Overstromingen Pakistan

 

Ik heb 100 Euro overgemaakt naar Giro 555 van de Samenwerkende Hulporganisaties voor Pakistan, het dubbele van wat ik in gedachten had. Niet zozeer omdat de ramp zo ontzettend veel groter is dan eerdere rampen waarvoor campagne is gevoerd, maar ik had het gevoel te moeten compenseren voor de mensen die 'hulpmoe' zouden zijn, en misschien nog meer voor de sceptici (een eufemistische uitdrukking) die menen dat we niet moeten geven aan een land met zo'n dubieuze reputatie, met corruptie, achterlijkheid in sommige delen en moslimfanatisme, en waarvan sommigen zelfs openlijk opriepen om géén geld te geven. Ik miste Geert Wilders vanavond in het belpanel (had hem daar ook niet verwacht).

 

Vijf jaar geleden was er een grote aardbeving in Pakistan, waarvoor ook een tv-aktie is gehouden, en ik meen me te herinneren dat er berichten waren dat inderdaad een (klein) deel van de hulp bij islamistische groeperingen zou zijn terecht gekomen. Maar wat kun je doen? De goeden en onschuldigen samen met de kwaden laten verrekken? Ik hoop dat er meer dan 100 miljoen wordt ingezameld voor de slachtoffers.

Toeval of niet, maar vanavond zag ik op de Duitse tv eenzelfde inzamelingsaktie.

 

Ik heb daarnaast ook nog 25 Euro overgemaakt naar Artsen Zonder Grenzen, die niet bij 555 zijn aangesloten. Hieronder een bericht van hun over wat ze nu in Pakistan aan het doen zijn.

 

Wouter

_______________

 

 

Artsen Zonder Grenzen - noodhulp bij overstromingen Pakistan

25-08-2010

Hevige regenval sinds juli in het noordwesten van Pakistan heeft geleid tot ernstige overstromingen langs de rivier de Indus. De eerste gebieden die getroffen werden, zijn de provincies Khyber Pakhtunkhwa en Belutsjistan. Het water stroomt echter met grote kracht zuidwaarts met als gevolg dat ook in de provincies Punjab en Sindh met een watersnood te kampen hebben. En nieuwe overstromingen dreigen.Naar schatting zijn er meer dan 1.500 doden gevallen en zijn er 17,2 miljoen mensen getroffen*. Artsen zonder Grenzen werkte al in Pakistan en biedt noodhulp. Tot nu toe hebben onze teams 16.664 patiënten behandeld, aan meer dan 102.700 mensen kits met hulpgoederen uitgedeeld en verschaffen zij elke dag 540.000 liter schoon water. Zo'n 110 internationale en 1.200 Pakistaanse medewerkers bieden hulp aan de slachtoffers.

Noodhulpactiviteiten

• Medische zorg: onze teams geven ondersteuning aan ziekenhuizen en gezondheidsposten en trekken met 9 mobiele hulpposten door de 4 getroffen provincies om medische hulp te verlenen. Het merendeel van de mensen lijdt aan infecties aan huid en luchtwegen en acute diarree. Ook letten we specifiek op ondervoeding bij jonge kinderen.
• Water en hygiëne: speciale water-en-sanitatieteams verschaffen de slachtoffers van schoon water. Dit houdt in dat teams bestaande watervoorzieningen repareren, water zuiveren ofwel schoon water aanvoeren en verdelen met vrachtwagens, watertanks, tappunten en huis-aan-huisdistributie. Ook delen we bijv. waterzuiveringstabletten, jerrycans en emmers uit. Schoon water is van levensbelang bij een ramp als deze. Cholera, dat door vervuild water wordt overgebracht, komt veel voor in Pakistan, en bij overstromingen neemt het risico op een uitbraak van cholera toe.
• Hulpgoederendistributie: omdat slachtoffers veelal hun hele hebben en houden kwijt zijn, delen onze teams kits uit met spullen om te koken, wassen en een tijdelijk onderkomen mee te maken. De kits met hulpgoederen bestaan uit zaken als kleding, zeep, tandenborstels, handdoeken, scheermesjes, emmers, jerrycans, dekens, waterzuiveringstabletten, muggennetten, plastic zeil en verstevigd plastic zeil (tarpaulins). Hiermee hopen we ziekten als cholera, schurft, dysenterie, tyfus en malaria zoveel mogelijk te voorkomen.
• Monitoren van, en voorbereiding op, mogelijke uitbraken van ziekten, vooral die door water worden overgebracht.

