Oorlog om vrede? - One Voice versus ISM

Ik deel het cynisme van de Egyptische Zandaap betreffende One Voice en de vredesvooruitzichten niet, maar moest wel lachen om zijn weergave van de ISM activisten. Ze doen een beetje denken aan Tanja Nijmeijer, die naieve linkse idealiste die zich in de Colombiaanse jungle bij de FARC aansloot, en zich vervolgens beklaagde dat de commandantes alleen oog hadden voor haar rondborstige kameraden.

 

 

Wouter

 

 

Achtergronden van onderstaande kwestie:

donderdag 11 oktober 2007 - OneVoice Movement houdt 18 oktober internationale manifestatie

donderdag 11 oktober 2007 - Boycot de twee-staten oplossing?

dinsdag 16 oktober 2007 - OneVoice Movement stelt manifestaties 18 oktober uit

dinsdag 23 oktober 2007 - President Abbas bevestigt dat OneVoice mandaat met zijn beleid overeenstemt

_______________________________

Monday, 15 Oct 2007

One Voice vs. The ISM

One Voice is another misguided Grass roots efforts led by people that think that the israeli palestinian conflict is one that people are interested in solving and that could be confronted if we all were united and demanded peace. This, of course, is horse poop, because this conflict has many people who have seriously vested interests in never ending it, starting from the palestinian and israeli leaderships (Yes, that includes Fatah, Hamas, Kadima, Likud and Labour), passing by the international Jihady groups who use it as a fantastic recruitment tool for late-teens/ early-twenties kids who have nuttin better to do than hope to die for a cause  and arab governments that would collapse if no enemy such as israel existed, and ending with so called Humanitarian organizations who would lose both purpose and funding if the conflict was ever resolved. The latter is usually comprised of idiotic Hippies from western countries who want some sort of validation for their  socialist leftists beliefs so they go to Gaza and the westbank, buy and wear Koufeyas, take pictures with smiling palestinian children to be placed on facebook later, start rowdy demonstrations and attack IDF soldiers who respond in kind, and return home with "you don't know what it was like; I was there man. The Zionazis threw teargas canisters at me and shit" stories that validate them as experts on the palestinian-israeli conflict in front of their tofu-eating-Che-Guevara-Idolizing compatriots, and leave the Palestinians to face the aftermath of their actions.  

The International Solidarity movement is such an organization, and it chose to start a fight with the One Voice people, because they didn't take an anti-Israeli position, prompting instead fo demand peace and support for a two state solution. The One Voice people were going to Organize concerts, and of course the ISM started pointing at them and screaming "Zionist agents who want the palestinian sell away their rights and cause", which lead some crazy freaks from their compatriots to send death threats to arabic singers who were supposed to perform and got the whole thing cancelled. The ISM people, adding insult to injury, decided to have their own concert on that same day, which singers of course were not threatened at all. 

Funny how that works out.

Actie GroenLinks en SP rond Uruzgan in Sittard - 25 okt. 2007

Tot nu toe waren mijn problemen alleen met het landelijk van GroenLinks, niet met de lokale afdeling.

Dat verandert als onze afdeling zich aktief achter het standpunt schaart dat de Uruzgan missie niet verlengd moet worden. Een fakkeloptocht associeer ik toch eerder met mensenrechten, anti-racisme en protesten tegen zinloos geweld.

 

Dat de meerderheid van de bevolking tegen verlenging is, is een probleem, want zo'n missie moet op brede steun onder de bevolking kunnen rekenen. Voor GL kan het echter geen groot argument zijn, want de meeste GroenLinks standpunten worden ook maar door een klein deel van de bevolking gesteunt.

 

De situatie in Afghanistan is zeker zorgwekkend, en de kans van slagen van de militaire missie is moeilijk in te schatten. Is de oorlog echter 'zinloos'? Hebben de Afghanen het nu niet beter dan in de periode 1979-2001? Veiligheid is relatief: tijdens de 10 jaar Sovjetbezetting zouden er anderhalf miljoen (!) doden zijn gevallen.

