebanon war, Madrid and Oslo — has been when the parties felt enough pain for different reasons that they invited our diplomacy, and we had statesmen — Henry Kissinger, Jimmy Carter, George Shultz, James Baker and Bill Clinton — savvy enough to seize those moments.
 
Today, the Arabs, Israel and the Palestinians are clearly not feeling enough pain to do anything hard for peace with each other — a mood best summed up by a phrase making the rounds at the State Department: The Palestinian leadership "wants a deal with Israel without any negotiations" and Israel's leadership "wants negotiations with the Palestinians without any deal."
 
It is obvious that this Israeli government believes it can have peace with the Palestinians and keep the West Bank, this Palestinian Authority still can't decide whether to reconcile with the Jewish state or criminalize it and this Hamas leadership would rather let Palestinians live forever in the hellish squalor that is Gaza than give up its crazy fantasy of an Islamic Republic in Palestine.
 
If we are still begging Israel to stop building settlements, which is so manifestly idiotic, and the Palestinians to come to negotiations, which is so manifestly in their interest, and the Saudis to just give Israel a wink, which is so manifestly pathetic, we are in the wrong place. It's time to call a halt to this dysfunctional "peace process," which is only damaging the Obama team's credibility.
 
If the status quo is this tolerable for the parties, then I say, let them enjoy it. I just don't want to subsidize it or anesthetize it anymore. We need to fix America. If and when they get serious, they'll find us. And when they do, we should put a detailed U.S. plan for a two-state solution, with borders, on the table. Let's fight about something big.

maandag 2 november 2009

Israël sinds 1948

Wouter op de brug over de Hayarkon rivier in Tel Aviv / Andries Knevel met cameraploeg nabij de Klaagmuur in Jeruzalem

 

 

Ik kwam afgelopen dinsdag ziek terug van vakantie. Niet ziek van het conflict daar; je krijgt er niet zoveel van mee als je niet op zoek gaat. Hoewel, de veiligheidscontroles kunnen veel vergen van je gestel en je gemoed, vooral op de terugreis: met slechts een paar uur slaap, urenlang in de prille ochtend je bagage van A tot Z laten nakijken, zelfs herhaaldelijk. Verschillende tassen moesten meermaals door de scanner, omdat de identificatiesticker er tussentijds was afgevallen, en dan konden ze de scan niet meer in de computer terugvinden!

 

Na al die jaren zou je verwachten dat ze het controlesysteem vervolmaakt zouden hebben, zeker in een land dat zich laat voorstaan op zijn technologische innovaties, maar nee: het komt nog steeds allemaal behoorlijk knullig en amateuristisch over. Ik neigde ernaar mijn stem te verheffen, maar Ratna maande me tot kalmte.

En steeds weer opnieuw in een rij voor de volgende controle; uiteindelijk moeten we met spoed door een - verder correcte - jonge veiligheidsmedewerkster naar het vliegtuig geloodst worden omdat we het anders dreigden te missen.

 

Dan zo'n negen uur reizen in 2 vliegtuigen en 1 aansluitende trein. Ik weet niet wat me zwaarder viel: zo lang zonder frisse lucht of zonder sigaret te moeten?

 

Een week eerder waren we bij de Klaagmuur Mr. EO himself, Andries Knevel tegen het lijf gelopen met een filmploeg, die daar 3 kerstprogramma's opnamen voor de TV. Het toeval wilde dat ze in hetzelfde vliegtuig terug zaten als wij. Zij hadden helemaal niet geslapen die nacht, en hadden nog een extra probleem bij de controles, omdat één van de medewerkers een pacemaker had en niet door de controlepoortjes mocht. Andries kon bij thuiskomst gelijk de koffer induiken, want zijn praatprogramma Het Elfde Uur verviel vanwege de Grote Bijbelquiz.

 

Ik heb niet veel op met de EO, maar waardeer wel dat ze Israël doorgaans positief benaderen, in contrast met de meeste andere omroepen in Hilversum. Ik ben dan ook benieuwd naar de uitzendingen in december (zie hieronder).

 

De belevenissen van Knevel vond ik op zijn Twitter. Voor die van mij moeten jullie nog even geduld hebben, want ik twitter niet en moet een en ander nog op 'papier' zetten. Ratna's eerste indrukken staan wel al op haar IMO blog:

* Israel kan zoveel mooier

* Hebron

 

Nadat we uit Israël vertrokken waren, braken daar flinke regenbuien los, terwijl we in Nijmegen nog van een dagje herfstzon mochten genieten. Helaas brak de verkoudheid die ik halverwege de vakantie had opgelopen nu ook goed door, wat zeker mede door de slopende terugreis kwam. Ik ben vandaag pas weer gaan werken.

 

Wouter

__________________

 