Locaties

• Provincie Khyber Pakhtunkhwa: o.m. in de districten Swat, Lower Dir, plaatsen Nowshera, Charsadda, Dargai. Mobiele hulpposten in Malakand (1), Swat (1), Lower Dir (1) en Charsadda (3). Diarreebehandelcentra in Malakand, Lower Dir, Swat en Hangu.
• Provincie Belutjistan: o.m. plaatsen Fadfedar canal, Dera Murad Jamali, Khabula en Sobhatpur. Mobiele hulpposten in Dera Murad Jamali (3), Khabula (1) en Sobhatpur (1). Diarreebehandelcentrum in Dera Murad Jamali (DMJ).
• Provincie Punjab. Diarrebehandelcentrum in Kot Addu.
• Provincie Sindh. Mobiele hulpposten rond de plaats Sukkhur (3).
• Teams verkennen de situatie in de getroffen gebieden om groepen mensen te bereiken die tot nu toe geen hulp hebben gekregen. Dit wordt bemoeilijkt doordat bruggen verwoest zijn, wegen weggevaagd of onder water staan. Artsen zonder Grenzen heeft helikopters ingezet om gebieden te verkennen die niet over land bereikbaar zijn.

Het werk van onze teams tot nu toe:

• 16.664 mensen behandeld (in mobiele hulpposten en ziekenhuizen)
• 14.675 verschillende soorten kits met hulpgoederen (1 kit per familie, totaal ruim 102.700 mensen) 
• 52 waterpunten opgezet
• 540.000 liter schoon water per dag
• 4.855 tenten gedistribueerd.

In verband met onze neutraliteit en onafhankelijkheid financieren wij ons werk in Pakistan geheel uit donaties van het publiek.

Op onze website

• Bekijk het laatste nieuws
• Bekijk onze hulpprojecten op een grote kaart
• Fotoreportage 'Watersnood in Pakistan' – augustus
• Interview: James Kambaki, projectcoördinator in het rampgebied – 9 augustus
• Follow-upinterview: James Kambaki – 13 augustus
• Interview: Awais Yakub, assistant-medisch coordinator – 6 augustus

 

Voor het eerst Joodse boot bij Gay Pride (cartoon Argus)

Bron: René Leisink ( http://www.argus-online.nl/ )

Datum: 09-08-2010

 

 

 

Dit is een FairTrade WebLog uit een FairTrade Gemeente!

 

Sinds minstens 1983 koop ik zoveel mogelijk produkten Fair Trade, maar toen heette dat nog 'zuivere koffie', 'eerlijke handel' en 'solidariteitsprodukten' oftewel Wereldwinkel produkten. Buiten de Wereldwinkel waren er immers nauwelijks eerlijke handelsprodukten te koop. Rond 1987 startte Solidaridad (een christelijke steunorganisatie voor progressieve bewegingen in Latijns-Amerika) met de Max Havelaar campagne, die tot doel had om zuivere koffie en andere producten ook in de schappen van de reguliere winkels, met name de supermarkten, te krijgen.

 

De Wereldwinkels stonden voor een flink deel sceptisch tegenover dit initiatief, omdat de criteria zouden verwateren, zuivere en onzuivere koffie naast en door elkaar verkocht zouden worden, en omdat de super anders dan de Wereldwinkels het verhaal bij de producten niet of nauwelijks zou vertellen - dan moesten ze er immers ook bij zeggen dat hun andere producten eigenlijk géén zuivere koffie waren...! De Wereldwinkels draaiden zelf voor een flink deel op de koffieverkoop en waren ook bang het niet te zullen rooien zonder deze inkomstenbron, wat de afzet van de overige eerlijke produkten en het voorlichtingswerk in gevaar zou brengen.