De Taliban voerden nadien 5 jaar lang een middeleeuws islamitisch schrikbewind:

 

Ze gingen meteen over tot het verplichten van top-tot-teen bedekkingen voor vrouwen (burqa's) en baardgroei voor mannen, en tot het verbieden van onderwijs voor vrouwen, van foto's en video en verder elke vorm van afbeelden van levende wezens, en zelfs tot een verbod van het altijd zo populaire vliegeren. In 2000 bliezen de Taliban de boeddhabeelden van Bamyan op, en bereidden een wet voor die niet-moslims verplichtte een merkteken te dragen. Lijfstraffen zoals amputatie, verminking en zweepslagen werden ingevoerd, en de bevolking van Kaboel werd verplicht executies in het voetbalstadion bij te wonen.

 

Zet Nederland "levens op het spel"? Die van onze militairen, ja. De levens van de Afghanen stonden al lang op het spel.

 

Wil GroenLinks de Afghanen dan aan hun lot overlaten? Die indruk dringt zich wel op, want ze bieden géén alternatief voor de "vechtmissie"!

 

"Wij pleiten voor internationale solidariteit en investering in ontwikkelingshulp, niet oorlogsvoering."

 

Internationale solidariteit? Dat bekt lekker bij traditioneel links, maar is een holle frase. Vanwege de internationale solidariteit zitten onze jongens en meiden daar immers juist, met gevaar voor eigen leven en tegen hoge financiële kosten voor de Nederlandse staat. (Nee, Afghanistan heeft geen olie.)

 

Ontwikkelingshulp?? Hoe wil men die dan geven??? Een hulpverlener die een schooltje bouwt en meisjes gaat leren lezen en schrijven wordt door de Taliban aan de hoogste boom opgeknoopt....

 

 

Wouter
_____________________

Donderdagavond 25 oktober actie GroenLinks en SP rond Uruzgan in Sittard.

Op Donderdag 25 oktober is er in Noordwijk een Navo-top met alle 26 ministers van defensie. Op de agenda staat ondermeer het sturen van nieuwe troepen naar Afghanistan. Het is zaak om de maatschappelijke druk op dit besluit de komende weken op te voeren. Daarom organiseert het Platform Troepen Terug uit Afghanistan (GroenLinks, SP, Internationale Socialisten, Platform tegen de Nieuwe Oorlog) op donderdag 25 oktober een manifestatie met de leus: Geen Verlenging Missie Uruzgan.  Dat zal in de middag plaatsvinden in Noordwijk. Parallel wordt er in een groot aantal steden aan het begin van de (koop) avond een fakkelwake georganiseerd waarbij krantjes uitgedeeld en handtekeningen opgehaald kunnen worden.

Na wekenlang uitstellen zal de regering in de komende weken een besluit moeten nemen over de verlenging van de Nederlandse militaire missie in Uruzgan. Dit ligt zeer gevoelig; hoewel een  meerderheid van de bevolking tegen verlenging is, lijkt de regering af te koersen op voortzetting van de Nederlandse militaire aanwezigheid in Afghanistan - terwijl dagelijks duidelijker wordt dat de NAVO vooral oorlog voert, waarin van de beloofde wederopbouw nauwelijks iets terechtkomt.

In Sittard-Geleen hebben GroenLinks en de SP de handen ineen geslagen en zij organiseren op donderdagavond 25 oktober een publieksactie in Sittard. Verzamelen om 19u30 bij het NS station en dan lopen we door de stad naar de Markt. Neem fakkel of kaars mee! Het bestuur van GroenLinks roept onze leden en sympathisanten op om mee te doen. Probeer een uurtje mee te doen. Laten we ook vanuit Sittard-Geleen een helder signaal afgeven dat we een einde willen maken aan deze vechtmissie.

U kunt ook de petitie tekenen , met als tekst:

"Het is onacceptabel dat het leven van zowel Afghanen als Nederlanders op het spel wordt gezet voor deze zinloze oorlog. Wij pleiten voor internationale solidariteit en investering in ontwikkelingshulp, niet oorlogsvoering. Wij roepen op voor terugtrekking van de troepen en tegen een verlenging van de missie na augustus 2008"

Quotes: When Insults Had Class

These glorious insults are from an era when cleverness with words was still valued, before a great portion of the English language got boiled down to 4-letter words!