http://twitter.com/andriesgknevel

  1. Thuis na intensieve reis. Feest om met geweldig team mensen te werken. Eindred. Eric Velu content met aandacht voor Bijbelquiz in Telegraaf 8:26 AM Oct 27th
  2. Kostte enige moeite, maar we zijn de Westbank uit. Opnames zijn klaar. Uitzending "Op 3 ezels", 8,15,22 december, Ned 2, 20.50 uur. 7:58 AM Oct 26th
  3. Terug naar de bezette/bevrijde/betwiste gebieden, de Westbank. Laatste dag. Moet vandaag nog veel gebeuren. Op weg naar Jemima in Beit Jala. 11:13 PM Oct 25th
  4. Blokkade is over. We waren in Jemima. Tehuis waar (zwaar) gehandicapte Moslim kinderen worden opgevangen. Door Ned. Chr. Vrijwilligers. 9:11 AM Oct 25th
  5. We zitten in het creatief proces vast.1 schilder is bij de Muur foto's maken, de ander tekent bij Geboortelkerk, 3e wil naarJemima. Hoe nu? 5:12 AM Oct 25th
  6. Door checkpoints naar Bethlehem en Beit Jala. De Muur maakte diepe indruk. Creatief proces moet nog op gang komen. 4:07 AM Oct 25th
  7. Vier vandaag sabbat in Jeruzalem. Veel lezen van psychiatrie tot Bonhoeffer. Vanavond naar dienst van Messiaanse Joden. Morgen: Bethlehem 4:34 AM Oct 24th
  8. Prachtige schilderijen, indrukwekkende verhalen over de kindermoord in Bethlehem en de Holocaust. Jood en Christen. Aflevering 2 is juweel.1:14 PM Oct 23rd
  9. Zojuist het begin van de Sabbat gevierd met Messiasbelijdende Joden. Indrukwekkend. http://twitpic.com/mmga5 11:53 AM Oct 23rd
  10. Ben op pad met 3 mensen die vroeger atheïst/niet gelovig waren en nu overtuigd christen. Ben erg benieuwd waarom ze zo radikaal veranderden. 12:40 AM Oct 23rd
  11. Draaidag Jeruzalem zit erop. Het is donker. Kunstenaars erg geinspireerd door deze stad, die fascinerend, tintelend en soms adembenemend is. 8:32 AM Oct 22nd
  12. Nu met Jeep door Oude Stad Jeruzalem gereden. Stad is overvol met toeristen. Schilders krijgen zo nieuwe opdracht. Wordt weer mooi, denk ik. 2:24 AM Oct 22nd
  13. Opnames in Nazareth zijn klaar. Knappe prestatie van team en schilders. Wordt heel mooi Nu op weg naar Jeruzalem. Historische tocht. 8:54 AM Oct 21st
  14. Raar gevoel: op dit moment start Elfde Uur met Tijs van den Brink. (boeiende gasten) ik zit op zwoele zomeravond over Nazareth te kijken. 12:24 PM Oct 20th
  15. Maak met 3 kunstenaars (schilders: Jip Wijngaarden, Wilma Veen, Marc de Klijn) 3 Kerstprogramma's. Nazareth, Jeruzalem, Bethlehem. Gaat goed 9:52 AM Oct 20th
  16. Rijd in oude Jeep in Nazareth. Tamelijk warm. Boven 35 graden. Op weg naar de heilige plaatsen. Mooi om te rijden in stad waar Jezus woonde. 3:33 AM Oct 20th
  17. Feest der herkenning in vliegtuig. Drie groepen toeristen/pegrims naar Israel. Warm bad dus.. En een predikant die ik goed ken. 2:25 AM Oct 19th
  18. Op weg naar Israel: Nazareth, Jeruzalem, Bethlehem. Met drie kunstenaars (schilders) voor 3 kerstprogramma's. Daar waar het allemaal begon. 11:20 PM Oct 18th

 

maandag 28 september 2009

Expositie Oorlogskinderen, 21 september - 23 oktober 2009 bij MGL in Sittard

 
In onderstaand persbericht is het een beetje ondergesneeuwd, maar in het gebouw van Dagblad De Limburger/Limburgs Dagblad achter het station in Sittard is een expositie te zien over kinderen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Wellicht het bekendste Limburgse oorlogsslachtoffer, de negenjarige Settela Steinbach uit Buchten, zit daar ook bij.
 
Ik kwam er niet toe het hier eerder aan te kondigen, maar in het Stadsarchief in Born is tot woensdag nog een andere tentoonstelling over de oorlog te zien, waarin naast o.a. Anne Frank ook Settela Steinbach een plekje heeft. De aankondiging daarvan:
 
Tentoonstelling WO2 in Beeld - Van 14 t/m 30 september is de door het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie samengestelde reizende tentoonstelling WO2 in Beeld tijdens de kantooruren te zien zijn in de studiezaal van het Stadsarchief Sittard-Geleen. De tentoonstelling laat een gevarieerde, representatieve selectie van foto's en affiches uit deze periode zien. Via een speciale PC kan de Beeldbank WO2 worden geraadpleegd. De tentoonstelling is gratis toegankelijk.
 
Voor genoemde beeldbank hoeft U overigens niet naar Born te komen, die kan ook via internet bekeken worden: Beeldbank WO2
 
Wouter
___________________
 
PERSBERICHT
139_2009
 

Dag van Respect gekoppeld aan 65 jaar bevrijding

Sittard-Geleen, 11 september 2009 – Hoe is het om als kind te moeten leven in een oorlogssituatie? Gebeurde dat alleen in de Tweede Wereldoorlog? Of is dat nu nog steeds aan de hand? Hoe zorgen we samen dat kinderen niet meer in oorlogssituaties hoeven opgroeien? Wat kun je zelf bijdragen aan een respectvolle samenleving? Dit soort vragen staat centraal op vrijdag 18 september tijdens de Dag van Respect. Deze landelijke dag wordt dit jaar in Sittard-Geleen gekoppeld aan het thema 65 jaar bevrijding, omdat het op vrijdag 18 september 65 jaar geleden is dat Sittard-Geleen werd bevrijd. Op die dag wordt gestart met een reeks activiteiten om het thema 65 jaar bevrijding, in combinatie met het thema respect, onder de aandacht te brengen.

De bevrijding met pensioen?

Dit jaar is het 65 jaar geleden dat Amerikaanse troepen onze stad bevrijdden van bijna viereneenhalf jaar bezetting en onderdrukking door nazi-Duitsland. Om te voorkomen dat de herinnering aan deze periode definitief voltooid verleden tijd wordt, kiest de gemeente Sittard-Geleen samen met plaatselijke herdenkingscomités voor een tweeledig programma: vastleggen en doorgeven.

Vastleggen

Door het verstrijken van de jaren kunnen steeds minder mensen uit eigen ervaring vertellen hoe zij de oorlogsjaren en de bevrijding hebben beleefd. Hun persoonlijke verhalen dreigen daardoor langzaam van het toneel te verdwijnen. Om te voorkomen dat deze persoonlijke verhalen verloren gaan, worden ze vastgelegd. Vrijwilligers van de dodenherdenkings-comités, ondersteund door het stadsarchief, zijn met dictafoons op pad om getuigen-verslagen op te nemen. De eerste gesprekken met ooggetuigen vonden al plaats, met als resultaat aangrijpende verhalen, nieuwe ontdekkingen en verrassende wendingen. Het ooggetuigenproject loopt door tot de landelijke herdenking op 5 mei 2010. Dan worden de naar verwachting vele tientallen opnames aangeboden aan de burgemeester en vervolgens aan het stadsarchief, waar ze worden bewaard.

