Schone Kleren CampagneGoed Goed Nieuwsbrief #38 oktober 2014
Moderne slavernij in de Indiase textielindustrie Deze week staan de kranten vol met berichten over uitbuiting van jonge vrouwen in de Indiase textielindustrie. Dit vanwege een nieuw rapport van onze collega's van SOMO en Landelijke India Werkgroep. In 'Flawed Fabrics' wordt beschreven hoe meisjes en vrouwen worden gedwongen lange uren voor lage lonen te werken. Ze verblijven in slaapzalen en mogen het bedrijfsterrein bijna nooit verlaten. De onderzochte fabrieken leveren aan Westerse merken waaronder C&A, Primark en Replay en aan Bengaalse kledingfabrieken. Martje Theuws, onderzoeker bij SOMO: "Bedrijven pakken arbeidsrechtenschendingen niet effectief aan. Bedrijfscontroles zijn er niet op toegerust om bijvoorbeeld dwangarbeid op te sporen. Bovendien is er geen ketentransparantie. Lokale vakbonden en arbeidsrechtengroepen worden consequent genegeerd." Lees hier meer. Compensatie voor slachtoffers Rana Plaza schiet ernstig tekortHoewel de eerste betalingen aan slachtoffers van de rampfabrieken zijn gedaan keerden we geschokt terug uit Bangladesh. "Fabriekseigenaren weigeren ex-arbeiders uit Rana Plaza werk te geven omdat ze 'te beschadigd' en een 'te groot risico' zouden zijn," zegt Samantha Maher van de Engelse Schone Kleren Campagne. "Het is verschrikkelijk om te zien hoe deze mensen de moed hebben verloren." Achttien maanden na de instorting ontbreekt van het benodigde compensatiebedrag, ruim dertig miljoen euro, nog steeds meer dan de helft: zestien miljoen euro. Bekende kledingmerken als Benetton weigeren betaling aan het Rana Plaza fonds, terwijl de slachtoffers die de ramp overleefden voor deze merken produceerden. Lees hier onze update. En verder:
Doe mee!
Hartelijke groeten, | |
donderdag 30 oktober 2014
Moderne slavernij in de Indiase textielindustrie
donderdag 2 oktober 2014
Goed Goed Nieuwsbrief 37 van de Schone Kleren Campagne
Schone Kleren CampagneGoed Goed Nieuwsbrief #37 oktober 2014
Geen vuile was maar schone kleren! Afgelopen maand riepen we uit tot actiemaand: maak van vuile was schone kleren! Want ondanks inspanningen van kledingmerken zijn de arbeidsomstandigheden in landen als Bangladesh en Cambodja nog steeds ontzettend slecht. De lonen zijn te laag om van te leven terwijl er urenlang wordt gewerkt in onveilige fabrieken. Wat is er gebeurd? We hingen de vuile was van KiK buiten. De Duitse textieldiscounter liet in drie rampfabrieken kleding maken: Ali Enterprises (286 doden), Tazreen (117 doden) en Rana Plaza (1138 doden). Tot op heden weigert het bedrijf de slachtoffers eerlijk en volledig te compenseren. KIK is met 3200 vestigingen in Europa één van de grootste kledingbedrijven in Duitsland. In Nederland probeert het bedrijf sinds kort voet aan de grond te krijgen en opende hier het afgelopen jaar zes winkels. Om aandacht te vragen voor de situatie van kledingarbeiders in Pakistan en Bangladesh stond de Schone Kleren Campagne voor de winkel van KIK op het Bos en Lommerplein in Amsterdam. Help mee! Bel of mail de klantenservice van KiK en laat het bedrijf weten dat je wilt dat ze de slachtoffers compenseren. We steunden de massaprotesten van kledingarbeiders in Cambodja. Tienduizenden kledingarbeiders in Cambodja gingen de straat op om een loon van 136 euro per maand te eisen. We riepen in het bijzonder H&M op om het voortouw te nemen in het verhogen van de karige lonen in de Cambodjaanse kledingindustrie. Van alle internationale bedrijven is H&M de grootste afnemer van kleding uit het Zuidoost-Aziatische land. De andere merken uit de top vijf van inkopers zijn C&A, Levi Strauss & Co, Zara, Adidas en Puma. Heb je de petitie nog niet getekend? Doe dat hier. De jongeren van PerspectieF waren in Bangladesh om de vrouwen uit onze Who Runs the World? Girls!-campagne te ontmoeten. Ze stelden daar de vragen die jullie ons hebben doorgegeven en overhandigden de meiden hun eigen portretten. Bekijk hier de teaser voor de korte video die van dit bijzondere bezoek gemaakt is. Ook de vrouwen uit Cambodja hebben de vragen beantwoord. Als klap op de vuurpijl was Loesje aanwezig op de opening van Primark in Arnhem:
Kom naar het Humanity House!In de tentoonstelling Fair Fashion Lab in het Humanity House, Den Haag zoeken kunstenaars en ontwerpers creatieve oplossingen om de uitbuiting in de kledingindustrie tegen te gaan. Als inhoudelijk partner ontwikkelde de Schone Kleren Campagne het educatieve programma en organiseren we een aantal activiteiten. Kom langs! Donderdag 9 oktober vertellen in een expertmeeting de Cambodjaanse kledingarbeidster En verder:
Doe mee!