When Insults Had Class:

"I feel so miserable without you; it's almost like having you here." - Stephen Bishop

"He is a self-made man and worships his creator." - John Bright

"I've just learned about his illness. Let's hope it's nothing trivial." - Irvin S. Cobb

"He has all the virtues I dislike and none of the vices I admire." - Winston Churchill

"A modest little person, with much to be modest about." - Winston Churchill

The exchange between Churchill & Lady Astor: She said, "If you were my husband I'd give you poison," and he said, "If you were my wife, I'd drink it."

A lady told Winston Churchill at some party: "Mr Churchill, you are drunk". Churchill replied, "And you, madam, are ugly. But in the morning, I will be sober".

"I have never killed a man, but I have read many obituaries with great pleasure." - Clarence Darrow

A member of Parliament to Disraeli: "Sir, you will either die on the gallows or of some unspeakable disease."
"That depends, Sir," said Disraeli, "on whether I embrace your policies or your mistress."

"He has never been known to use a word that might send a reader to the dictionary." - William Faulkner (about Ernest Hemingway).

"Poor Faulkner. Does he really think big emotions come from big words?" - Ernest Hemingway (about William Faulkner)

"Thank you for sending me a copy of your book; I'll waste no time reading it." - Moses Hadas

"He had delusions of adequacy." - Walter Kerr

"He can compress the most words into the smallest idea of any man I know." - Abraham Lincoln

"I didn't attend the funeral, but I sent a nice letter saying I approved of it." - Mark Twain

"I am enclosing two tickets to the first night of my new play; bring a friend.... if you have one." - George Bernard Shaw to Winston Churchill

"Cannot possibly attend first night, will attend second... if there is one." - Winston Churchill, in response.

"He is not only dull himself, he is the cause of dullness in others." - Samuel Johnson

"He is simply a shiver looking for a spine to run up." - Paul Keating

"There's nothing wrong with you that reincarnation won't cure." Jack E. Leonard

"I've had a perfectly wonderful evening. But this wasn't it." - Groucho Marx

"He has the attention span of a lightning bolt." - Robert Redford

"They never open their mouths without subtracting from the sum of human knowledge." - Thomas Brackett Reed

"In order to avoid being called a flirt, she always yielded easily." - Charles, Count Talleyrand

"He loves nature in spite of what it did to him." - Forrest Tucker

"Why do you sit there looking like an envelope without any address on it?" - Mark Twain

"His mother should have thrown him away and kept the stork." - Mae West

"Some cause happiness wherever they go; others, whenever they go." - Oscar Wilde

"He uses statistics as a drunken man uses lamp-posts... for support rather than illumination." - Andrew Lang (1844-1912)

"He has Van Gogh's ear for music." - Billy Wilder

"He has no enemies, but is intensely disliked by his friends." - Oscar Wilde


Deze quotes worden sinds enige tijd via e-mail rondgestuurd (waarbij sommigen quotes toevoegen), en ik zag ze op nog 2 andere blogs staan.

Wouter

 

We zijn er nog steeds (Myrthe over Joods zijn)

Dit verhaal kwam ik tegen toen ik n.a.v. een vraag informatie zocht over Joodse identiteit volgens de joodse wet.

 

 

Wouter

_______

31 mei 2006

We zijn er nog steeds

We zijn er nog steeds

Mijn vader is joods, mijn moeder niet. Volgens de traditionele joodse wet ben ik dus niet joods. Heel lang heb ik met deze bizarre regel moeite gehad. Je hebt een joodse vader, een joodse achternaam, misschien zelfs wel wat uiterlijke kenmerken -al bestaan die officieel niet- en het belangrijkste: je voelt je verbonden met je joodse afkomst. Maar je bént het niet.

Doodvermoeiend is het om steeds de vraag te moeten beantwoorden of mijn moeder al dan niet joods is - meestal wordt deze vraag gesteld door niet-joden - en vervolgens het stempel 'niet-joods' opgedrukt te krijgen. Als je deze lieden naar hun verdere kennis over het jodendom vraagt, blijft het meestal opvallend stil. Terwijl dezelfde mensen bepaalde karaktertrekken van mij dan weer typisch joods vinden. Juist, ja.

De definitie van 'wie is joods' is gebaseerd op de traditionele joodse wetgeving en luidt: 'Alleen die persoon waarvan de moeder ten tijde van de geboorte een jodin was of de persoon die zich vrijwillig tot het jodendom heeft bekeerd op grond van de joodse wetten is joods.' Dat deze regel zo'n 2000 jaar geleden uit nood geboren was, was begrijpelijk, omdat in die tijd veel kinderen geboren werden uit een joodse moeder als gevolg van verkrachting, slavernij of ander sexueel misbruik, en de identiteit van de vader dus vaak niet te achterhalen was.