Doorgeven

Het doorgeven van de herinnering aan leven in onvrijheid is het centrale thema op vrijdag 18 september, de dag waarop Sittard-Geleen werd bevrijd. Die vrijdagochtend vinden in 41 schoolklassen in de bovenbouw van het basisonderwijs gesprekken met gastdocenten plaats over oorlog, vrede en respect. Deze activiteit is gekoppeld aan de landelijke Dag van Respect. Ruim 1000 kinderen uit de gemeente staan stil bij de vraag hoe het is om kind te zijn in oorlogstijd, krijgen lastige dilemma's voorgelegd en gaan daarover met elkaar in gesprek onder de leiding van een collegelid, raadslid, ambtenaar, politieagent of betrokken inwoner. Enkele bejaarde gastdocenten spreken daarbij uit eigen ervaring, omdat ze de oorlog als kind hebben meegemaakt. De klasgesprekken eindigen om 12.00 uur met het hijsen van de vlag bij de school, als symbool van leven in vrijheid. Daarna vertrekt één klas met oude legervoertuigen naar de opening van de expositie 'Oorlogskinderen'.

Oorlogskinderen

Als vervolg op de klasgesprekken kunnen scholen tussen 18 september en 23 oktober een bezoek brengen aan de expositie 'Oorlogskinderen', opgezet door dhr. Jacques Engels uit Buchten. Hierin staat opnieuw de beleving van oorlog vanuit het perspectief van kinderen centraal. Het waren namelijk niet kinderen, maar volwassenen die elkaar de oorlog verklaarden. Maar daardoor moesten wel hun kinderen bijna vijf jaar in angst en onzekerheid opgroeien. Velen leden honger, moesten vluchten, evacueren, vechten en zelfs sterven. Miljoenen oorlogskinderen waren tegen wil en dank getuige én slachtoffer van de wereld van de grote mensen. Niet alleen toen, hier in Nederland. Maar nog steeds, ergens anders in de wereld. In de expositie wordt deze verbinding tussen heden en verleden nadrukkelijk gelegd. Inmiddels hebben al enkele tientallen schoolklassen aangegeven deze expositie te willen bezoeken. Overige geïnteresseerden zijn ook welkom. De expositie 'Oorlogskinderen' vindt plaats in het gebouw van de Mediagroep Limburg (Mercator 3 in Sittard) en is van 18 september tot 23 oktober op werkdagen tussen 9.00 en 17.00 uur te bezichtigen.

Lezing en foto-expositie

In aanvulling op dit op schoolgerichte programma vinden nog twee activiteiten in het stadsarchief plaats. Allereerst van 14 t/m 30 september de reizende expositie 'WO2 in beeld' van het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie, waarin vooral beeldmateriaal centraal staat. En tenslotte de lezing '1940-1945 – Bestuurders tussen hamer en aambeeld', die plaatsvindt op 18 september om 19.30 uur. Deze lezing en beide exposities zijn vrij toegankelijk.

Meedoen?

Wilt u ook laten blijken dat het herdenken van de bevrijding nog niet met pensioen kan? Hang dan op vrijdag 18 september de vlag uit. Wilt u uw ooggetuigenverslag ook laten vastleggen of kent u iemand met een interessant verhaal over de oorlogsjaren en de bevrijding in Sittard-Geleen? Meld u dan via getuigenverslagen@sittard-geleen.nl  of bel 046-4777777.

 

maandag 14 september 2009

Internationale Dag van de Vrede - 20 september 2009 in Fenix, Sittard


-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
 
Day4Peace óók in Sittard!

In het kader van de Internationale dag van de Vrede
(21 september)
organiseert Pais Sittard een

vredes(Kinder)Festival

op zondag 20 september 2009
in Fenix, Odasingel 90, Sittard
van 13:30 - 17:30 (?) uur

Met o.a. kindertheater Oppe Kop
Djembé Sittard
en de '
Eugène James' prijsuitreiking
door wethouder Berry van Rijswijk
Informatietafels van Pais, Vredesburo Heerlen

toegang gratis

-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Dit project is mede tot stand gekomen dankzij
de Gemeente Sittard-Geleen
 

zaterdag 12 september 2009

Expeditie Limburg op L1 - Het Frans Kerkhof bij Limbricht


L1 ma. 14 en 21 september, 21.00 uur: Expeditie Limburg, Episodes 1-2: Het Frans kerkhof
http://www.expeditielimburg.eu/Episodes_1-2.htm

 
Het voormalige 'Frans kerkhof' is in de loop van de afgelopen 200 jaar verdwenen en bijna vergeten.

In oktober 1813 leed Napoleons 'Grande armée' een zware nederlaag bij Leipzig. Zijn bijna 200.000 soldaten tellende leger was niet opgewassen tegen het geallieerde leger dat uit meer dan 300.000 soldaten bestond. Wat volgde was een chaotische terugtrekking vanuit Duitsland naar Frankrjik. In kasteel Limbricht, dat op de route van de terugtocht lag, werd inderhaast een veldhospitaal ingericht voor zieken en gewonden.
De legerarts Joseph Kerckhoffs schrijft: "De eerste keer dat ik het hospitaal kwam, trof ik daar de doden en de levenden, de gewonden en de zieken door elkaar aan. De zieken lagen op de grond, zonder matras of zelfs stro, in hun eigen uitwerpselen. Ik heb op mijn tenen gelopen om niet tot aan mijn enkels in hun uitwerpselen terecht te komen. Er waren zieken bij, die zich te ruste hadden gelegd op de lichamen van de overledenen. Er waren zoveel mensen overleden, dat de lijken op elkaar werden gestapeld…"

687 soldaten bezweken aan allerlei ziektes en werden begraven in een massagraf, slechts enkele honderden meters verwijderd van kasteel Limbricht.
Vandaag de dag is het perceel een akker met schorseneren. Door de ruilverkaveling die in de jaren 50 en vroege jaren 60 van de vorige eeuw plaatsvond, zijn vroegere wegen, paden sloten en beken verdwenen of verlegd. Hierdoor is de precieze locatie van het kerkhof tegenwoordig onbekend.
Aan de hand van historisch kaartmateriaal is deze akker ten oosten van Kasteel Limbricht, aangewezen als de mogelijke locatie van het Frans kerkhof.

