http://www.limburger.nl/article/20100409/REGIONIEUWS04/100409528/1030
Tijdens een plechtige dienst is vrijdagmiddag in de kerk van Buchten een gedenkplaquette onthuld ter nagedachtenis aan Settela Steinbach en alle andere oorlogskinderen. Settela Steinbach, een Sinti-meisje, is een icoon geworden van de holocaust.
Een foto van het in Buchten geboren zigeunerkind, kijkend door de deur van een goederenwagon, geniet wereldwijde bekendheid. Settela Steinbach werd 75 jaar geleden geboren en op 9-jarige leeftijd gedeporteerd naar het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. Daar is zij samen met haar moeder, broers, zusjes, tante, neefjes en nichtjes overleden in een van de gaskamers.
De identiteit van het meisje in de goederentrein op de foto werd na grondig speurwerk pas in de jaren negentig bekend.
Expositie Oorlogskinderen van 9 april tot en met 8 mei 2010 in Buchten
Secretariaat, Mispelboom 14, 6123 BB Holtum
*******************************************
Bevrijding:
Uit respect voor jezelf en de ander,
Aanvaard je rechten en plichten,
Zodat deuren open gaan:
VRIJHEID WERELDWIJD
*******************************************
De Stichting 4 mei Herdenking Born organiseert in nauwe samenwerking met Unicef , de gemeente Sittard-Geleen en de Stichting NISR de manifestatie "Oorlogskinderen" in het stadsdeel BORN.
De manifestatie staat in het licht van de herdenking dat onze stad 65 jaar bevrijd is en het feit dat het verdrag van de kinderrechten 20 jaar bestaat.
De manifestatie bestaat uit verschillende onderdelen en zal op meerdere dagen gestalte krijgen:
Aandacht voor Settela het zigeunermeisje, in Buchten geboren en omgebracht in Auschwitz. Zij is niet alleen het gezicht van de Holocaust maar staat ook symbool voor alle kinderen die moeten leven in huidige conflictgebieden.
Op 9 april 2010 om 13.30 uur is er een woord en gebedsviering in de parochiekerk van Buchten, tesamen met leden van de Sinti / Roma gemeenschap.
Er wordt een gedenkplaquette onthuld ter herinnering aan Settela Steinbach die het symbool is voor alle oorlogsslachtoffertjes.
Van alle groepen 7 en 8 van het basisonderwijs te Born / Buchten / Grevenbicht / Holtum en Obbicht, alsmede Berg aan de Maas, worden er 2 kinderen uitgenodigd om bij deze viering aanwezig te zijn.
Aan de kinderen is een centrale en actieve rol toebedacht.
Aansluitend aan dit eerste deel vindt er een stille tocht plaats naar de tentoonstelling "open deuren naar vrijheid", die is ingericht in de voormalige basisschool aan de Keerweg.
Rond 14.30 uur zal de opening van de tentoonstelling plaats vinden door een van de wethouders van Sittard-Geleen. De tentoonstelling zelf bestaat uit meerdere onderdelen:
a. De tentoonstelling "oorlogskinderen", van Jacques Engels:
Deel 1. kinderen waarvan we de naam kennen, zoals Anne Frank, Settela Steinbach, e.a.
Deel 2. kinderen waarvan de namen niet bekend zijn.
Deel 3. kinderen die moeten leven in huidige conflictgebieden.
b. Een bescheiden impressie van de Bevrijdingsdagen van het huidige stadsdeel Born.
c. Een impressie van monumenten, ter herdenking van oorlogsgeweld en bevrijding, opgericht in de stadsdelen.
d. Expositie, gewijd aan Sinti / Roma-cultuur.
e.. Expositie van Unicef.
Kinderen uit de bovenbouw van het BO en de brugklas van het DaCapo College Born, worden uitgenodigd om de tentoonstelling te bezoeken, tussen 9 april en 10 mei 2010. Voorlichting in de groepen 6 t/m 8 van het BO en in de brugklas van het DaCapo College worden verzorgd
Doel:
Het in herinnering houden van en blijven eren van al diegenen die slachtoffer zijn geworden van oorlogsgeweld.
De jeugd bewust maken van hun eigen verantwoordelijkheid: leren uit de geschiedenis en opkomen voor de mensenrechten in eigen omgeving en wereldwijd.
Om deze doelstelling te concretiseren, zoemen we in op de tweede wereldoorlog en op mensenrechten, m.n. op het recht op extra bescherming in oorlogstijd.
OPENINGSTIJD TENTOONSTELLING:
De tentoonstelling te Buchten, voormalige Basisschool, Keerweg 62 is geopend:
Op zaterdag en zondag van 12.00 uur tot 17.00 uur;
Voor groepen van > 10 personen ook op doordeweekse dagen, en wel in de periode van:
Vrijdag 9 april 2010 tot en met zaterdag 8 mei 2010.
Opgeven/aanmelden via: E-mail: herdenking4meiborn@home.nl
Op zondag 11 april is de Unicef-Loop gepland.