Met deze kennis stapte ik ooit naar de rabbijn van een liberale joodse gemeente. Dat leek me om te beginnen wel zo veilig. Ik vroeg hem waarom in deze tijd van DNA-onderzoeken en de mogelijkheid tot het doen van een vaderschapstest, deze achterhaalde regel niet aangepast kon worden. Er zijn tenslotte nu zoveel kinderen met 'slechts' een joodse vader, die niet het recht hebben zich joods te noemen of te voelen, die worstelen met hun identiteit. De rabbijn was het met me eens. 'We hebben helaas nog steeds te maken met bureaucratie', zei hij cynisch, 'en ik ontvang per dag gemiddeld zes jonge mensen die, vanuit dezelfde situatie als die van jou, mij dezelfde vraag komen stellen. Je bent zeker niet de enige.' Wat hem betrof was ik welkom in zijn gemeente, maar lid mocht ik nog niet worden. Ik zou dan toch eerst de 'verkorte' procedure moeten doorlopen, om als joods erkend te kunnen worden. Omdat mijn vader joods is, zou me dit zo'n twee jaar kosten, i.p.v. de vijf jaar die staat voor niet-joden die zich willen bekeren.

Hij stuurde me weg met de mededeling dat ik eerst maar eens een tijd zijn liberale sjoel moest gaan bezoeken en dan na een jaar samen met hem te bekijken of het mij de moeite waard zou zijn om deze toch redelijk zware procedure te gaan doorlopen, of dat ik kan leven met de beslissing  om niet officieel erkend te worden, maar dat mijn volgens hem onmiskenbare 'joodse ziel' voldoende is om de bevestiging in mijzelf te vinden.

Het waren wijze en realistische woorden en ik ben hem dankbaar dat hij me niet als een religieuze fanatiekeling heeft weggestuurd of juist heeft overgehaald om zo snel mogelijk 'uit te komen', zoals dat zo mooi heet als je officieel joods wordt. Zijn raad heb ik opgevolgd en ik heb met grote regelmaat op shabbat-avond en op joodse feestdagen zijn sjoel bezocht en deed eindelijk de kennis op, die ik al die tijd had gemist.

Dat het mij aan die kennis ontbrak, kwam door de beslissing van mijn vader om mij en mijn zusjes niet joods op te voeden. Hij heeft ons ook geen joodse namen willen geven en vond dat we beter niet konden spreken over onze afkomst. In zijn ogen is het verstandiger om als jood low profile door het leven te gaan, het niet teveel uit te dragen. Van mijn vader, die de oorlog heeft overleefd dankzij zijn moedige onderduikouders, kan ik deze houding heel goed begrijpen. Voor hem betekende het, ook nog heel lang na de oorlog, dat je joodse identiteit je doodvonnis kon betekenen.

De rabbijn kreeg gelijk, ik accepteer dat ik ben wie ik ben. Joods, niet-joods, een 'vader-jood' of wat dan ook. Het maakt me niet meer zoveel uit, alleen ikzelf bepaal of ik me joods mag voelen. Regels of geen regels. Overigens had Hitler zo'n 60 jaar geleden wel raad met me geweten, maar die gruwelijke vergelijking mag ik eigenlijk niet trekken.

Maar juist door mijn geschiedenis, door wat er met een deel van mijn familie is gebeurd in WOII, voel ik soms de strijdlust om mijn joodse afkomst wel uit te dragen en er niet meer ingewikkeld en bagatelliserend over te doen. Binnenkort ben ik van plan naar Auschwitz af te reizen, om daar mijn door de Duitsers omgebrachte familie te herdenken en er mijn eer te betonen aan alle slachtoffers van deze onvoorstelbare oorlog . Maar ook om daar keihard mijn middelvinger op te steken naar het omvergeworpen nazi-regime en hun weerzinwekkende 'Endlösung der Judenfrage'. Omdat het ze niet is gelukt. We zijn er nog steeds.