Het archief van Sittard-Geleen wordt uitgeplozen als we op zoek gaan naar sporen van een zekere jongeman Francois Heijnen uit Stein. Hij heeft met grote zekerheid dienst genomen in het Franse leger. Uit een overlijdensregister van de voormalige gemeente Limbricht bleek dat hij één van de slachtoffers zou zijn geweest. We reconstrueren zijn verhaal, waarin echter niets blijkt te zijn wat het is...
En er worden meer vragen beantwoord. Van wie zijn de botresten die diep in de akker zijn gevonden? Wat kunnen de dorpsbewoners uit de buurt ons vertellen? En hoe liep het af met de soldaat Francois Heijnen?
 
 

vrijdag 11 september 2009

Americans don't like government

Artist: R.J. Matson / Source: politicalcartoons.com/cartoon/e6a31e70-7fd2-4cd9-89e1-cac324da78c9.html
 
De Verenigde Staten zijn het enige beschaafde westerse land dat nog geen algemene basisverzekering voor de gezondheidszorg kent. Hillary Clinton strandde al begin jaren '90 met haar plannen in een vijandig Congress, en zelfs Obama heeft het er nu nog moeilijk mee in een Congress met een democratische meerderheid. Eén van de hoofdproblemen is de traditionele afkeer van de Amerikanen tegen overheidsbemoeienis...
 
 

zaterdag 8 augustus 2009

40 Facts about Woodstock & Melanie Safka never was a Hippy

 
40 Jaar na Woodstock (ik was toen een 4-jarige peuter met lang haar), hieronder wat minder bekende feitjes over het grootste hippy-festival aller tijden. Ik heb de elpees, ook deel 2, waar o.a. Melanie op staat. Zij is één van mijn favoriete zangeressen, de schat, en ik heb haar 2 keer live mogen horen en zien, midden jaren '80 in de schouwburg van Heerlen en enkele jaren terug hier in Sittard, prachtig!
 
De hoesfoto hierboven heb ik geleend van "Alberts Corner", waar ook een korte biografie van haar en de songtext van Beautiful People te vinden zijn.
In het artikel op de Daily Mail staan ook foto's van het Woodstock festival erbij.
 
 
Peace, Shalom, Vrede,
Wouter
 
 
%=(o)=%=(x)=%=(o)=%=(x)=%=(o)=%=(x)=%=(o)=%=(x)=%=(o)=%
 

Forty far-out facts you never knew about Woodstock

 
By Spencer Bright
Last updated at 10:59 AM on 07th August 2009

 

Woodstock, the most famous music festival in rock 'n' roll history, took place 40 years ago on August 15-18, 1969. To celebrate, here are 40 things you didn't know about it...

1. Beatniks, hippies, flower children and rock legends gathered together not in Woodstock, but in the little town of Bethel, rural New York State.

2. The idea for the festival came from band manager Michael Lang and Artie Kornfeld, a songwriter turned record company executive. They wanted to raise money to build a recording studio in Woodstock, upstate New York, a haven for artists including Bob Dylan, The Band and Van Morrison.

3. There was no suitable site in Woodstock, so organisers opted for Wallkill, 40 miles away. But residents blocked their plans, so dairy farmer Max Yasgur stepped in to offer his alfalfa field, in the neighbouring hamlet of Bethel. A deal was struck for $75,000. 

4. Melanie Safka (remember 'I've got a brand new pair of rollerskates'?) failed to get a performer's pass and had to sing her song, Beautiful People, to the security guards to get backstage.

5. Joni Mitchell wrote the festival's eponymous song, with the lyrics 'We are stardust we are golden', from what she heard of the event from then-boyfriend Graham Nash, ex-Hollies and one quarter of Crosby, Stills, Nash & Young. But she never made it to Woodstock. Taking the advice of her manager, she chose to guest on the Dick Cavett Show and then watched the festival unfold on TV, tears streaming down her face.

6. Any decent flower child worth their name was there to protest against the Vietnam war abroad and racial tension at home.

7. With storm clouds approaching, the crowd was urged: 'Let's think hard to get rid of the rain.' A chant went up: 'No rain, no rain, no rain.' But it didn't stop the deluge and in three hours, five inches of rain fell and the festival became a mudfest. Joan Baez famously sang 'We shall overcome' during a full-on thunderstorm.

8. During the downpour there were fears some artists would get electrocuted. Alvin Lee, of Ten Years After, was warned of the risk as it was still raining when his turn came to go on. 'Oh come on, if I get electrocuted at Woodstock we'll sell lots of records,' he said. 

9. The performance of The Star-Spangled Banner by Jimi Hendrix that closed Woodstock was described by the rock critic from the New York Post as 'the single greatest moment of the Sixties'. Yet it was witnessed by just a fraction of the crowd. Most had gone home by the time Hendrix came on stage, at 9am on a Monday morning.

10. British artists were represented by Ten Years After, The Who, The Incredible String Band, the Keef Hartley Band, Graham Nash and Mitch Mitchell, drummer in Jimi Hendrix's band.

11. The British artist who really made his mark was Joe Cocker, whose soulful rendition of The Beatles song With A Little Help From My Friends was one of the greatest performances.

12. Thirty-two bands were listed to play, but Iron Butterfly got stuck at the airport and didn't make it because the helicopter booked to ferry them to the site didn't arrive. Organisers were, in fact, worried their hippy heavy-metal music would incite violence.

13. The Jeff Beck Group, featuring Rod Stewart and Ronnie Wood, were booked to play, but they split acrimoniously on the eve of their Woodstock appearance.

14. John Lennon told organisers he had wanted to be a part of Woodstock, but he was in Canada and the U.S. government had refused him an entry visa.

15. There were ten million yards of blue jeans and striped T-shirt material at Woodstock.

16. The dove perched on a guitar neck in the famous poster announcing 'Three Days of Peace and Music' is really a catbird, an American perching bird known for its catlike calls.

17. Though Bob Dylan was one of the original inspirations for the festival, and his backing group, The Band, played to the massive audience, the great man never made it, as one of his children was hospitalised over that weekend.

18. Scottish folk quartet The Incredible String Band told writer Mark Ellen about appearing on the Woodstock stage. 'It was incredibly high and three out of the four of us had vertigo. Little flimsy dresses on the girls, acoustic guitars out of tune, the drums damp from the tent, it was like playing off the Forth Bridge to this sea of people cooking beans in the mud.'