 

Ondanks een kritische minderheid besloot het kongres mee te werken aan het Max Havelaar initiatief, en de beweging heeft het gelukkig overleefd. Na de koffie volgden een reeks van andere Max Havelaar produkten, maar het marktaandeel is bij mijn weten nooit boven een paar procent uitgestegen. Een 'niche markt' heet dat in handelsjargon, net als de biologische en vegetarische produkten. (NB: dit web log is tevens vegetarisch en 100% biologisch afbreekbaar!)

 

De Wereldwinkels zelf zijn ook veranderd in die tijd: het moest meer zakelijk en professioneel worden, want het ging wel om eerlijke HANDEL, de producenten konden een beter bestaan opbouwen en zich en hun gemeenschappen en landen verder ontwikkelen mede dankzij de meerprijs en de voorfinanciering en technische assistentie die de eerlijke handelsorganisaties hen boden, dus dat was de manier om onze doelstellingen naderbij te brengen. De lokale Wereldwinkels vormden zich om tot een herkenbare winkelketen met een professionelere uitstraling en meer aandacht voor presentatie en kwaliteit van de produkten, maar ze bleven wel vrijwel allemaal vrijwilligersorganisaties. Jaar na jaar na jaar kopten de kranten "Wereldwinkels schudden stoffig imago af". Het was keer op keer 'gedaan met de geitenwollen sokken'.

De voorlichtings- en bewustwordingspoot kwijnde daarbij helaas weg, te zwijgen van de politieke aktie. Was het Wereldwinkelpand begin jaren '80 nog de uitvalsbasis van het Vredesplatform en de Stiltekring, anno 2010 doet men naar verluid al moeilijk om een folder neer te leggen van een lokale vredesgroep.

 

Nu waren de tijden ook aan verandering onderhevig. Akties en voorlichtingsavonden leverden in de loop van de jaren '90 steeds minder deelnemers op, en het boven de Wereldwinkel gevestigde "Derde Wereld Info Centrum", waar ik mede initiatiefnemer van was naast voorzitter Eugène James, moest na 7 jaar zwoegen om nieuws en achtergronden te verzamelen, rubriceren en beschikbaar stellen, vaststellen dat het de moeite en het geld echt niet loonde voor de enkele tientallen (vooral) scholieren die per jaar bij ons binnenliepen (en die hun informatie steeds meer van het internet haalden!). De baanloze jongeren - ook oudere jongeren waaronder ik - werden in Melkertbanen gestopt, de socialistische dromen en idealen waren goeddeels gesneuveld na de val van de muur, nadat ook de PvdA en zelfs GroenLinks al een flink deel van hun ideologische veren hadden afgeschud en steeds meer het liberalisme omarmden.

 

Idealen zijn er nog, maar het is allemaal wat minder hoogdravend en zwartwit geworden. Vooruitgang is wel waarneembaar op allerlei gebied: Milieuvervuiling is - althans bij ons - wat teruggedrongen; multinationals willen ook hun menselijke gezicht laten zien en buiten de derde wereld soms wat minder schaamteloos uit, zo het schijnt. Chiquita en Douwe Egberts hebben nu ook beleid om op de menselijke kant van hun productie te letten, en voor de kledingindustrie schijnt er een gedragscode en ketenaansprakelijkheid te zijn gekomen. - Ik schrijf dat met het nodige voorbehoud, want de laatste 10 jaar heb ik het niet meer echt bijgehouden. Chiquita en DE boycot ik nog steeds, zeker daar er Fair Trade alternatieven zijn, maar ik koop weer af en toe iets bij C&A, en in Lissabon heb ik zelfs (na meer dan 25 jaar) een frietje bij de McDonald's gehaald, al was het alleen omdat er geen andere eettent te vinden was na middernacht..

 

... En Sittard-Geleen is nu "FairTrade gemeente" geworden! (Ja ja, het verhaal hierboven was slechts een wat lange inleiding voor deze mededeling.)