Myrthe

Zionisme = feminisme

 

Zionisme = feminisme

Onze feministische voorvrouw Anja Meulenbelt heeft de laatste 10 jaar de Palestijnse zaak tot de hare gemaakt, en schrijft er boek na boek en weblog na weblog over vol. Haar overmatige identificatie met de Palestijnen is niet wat me het meest verbaast, maar wel haar vergelijking van de Palestijnse strijd met de vrouwenstrijd!

Als er namelijk één partij in het Israëlisch-Palestijnse conflict is, die zich kan spiegelen aan de positie van de vrouw, dan zijn het wel de joden. Eeuwenlang hebben ze, zowel in Europa als in de Arabische wereld, een tweederangspositie gehad: ze werden geminacht en moesten zich onderdanig tonen, mochten geen wapens dragen of grond bezitten, konden niet getuigen voor een rechtbank, veel beroepen niet uitoefenen, en als er een epidemie heerste kregen zij de schuld en werden als heksen vervolgd. Na een teleurstellende emancipatiestrijd (!!!), die nog steeds geen eind aan hun discriminatie had gemaakt maar haar slechts van vorm had doen veranderen, kwam het Zionisme op als joodse bevrijdingsbeweging. Het Zionisme was in veel opzichten voor de joden wat het feminisme voor de vrouwen was: een strijd om het lot in eigen handen te kunnen nemen, en niet meer afhankelijk te zijn van de welwillendheid van anderen voor het verkrijgen van rechten en bescherming. Een beweging die trots en zelfverzekerdheid aan de joden wilde geven. Zoals bij het feminisme bestond de aanhang vooral uit een voorhoede die de weg baande, terwijl de meerderheid lange tijd dacht dat die missie onmogelijk was, en dat de emancipatie nog wel voldoende mogelijkheid bood om uiteindelijk volledig gelijk behandeld te worden. Israël werd opgericht als een groot 'Blijf-van-mijn-lijf huis', zou je kunnen zeggen, een plaats waar vervolgde joden altijd terecht zouden kunnen, een 'feministische staat'!

Om deze vergelijking nog wat op te rekken: aangezien alle huizen in het werelddorp al bewoond waren door overwegend mannen, was het onvermijdelijk zich in één daarvan binnen te murwen, en toen de daar wonende mannen hen te lijf gingen -wat an sich natuurlijk niet verwonderlijk was- bleek er voor deze Dolle Mina's niets anders op te zitten dan de meeste mannen eruit te zetten. Is het vreemd dat ze vonden dat deze mannen maar in één van de vele mannenhuizen moesten gaan wonen, daar ze de feministes niet als huismeesteressen wilden accepteren?

Tenslotte: zoals er onder de feministes ook vrouwen waren die doorsloegen en niets meer met mannen te maken wilden hebben (populair gezegd 'mannenhaatsters'), zo kent het Zionisme ook haar extremisten, die liefst helemaal geen Arabieren in het joodse 'vrouwenhuis' willen hebben.

Wouter 

 

P.S. In deze vergelijking zijn een aantal punten nog buiten beschouwing gelaten:

- De feministes waren allen zusters en nichten van elkaar, en ze kozen het huis van hun overgrootmoeder uit om te gaan wonen. Het was erg verwaarloosd en werd bewoond door mannen die nogal ouderwets dachten over de rol van de vrouw. Hun leider was een echte vrouwenhater die de mannen tegen de feministes ophitste en ze allemaal in de sloot wou verzuipen.

- De dorpsraad had ingezien dat de feministes wel een eigen plek nodig hadden en had hen toegestaan in het huis te gaan wonen en ook andere vrouwen erheen uit te nodigen. Maar toen de mannen en de hele straat ging protesteren en rellen schopte, stelde de dorpsraad voor om het huis in tweeën te delen. De feministes zagen dat wel zitten omdat ze dan tenminste echt baas waren in hun deel van het huis, maar de mannen wilden nog geen kamertje aan de feministes afstaan.

- De rest van de straat was zo kwaad, dat ze probeerden het vrouwenhuis in brand te steken, en de meesten gooiden ook hun eigen vrouwen hun huis uit, waarvan het grootste deel toen toevlucht vond in het vrouwenhuis. De mannen die het vrouwenhuis waren ontvlucht echter, kregen van hun mannenbroeders geen andere woning, en logeren tot op de dag van vandaag bij buren of bivakkeren op straat…