19. Eight women suffered miscarriages, while there are varying reports of babies born. John Sebastian, lead singer with Lovin' Spoonful, announced from
the stage: 'Some cat's old lady just had a baby, a kid destined to be far out!' Reports suggest a birth at a local hospital to a mother flown from the event by helicopter and another involving a woman in a car in the nine-mile traffic jam.

20. 'Hippy' is derived from 'hipster' and was used to describe beatniks who moved to San Francisco's Haight-Ashbury district for the Summer of Love in 1967. Yippies (the left-wing Youth International Party led by Abbie Hoffman) were sufficiently motivated by money to demand $10,000 from Woodstock's organisers to avoid any unpleasant disruption of proceedings.  

21. The organisers played down the numbers they anticipated, telling the authorities they expected 50,000, while selling 186,000 tickets in advance (costing six dollars for each day) and planning for 200,000. In the end 500,000 attended. Another million had to turn back because of traffic. It was originally advertised as 'A Weekend in the Country.'

22. As an unknown and unproven business concern, the organisers, Woodstock Ventures, had to pay inflated sums to get the top rockers to sign up. Jefferson Airplane were the first, paid $12,000, double their usual fee. Even hippy band The Grateful Dead demanded cash in hand before they would play, as did Janis Joplin and The Who.

23. Off-duty police officers were banned from providing security, so a New Mexico commune known as the Hog Farm were hired to form a 'Please Force.' The Hog Farmers were led by Wavy Gravy, a toothless former beatnik comic, who put on a Smokey-the-Bear suit and warned troublemakers they would be doused in fizzy water or hit with custard pies.

24. About two dozen ticket booths should have been in place to charge $24 admission, but they were never installed because of the crush of festival-goers. Attempts to get people to pay were abandoned on day one, the fences were torn down and Woodstock was declared a free event.

25. As well as forming the Please Force, The Hog Farm were in charge of catering, ordering in bushels of brown rice, buying 160,000 paper plates, forks, knives and spoons and 30,000 paper cups. They fed between 160,000-190,000 people at the Hog Farm Free Kitchen, 5,000 at a time.

26. The Food For Love concession was running low on burgers so it raised prices from 25 cents to $1. Festival-goers saw it as capitalist exploitation, against the spirit of the festival, so burnt the stand down.

27. Hearing there was a shortage of food, a Jewish community centre made sandwiches with 200 loaves of bread, 40 pounds of meat cuts and two gallons of pickles, which were distributed by nuns. 

28. Sweetwater, a psychedelic rock band scheduled to open the festival, were stuck in traffic. Instead, the crowd was entertained by one of the Hog Farmers, who led them through a series of yoga exercises. Sweetwater were on fifth.

29. With the festival start-time running over an hour late, there was panic to find a performer ready. Tim Hardin, (who later died of a heroin overdose), was too stoned, so Richie Havens went on. When Havens finished his set he kept trying to leave but was told to do more encores as the next band was not ready. His song Freedom was improvised and became a worldwide hit.

30. Though the festival mood was anti-war, ironically the festival would most likely have turned to tragedy without the U.S. Army, who airlifted in food, medical teams and performers. The hippy crowd was told: 'They are with us man, they are not against us. Forty five doctors or more are here without pay because they dig what this is into.'

31. John Sebastian's performance was unexpected. Spotted visiting backstage, he was urged to appear. He admitted he had smoked a joint and taken LSD, which could explain his shambolic performance, shouting: 'Far out! Far up! Far down! Far around! You're really amazing, you're a whole city.'

32. The revolving stage was designed to minimise wait-times, turning when one act finished with the equipment in place for the next one. But it could not support the weight of so many people on the side of the stage watching the performances, and the wheels fell off. 'Grace Slick and Janis Joplin and everybody were standing on it and you can't just sweep them off with a broom,' explained one of the crew.

33. For those lost and confused there were two wooden signposts nailed to a tree. Chalked on one was 'Groovy Way' with arrows in opposite directions. On the other was 'Gentle Path' and underneath 'High Way' pointing to the left.

34. Nine out of ten festival-goers smoked marijuana on site and 33 were arrested on drugs charges.

35. Two people died at Woodstock  -  one man from a heroin overdose and a teenager in a sleeping bag who was killed when a tractor ran over him. The driver was never traced.

36. For the weekend of the festival it had become the third largest city in New York State. But due to lack of basic amenities, Governor Nelson Rockefeller declared it a disaster area. The health department documented 5,162 medical cases, including 797 instances of drug abuse. But Time magazine called it 'The greatest peaceful event in history.'

37. While most acts revelled in having appeared there, sitar player Ravi Shankar found it a 'terrifying experience' and said the crowd in the mud reminded him of the water buffaloes at home in India.

38. Actor and country singer Roy Rogers  -  billed as King of the Cowboys for his western movies  -  was asked to close the show, singing his trademark song, Happy Trails To You. But Rogers' manager vetoed it, and years later Rogers admitted: 'I would have been booed off stage by all those goddam hippies.'

39. There have been four attempts to recreate the festival on different sites: in 1979, 1989, 1994, and the disastrous 1999 festival, which was shut down amid riots and violence. Commemorative events are taking place across America and Europe.

40. Organisers at Woodstock Ventures were at least $1.3m in debt afterwards. It took more than a decade for backers to recoup money, through audio and recording rights. 


• THE 40th anniversary edition four-DVD set of the filmWoodstock: 3 Days Of Peace And Music is out now.

 
%=(o)=%=(x)=%=(o)=%=(x)=%=(o)=%=(x)=%=(o)=%=(x)=%=(o)=%

I was never a hippy, festival icon Melanie insists

If the spirit of Woodstock still exists, then it is embodied in Melanie Safka. The long, flowing robes  -  a 2009 version of her Sixties ethnic gowns  -  and the welcoming hug comfort as if you're in a time warp.

When she walked on stage in front of 500,000 people at Woodstock 40 years ago, she was an unknown 19-year-old folk singer. She sang Beautiful People to the beautiful people, as the hippies of the time were called. 'I was just about as unworldly as a girl could be,' she recalls now. 'I had no experience  -  I just wanted to sing. But something clicked and by the time I came off stage, I was a celebrity. It was an unbelievable moment.'

Her dressing room was a small teepee. Hearing her cough from a neighbouring tent, Joan Baez sent her a pot of herbal tea, honey and lemon.