 

De titel is uitgereikt op het Sittardse Musada festival op 18 juli jl., die ik dit jaar verzaakt heb om op mijn blog aan te kondigen (klik op de naam voor de eigen website van Musada!), en ik was zelfs te laat om de uitreiking bij te wonen, want we waren 'sochtends naar de rommelmarkt in Glanerbrook gewandeld en daar wat lang blijven hangen...

Ik mocht de wethouder gisteren nog op TV Start de uitreiking horen toelichten in een reportage vanaf het Musada Festival. Wethouder Berry van Rijswijk (GL) is uiteraard al decennialang een bewuste consument. In de jaren '80 was hij voorzitter van OJC Atlantis in Limbrichterveld en bracht ik daar al de kilopakken wereldwinkelkoffie. Daar kende ik hem aanvankelijk van.

 

De titel FairTrade gemeente krijg je niet zomaar, dat vergt een serieuze inspanning van de gemeente en de nodige maatschappelijke medewerking. Sittard-Geleen is dan ook pas de zesde FairTrade gemeente in Nederland, en ik mag er ook wel een beetje trots op zijn. Heeft mijn 15 jaar vrijwilligerswerk bij de Wereldwinkel toch nog een steentje bijgedragen :-)!

 

Marktaandeel zal echter geen kriterium zijn helaas, waarschijnlijk omdat dat niet per gemeente te meten valt. Ik vrees dat dat ondanks alle inspanningen en de nodige publiciteit toch nog niet boven de paar procent uitkomt. Evenals bij milieuvriendelijk consumeren antwoordt zeker 20% (of misschien wel meer dan 50%?) van het publiek bereid te zijn meer te betalen voor 'eerlijke' producten, maar als puntje bij paaltje komt blijven de meesten toch bij hun DE koffie... Als je het mij vraagt, eigenlijk, moet onzuivere koffie gewoon ouderwets verboden worden: het is uitbuiting, onfair, not done, ja, gewoon crimineel! Maar helaas nog wel legaal. Voorlopig moeten we het dus maar doen met campagnes als deze, en hopen dat langzaam steeds meer mensen en bedrijven om gaan en geen kromme bananen, bittere chocolade en koffie met een bijsmaakje meer blieven.

 

Wouter

===================

 

Op zondag 18 juli is het eindelijk zover: de werkgroep Sittard-Geleen mag de felbegeerde titel Fairtrade Gemeente in ontvangst nemen.
http://www.fairtradegemeenten.nl/news/kom-18-juli-naar-de-titeluitreiking-sittard-geleen.html

Op donderdag 25 maart maakte de jury van Fairtrade Gemeente bekend dat Sittard-Geleen zich de zesde Fairtrade Gemeente van Nederland mag noemen. Daarmee is Sittard-Geleen de eerste gemeente in Limburg die deze titel mag dragen. Inwoners, bedrijven, organisaties, winkeliers en de lokale overheid in Sittard-Geleen spanden zich de afgelopen periode extra in op het gebied van eerlijke handel. Die inspanningen zijn nu beloond.

De jury oordeelde dat Sittard-Geleen voldoet aan alle zes campagnecriteria, en meer. De lokale overheid, maar ook de bedrijven, de winkeliers en organisaties in Sittard-Geleen moesten aantonen dat zij fairtrade hoog in het vaandel hebben staan. De campagne stelt hoge eisen aan het aantal fairtrade producten die bijvoorbeeld kledingwinkels, horeca en de versafdeling van supermarkten moeten aanbieden. Toch voldoet Sittard-Geleen volgens de jury ruim aan deze eisen. Voor het hebben van Start TV, de lokale omroep, als een mediapartner kreeg de werkgroep die zich inzette voor Fairtrade Gemeente Sittard-Geleen extra complimenten. Binnenkort viert Sittard-Geleen het behalen van de titel Fairtrade Gemeente.

Sittard-Geleen is de zesde gemeente in Nederland die de titel heeft behaald. Goes, Groningen, Het Bildt, Houten en Meppel gingen Sittard-Geleen al voor. In Nederland zijn op dit moment al ruim vijftig gemeenten initiatieven om een Fairtrade Gemeente te worden. Zestien daarvan zijn al ver op weg om ook de titel Fairtrade Gemeente te bemachtigen.