Deze puzzeltocht wordt uitgezet door het IVN Land van Swentibold. De tocht is ongeveer 7 km land ,is toegankelijk voor jong en oud en loopt door een natuurgebied tussen Obbicht en Grevenbicht. Heel bijzonder is het dat we welkom zijn in de tuin van het kasteel in Obbicht.De start en de finish zijn bij het sportpark RKVV Obbicht aan de Kasteelweg 1 in Obbicht.
Er kan gestart worden tussen 11.00u en 14.00u.De opening wordt verricht door burgemeester SjraarCox.
woensdag 7 april 2010
Struikelen over de Holocaust
Struikelen over de Holocaust
http://www.refdag.nl/artikel/1471164/Struikelen+over+de+Holocaust.html
07-04-2010 10:34 | René Zeeman
HILVERSUM - In verschillende gemeenten duiken zogenaamde struikelstenen in het trottoir op. Donderdag en vrijdag worden er bijvoorbeeld in Hilversum 38 stenen geplaatst om de herinnering aan de slachtoffers van nazi-Duitsland levend te houden.
De struikelstenen die inmiddels zijn geplaatst, zijn bijna allemaal voor Joodse slachtoffers. Borne was drie jaar geleden de eerste gemeente met de stenen. Na de Twentse gemeente volgden onder andere Sneek, Glanerbrug, Weesp, Amsterdam en Hilversum. Dit jaar verschijnen in onder meer Holten, Haaksbergen en Werkendam struikelstenen in het trottoir. De stenen die deze week in Hilversum worden geplaatst, betreffen een tweede 'lichting'.
In Hilversum zullen de komende jaren ongeveer duizend struikelstenen in het trottoir worden verwerkt. De gemeente Hilversum heeft een financiële bijdrage aan het herdenkingsproject geleverd. Omdat dit bedrag onvoldoende is om het geheel te financieren, kunnen particulieren een of meer stenen adopteren. Eén steen moet 95 euro kosten.
Het struikelstenenproject in geen Nederlands initiatief, maar een project van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig. In Duitsland zelf zijn al duizenden stenen in het trottoir verwerkt.
Iedere steen meet 10 bij 10 centimeter. Aan de bovenkant is hij voorzien van een messing plaatje, met daarop de gegevens van een persoon die in de Tweede Wereldoorlog is gedeporteerd en vermoord.
De stenen worden geplaatst in het trottoir voor de woning van waaruit de personen zijn weggevoerd. Op plekken waar geen huizen meer staan, maar vroeger Joden hebben gewoond, komt eveneens een struikelsteen. Zo is toch te zien wie er heeft gewoond. Een wandeling door een gewone straat verandert door de stenen in een reis door de geschiedenis.
Het project van Demnig, die overigens geen Joodse achtergrond heeft, is wel omschreven als het grootste kunstwerk van Europa, want behalve in Duitsland en Nederland worden er ook struikelstenen in België, Oostenrijk en Hongarije gelegd. De stenen worden niet alleen voor Joodse slachtoffers gebruikt maar ook voor andere groepen die door nazi-Duitsland werden vervolgd, zoals zigeuners en Jehova's getuigen.
Het project ondervindt in sommige Duitse steden tegenwerking van neonazi's. Sommige struikelstenen verdwenen uit het trottoir, andere werden met een hakenkruis besmeurd.
Verzet krijgt Demnig soms ook van mensen die er moeite mee hebben dat er over de stenen wordt gelopen. Charlotte Knoblauch, voorzitter van de Centrale Raad voor de Joden in Duitsland, noemde het een schande dat de namen van slachtoffers van de Jodenvervolging "met voeten worden betreden." Demnig brengt daar tegen in dat de struikelstenen niet bedoeld zijn als grafstenen.
De Zuid-Duitse stad München gaf Demnig geen toestemming struikelstenen te plaatsen. Demnig had een verzoek daartoe ontvangen van nabestaanden van Joodse slachtoffers. Het bestuur van de stad waar Hitler in 1923 zijn putsch pleegde, zei al voldoende oorlogsmonumenten te hebben.
Door de naam van ieder slachtoffer in een steen te beitelen, laat Demnig de voorbijganger zien dat "hier iemand op dit adres leefde. De mensen die hier leefden, hebben meestal geen graf, maar op deze manier hebben ze een naam en daardoor blijven ze in de herinnering bestaan."
Demnig vindt het een groot voordeel dat de struikelstenen op gewone plekken zijn aangebracht. Volgens de kunstenaar gaan mensen bijna nooit speciaal naar een monument, "maar deze struikelstenen bevinden zich op alledaagse plekken waar mensen gewoon langskomen."
De Duitse kunstenaar gaat door met stenen plaatsen. In een interview met de Amerikaanse krant The New York Times zei hij enkele jaren geleden: "Ik ga door zolang ik de gezondheid heb. Door de doden hun naam terug te geven, houd je hen als het ware levend. Een mens is pas vergeten wanneer zijn naam is vergeten."