No one could have predicted that Melanie  -  fragile, dry-mouthed and shaking with nerves  -  would become the festival's enduring icon. She gained worldwide fame thanks to songs such as Lay Down (Candles In The Rain), about her Woodstock experience, Beautiful People, Brand New Key, which reached number one in the U.S. and number four in the UK, and a classic, emotional reworking of Mick Jagger's and Keith Richards's song Ruby Tuesday.

She is 62 now and has two daughters and two grandchildren. However, she insists she remains true to the cause of peace that Woodstock espoused. Melanie has worked for the United Nations as a peace ambassador since the Seventies.

'But I'm not a hippy, never was,' she insists. 'I don't like the word  -  it sounds so lightweight and ineffectual. What am I, then? Just me.' 


• MELANIE is appearing at Memories Of Woodstock, West Midlands Showground, Shrewsbury, on Sunday.

 
%=(o)=%=(x)=%=(o)=%=(x)=%=(o)=%=(x)=%=(o)=%=(x)=%=(o)=%
 
 
 
 

donderdag 23 juli 2009

Zomerkampen voor Joodse en Palestijnse kinderen: vrede en verzoening in het Midden-Oosten

 
Duizenden Israeli's en Palestijnen werken samen aan vrede en verzoening, maar zij halen zelden de krant. Eén van die initiatieven is het Peres Centrum voor Vrede.
 
Wouter
________________

Inspiration and ray of hope - Summer Camp for Palestinian and Israeli Youth

 
 
Danny Shapiro, a friend who has started working at the Peres Peace Center wrote the following account.


July 19 was the first day of a six day camp joining 32 Israeli kids, aged 12 – 14, from the poor southern towns of Yeruham and Sderot, and 28 Palestinian kids living in poverty and despair in the occupied territories.

The camp, held at Kibbutz Galon, is organized by the Peres Center's Sports Department. And as much as I read about this kind of program, no article I could read, or video I could watch, could in any possible way match the almost incredulous sense of wonder and inspiration aroused by seeing these sixty kids playing in Galon's pool together, and enjoying a multi-lingual "Darbuka" session with a Palestinian madrich (leader).

It was also fascinating and deeply impressive to speak at length with Issam, who works on a number of projects with the Peres Center. Issam grew up in Gaza and moved to Ramallah after Hamas came to power and he felt his life was in danger for his many years of reconciliation work. No doubt some of you know him.

His story is amazing. He sat in Israeli prison and had a life-changing experience with an Israeli officer that put him on the path of working towards conciliation and peace. If I have the time I will write the story down and pass it along.

Issam reminded me again and again that not only was this the first time most of the Palestinian children had met an Israeli who not either a soldier or a settler – but for the great majority of them, this was the first time in their lives outside of their town or certainly the territories; the first time they had eaten in a restaurant; the first time they experience what even the lowest social and economic classes in Israel take for granted.

I have no illusions that the experience of these 60 kids, and that of the additional several hundred who will be treated to similar camps this summer, will make any serious dent in overall public opinion or attitudes, and certainly will not make the leaders on both sides more peace loving and conciliatory. But then, that (the latter, at least) is not the goal of the Peres Peace Center.

But this type of program most certainly changes attitudes (this is based on professional evaluation following multiple years of experience), and, if nothing else, humanizes the conflict for those who are involved in it; and injects a few rays of hope into our battered and shattered hearts and minds


That is what Peres Peace Center does. That is what the "peace" group Alternative Information Center finds objectionable. They published an article insisting that Palestinians must boycott Peres Peace Center. The article states:

Shimon Peres is definitely an enemy of the Palestinian people, of human rights and of peace, and any kind of collaboration by a Palestinian organization with the Peres Center is scandalous.


Is the summer camp "scandalous?" You decide. The directors of the Peres Peace Center, in any case, are Uri Savir and Ron Pundak, though Peres founded the Peres Peace Center.

Ami Isseroff

maandag 20 juli 2009

Blik op Sittard, Artmada en Fred Matthijs - Foto's van Sittard en omgeving

Een meisje op Festival Musada, 12 juli jl.
(Copryright Fred Matthijs)
 
Een blog die ik nog aan mijn links moet toevoegen is Blik Op Sittard, "Foto's uit -en de wijde omgeving van- Sittard".

"Blik" associeer ik - wellicht gedeformeerd door mijn aktieverleden - in de eerste plaats met auto's, maar deze blog bevat dus allerlei mooie foto's (soms hele reportages) van activiteiten en gebeurtenissen in en ver om ons mooie Zitterd!
 
Zo zie ik Carnaval, Koninginnedag, Krombroodrapen, Dodenherdenking, bezoek van Femke Halsema op Hemelvaartsdag, de zoektocht naar de Franse begraafplaats bij Limbricht (waar mijn baas bij betrokken was), en gisteren lieten ze mij weten:

"Voor een aantal foto's van het Musada Festival Sittard 2009 kunnen jullie terecht op http://blikopsittard.wordpress.com
of rechtstreeks op http://www.artmada.nl/SimpleViewer/Musada2009/"
 
Uitleg over de blog en het bedrijf (?) Artmada Fotografie Sittard ontbreekt. Tenminste een deel van de foto's is van de vaardige hand en camera van ene Roger Vrenken.
 
Ook mooie foto's, met meer dagelijkse straatbeelden van Sittard maar ook 8 portretten van Musada, zijn te vinden op de fotoblog Fred Matthijs snapshots.
 
Ik ken geen van beide heren, en ik mis hier en daar wat toelichting, maar de foto's zijn zeker een bezoekje waard!
 
Wouter
 
NB: Vanwege deze gratis reclame wordt me hopelijk vergeven dat ik een foto heb geleend van Fred Matthijs?
 

zaterdag 4 juli 2009

Girl Watching in the Fabuleous Fifties

 
Bron: The Fabuleous Fifties (klik de link voor de hele lessenreeks), een blog van Ger Apeldoorn, die de TV-versie van S1ngle schrijft en fan is van Amerikaanse strips en cartoons uit de jaren '50.
 
Ik kreeg deze cartoon weer van mijn broer MB, met de toelichting "Politiek incorrect: girl watching & sigaretten".
Naar de huidige maatstaven misschien politiek incorrect, maar ook weer erg onschuldig juist vergeleken met de 'huidige maatstaven'!!
 
Een cursus girl watching is best aan te bevelen, want ik ben zelf ook geregeld voor een vrouw aangezien - ten onrechte dus - vanwege mijn mooie lange haren en wat verlegen oogopslag. Vroeger droeg ik ook nog graag wat feminiene kleding, zoals roze jassen en felgekleurde broeken, met een staartje in mijn haar en een knopje en ringetje in mijn oren (die er al ruim 20 jaar inzitten). Tegenwoordig is het een goed excuus om me maar 1x per week te scheren ;-))!
 
Les 2 bevat overigens een mooie opmerking: Welke meisjes zijn mooi genoeg om naar te kijken? Antwoord: Elk meisje dat jij mooi genoeg vindt! En dat is helemaal waar. Schoonheid is in het oog van de toeschouwer...
Als jij de enige bent die het ziet, heeft dat nog een groot voordeel: geen last van concurrentie! Voor het betreffende object zal het echter plezieriger zijn naarmate meer mensen haar schoonheid zien.
 
Wouter
 
 

woensdag 1 juli 2009

Familienforschung: die ruhmreiche Geschichte von Remus Reid in der USA

 
Limburgers zijn er op vandaag meestal fier op om een roemruchte Bokkerijder onder hun voorouders te hebben. Destijds was het een schande voor de familie, en in publicaties tot in de 20ste eeuw werden Bokkerijders doorgaans alleen met initialen en bijnamen vermeld.
Een Amerikaanse politicus zal ook niet graag het verwijt krijgen dat hij 'net zo'n boef is als zijn voorvader destijds al'.
Onderstaand verhaal ontving ik via een genealogie email-groep. Het staat ook hier op internet.
 
Wouter
______________
 
Es ist alles Ansichtssache...

Eine professionelle Genealogin in Amerika befaßte sich gerade mit der Erforschung ihrer eigenen Familie, als sie herausfand, daß der Urgroßonkel des Kongressmanns Harry Reid, der Remus Reid, für Pferdediebstahl sowie Zugüberfälle 1889 in Montana gehängt wurde. Das einzige bekannte Foto von Remus Reid zeigt ihn auf dem Galgen kurz bevor man ihm den Strick um den Hals gelegt hat. Auf der Rückseite des Fotos steht: "Remus Reid, Pferdedieb, wurde 1885 im Montana Distrikt Gefängnis eingesperrt, 1887 Ausbruch aus dem Gefängnis, danach 6 Zugüberfälle mit Diebstahl. Von Pinkerton Detektiven verhaftet, verurteilt und 1889 gehängt."

Sie fand ebenfalls heraus, daß Remus Reid auch ihr eigener Vorfahre ist. So schrieb sie an den Kongressmann Harry Reid, um weitere Details zum gemeinsamen Vorfahren zu bekommen. Sie erhielt aus dem Büro des Kongressmann die folgende biografische Information:

"Remus Reid war ein berühmter Cowboy in den Montana Gebieten. Sein Unternehmen wuchs und umfaßte auch die Übernahme wertvoller Pferde sowie Geschäfte mit der Montana Eisenbahn. Ab 1883 diente er etliche Jahre seines Lebens der Regierung, wovon er sich schließlich verabschiedete, um sich den Geschäften mit der Eisenbahn widmen zu können. 1887 war er federführend in Ermittlungen der berühmten Pinkerton Detektiv Agentur. 1889 starb Remus während einer wichtigen offiziellen Funktion, die zu seinen Ehren gehalten wurde, als die Plattform, auf der er stand, unter ihm zusammenbrach."

 

donderdag 25 juni 2009

Festival Musada Sittard 12 juli 2009

 
UPDATE: De eigen website van Musada is inmiddels hier te vinden:
http://www.musada.nl

Onderstaande aankondiging komt van
 
 
<~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤>
De Markt - Sittard - zondag 12.07.09 - van 12:00 tot 20:00 - Gratis toegang
 

Multicultureel Festival Musada.

Zondag 12 juli a.s. organiseert het Platform Multicultureel Sittard weer het jaarlijkse

Festival Musadsa, een multicultureel feest

waar iedereen van harte welkom is.

Het programma begint om 12.00 uur en loopt de hele dag door tot 20.00 uur.
De hele dag door is er muziek,dans en lekker eten.

Luisteren naar de Gypsyband Ushti, een workshop Zumba en s'avonds de benen los op de muziek van de salsaband La Palya.
Voor de kinderen is er het Meespeelconcerten, waar ze muziek kunnen maken en dansen.

 
<~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤^~o*¤>
 

dinsdag 23 juni 2009

Het verhaal van de Joodse vluchtelingen op de MS St. Louis in 1939

Klik op de afbeelding voor een grotere weergave.
 
Creators | A full-page comic by Art Spiegelman and Holocaust historian Dr. Rafael Medoff appeared in Sunday's edition of The Washington Post. The comic marks the 70th anniversary of the voyage of the St. Louis, a ship carrying more than 900 Jews fleeing Nazi Germany that was denied entry to Cuba and to the United States.
 
Bron voor dit stripverhaal:
 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 
Ik had eerst - tot 2 keer toe - een andere cartoon naar deze blog gestuurd, maar er zat blijkbaar iets in de code waardoor beide mails niet geaccepteerd werden.
 
Bovenstaande strip van Art Spiegelman (bekend van Maus) ontving ik vandaag van mijn broer. Een foto van 2 kinderen op de St. Louis staat op mijn webpagina over Jodenvervolging. Voor meer foto's en achtergronden zie Wikipedia en "Voyage of the St. Louis".
 
 

Wil Brassé, met dank aan MB!

zaterdag 20 juni 2009

Genealogie en afstamming

 
Onderstaand mopje vond ik onder 'erotische humor' op internet.
 
~~~~~~~~~~~~~~~~~
 
Afkomst
Jantje is 2 geworden en viert zijn verjaardag in aanwezigheid van vele familieleden. Jantje heeft echter tot op heden nog geen woord gezegd en uitgerekend op deze dag zegt hij "Opa". Opa is razend enthousiast dat uitgerekend het eerste woordje van Jantje opa is. Als de volgende morgen het bericht komt dat opa is overleden, is uiteraard iedereen geschrokken. Als Jantje 3 wordt heeft hij behalve "opa" verder nog niets gezegd. Oma is dan ook vreselijk trots als op die dag Jantje's tweede woord geproduceerd wordt, nl. "Oma". Oma is echter het voorval van het vorig jaar nog niet vergeten en schrikt, maar de verjaardag van Jantje is verder erg gezellig en het is snel weer vergeten. Als de volgende morgen het bericht komt dat ook oma overleden is, schrikt de familie toch wel en denkt dat Jantje iets bijzonders over zich heeft. Na een paar weken is iedereen alles echter weer vergeten, oma was toch al vrij oud en het zal wel toeval zijn geweest. Als Jantje vier wordt heeft hij alleen nog maar "opa" en "oma" gezegd, dus alle verjaardagsgasten zijn toch wel een beetje huiverig voor een bezoek aan Jantje. De dag verloopt een tijdje gespannen maar er gebeurt verder weinig. Vlak voordat iedereen weg gaat, zegt Jantje plots: "Papa." Papa trekt lijkbleek weg en denkt dat hij nu aan de beurt is. De hele nacht doet hij geen oog dicht maar als het morgen is geworden is er niets gebeurd. Papa slaakt een zucht van verlichting, kust zijn vrouw en gaat naar zijn werk. Wanneer hij de voordeur opendoet, ligt daar de postbode dood op de stoep.
 
~~~~~~~~~~~~~~~~~
 
Daar heb je dan gelijk een hoofdprobleem van stamboomonderzoek te pakken: weet je zeker dat de in oude akten vermelde vader wel de echte vader van het kind was? Dat boeit niet iedere genealoog zo zeer: de identificatie gaat voor een groot deel over de familienaam, en degene die hem opvoedde en waarvan hij erft is in veel opzichten belangrijker voor wie hij geworden is dan degene die zijn zaad 'doneerde'.
Tegenwoordig wordt ook DNA-onderzoek ingezet om stamboomonderzoek vooruit te helpen; een dure hobby, maar de direkte mannelijke afstammingslijn is vrij goed in het DNA terug te zien. Als ik in Frankrijk een Brassé ontmoet en we vergelijken ons DNA, kan blijken dat mijn oudst bekende voorvader, de fameuze "kapitein van Brandenburg" uit 1693 (bij wie mijn stamboom al 20 jaar vastloopt) uit Frankrijk stamde. Maar als het DNA niet overeenkomt zegt dat vrij weinig: er hoeft in al die generaties maar één vreemde melkboer tussen te zitten, en het afstammingslijntje is verbroken.
Het schijnt ook de reden te zijn dat volgens de Joodse traditie alleen wie een Joodse moeder heeft als Jood wordt erkend, tot groot verdriet van vele vaderjoden.
 
Ik ben gek op melk en melkprodukten, maar dat moet wel toeval zijn; ik lijk tenslotte best wel op mijn vader...
 
Wouter
________________________________

Van de melkboer of niet?

Proefschrift over afstammingsrecht

door Frans Regtien

07-11-2007 (website Wereldomroep)

Ouders moeten verplicht aan hun kinderen te vertellen of ze van hen, uit een buisje of van de melkboer zijn. Het recht op afstammingsinformatie is in de huidige Nederlandse wetgeving slecht geregeld. Dat zegt Jeanette van Raak, docent/onderzoeker Familie- en Jeugdrecht aan de Universiteit van Tilburg.

Woensdag promoveert onderzoeker Van Raak op het proefschrift 'Koekoekskinderen en het recht op afstammingsinformatie'. Koekoeken leggen hun eieren in het nest van een andere vogel,die ze dan ook mag uitbroeden.

Overspel
Het lijkt normaal om te weten wie je ouders zijn, maar voor veel adoptiekinderen, vondelingen en donorkinderen is dat niet zo vanzelfsprekend. Veel kinderen die uit een kunstmatige voortplantingstechniek zijn geboren weten bijvoorbeeld niet dat ze niet door hun biologische vader worden opgevoed. En dan kan er natuurlijk ook nog sprake zijn van overspel.

Volgens Jeannette van Raak is het met de huidige Nederlandse wet moeilijk om te achterhalen wie je biologische ouders zijn. In Duitsland bijvoorbeeld is het recht op afstammingsinformatie af te leiden uit de grondwet.

Verzwijgen
Als je op dit moment in Nederland niet weet of je wel of geen donorkind bent, heb je volgens Van Raak niets aan de bestaande wetgeving. Volgens de huidige wetten mag je geen donorgegevens opvragen. Daarbij komt volgens haar dat ouders van donorkinderen geneigd zijn dit feit te verzwijgen.

Het verzwijgen van de afkomst gebeurt volgens de onderzoekster vaak om het kind te beschermen. "Wat niet weet, wat niet deert, denken ze dan. Vaak schamen ze zich ook voor hun omgeving als ze onvruchtbaar zijn. Een donorkind dat van niets weet, gaat dan ook niet op zoek en heeft heel weinig aan die wet."

Van Raak ziet het recht op afstammingsinformatie als een grondrecht. Daarvoor hoeft de grondwet niet gewijzigd te worden, maar ze wil met kleine aanpassingen in de wet het recht op afstemmingsinformatie versterken.

Norm
De promovenda stelt voor om ouders te verplichten hun kind te vertellen of zij daadwerkelijk hun biologische vader en moeder zijn. "Dat is natuurlijk lastig te controleren," geeft ze toe, "ik zie het dan ook meer als een norm, een vorm van bewustwording van ouders. Dit hoort bij de opvoeding."

Ook wil Van Raak iemand wettelijk kunnen verplichten een DNA-onderzoek te laten ondergaan om vast te stellen of hij of zij de echte vader of moeder is van een kind.

Ziekte
Waarom is het, afgezien van het emotionele aspect, zo belangrijk om de afkomst te weten? Volgens Van Raak zijn er ook juridische en medische redenen. Bijvoorbeeld als het gaat om de vaststelling van een erfenis of de diagnose voor een erfelijke ziekte.

De onderzoekster hoopt met het proefschift een voorzet te geven aan politiek Den Haag. Volgens haar is de politiek er ook klaar voor om de wet op het gebied van afstammingsinformatie aan te passen.