Hartelijke groeten, | |
vrijdag 5 september 2014
Complotten van 'zionisten' en Joden
http://www.israel-palestina.info/actueel/2014/09/04/complotten-van-zionisten-en-joden/
Opinie: Wordt wereld door zionisten geregeerd, of toch door Joden?
Wouter Brassé & Ratna Pelle: 04-09-2014 13:33 uur | The Post Online
De recente Gaza-oorlog bracht in Nederland weer aan het licht hoe wijd verbreid het complotdenken en het antisemitisme is binnen de islamitische gemeenschap, al blijf je hopen dat het zich beperkt tot een kleine minderheid. Aloude anti-Joodse opvattingen uit de islam vermengden zich in de 20ste eeuw met uit Europa overwaaiend ‘modern’ antisemitisme, waarin de Joden een machtige samenzwering zouden vormen die achter de schermen de wereld beheerst.Wat het nieuws haalde lijkt het topje van een ijsberg: de tweet van ambtenaar Yasmina Haifi, die IS een zionistisch complot noemde, die van voetballer Khalid Sinouh dat het CIDI een criminele organisatie is en pro-apartheid; daarnaast de excessen op de Gaza demonstraties. Diverse ministers en burgemeesters hadden het druk een en ander te veroordelen en maatregelen aan te kondigen, en ook de twee koepels van moskeeën in Nederland veroordeelden de antisemitische incidenten.
Rapper Appa
Met name Haifi’s tweet en een pro-IS demonstratie werden hoog opgenomen, maar rond de extremistische sprekers op de diverse Gaza demonstraties bleef het rustig. Zij werden op enkele websites gehekeld, maar kregen geen kritiek van overheidswege, van de organisatoren of de gevestigde media.
Rapper Appa en een sympathisant van Haifi die een facebookpagina had opgezet om haar te steunen, werden zelfs aan het woord gelaten in enkele kranten om hun extreme uitlatingen te verdedigen. De ombudsman van NRC erkende achteraf dat die Haifi-verdediger toch wat te extreem was, dit echter niet vanwege de idee dat de zionisten achter IS zitten, maar omdat hij tevens op Twitter suggereerde dat ze achter het neerhalen van de MH17 zaten.
De uitspraken van Appa zouden slechts ‘op het randje van opruiing’ zijn, aldus een artikel dat in vele regionale dagbladen verscheen. Gelardeerd met scheldpartijen (‘Esther Stinkvoet, je bent een smerig mens, een akelige heks’, ‘fuck de zionisten, fuck de Talmoed’), schetste Appa meermaals in opruiende bewoordingen een beeld van een internationale zionistische lobby die de westerse regeringen en bedrijven in zijn macht heeft en roept op hen te bevechten.
In Den Haag zei hij bijvoorbeeld dat de Palestijnen “vechten tegen een vijand die wereldwijd zo veel macht heeft op de allerhoogste niveaus, dat de grootste politieke figuren zich niet durven uit te spreken tegen deze onmenselijke behandeling van het Palestijnse volk. Sterker nog, het is een vijand die zo machtig is dat deze wereldleiders zelfs hun steun betuigen als er een armzalig gemaakt raketje over een muur van bezetting en onmenselijkheid vliegt. Deze vijand heeft een naam: Zionisme. (…) Deze vijand beheerst media en politici.”
In Amsterdam raasde hij: “Antisemitisme is de grootste troefkaart van deze smerige achterbakse laffe en hypocriete zionistische lobby met het CIDI voorop”.
Protocollen van de wijzen van Zion
Appa en zijn geestverwanten ontkennen antisemitisch te zijn; Appa heeft nu zelfs een foto van een Joods en een Arabisch jongetje als profielfoto genomen op Twitter. De sinistere lobby waartegen hij fulmineert is echter een bekend antisemitisch thema, gebaseerd op de vervalste ‘Protocollen van de Wijzen van Zion’ uit 1905, dat de plannen voor een Joodse wereldsamenzwering zou onthullen. Het handvest van het door Appa geprezen Hamas citeert hier veelvuldig uit, en houdt de Joden verantwoordelijk voor de Franse Revolutie, beide wereldoorlogen en tal van andere oorlogen, om daarmee hun macht te vergroten: “Met hun geld waren ze in staat om imperialistische landen te controleren en ze aan te zetten om vele landen te koloniseren en ze in staat te stellen hun hulpbronnen te exploiteren en daar verderf te zaaien.”
Dergelijke complottheorieën over Joodse almacht zijn wijd verbreid in de Arabische wereld. Dat nu voor Joden zionisten is ingevuld doet niks af aan het antisemitische karakter van dergelijke ideeën. Zionisten zijn alle Joden (en volgens sommigen ook niet-Joden) die Israëls bestaan steunen en vinden dat de Joden als volk recht hebben op zelfbeschikking. Het heeft niks met links of rechts, met apartheid of racisme te maken. Amos Oz en Yossi Beilin zijn evengoed zionist als Lieberman of Feiglin.
‘Goede’ en ‘slechte’ Joden
Om hun antisemitische ideeën aan de man te brengen, wordt vaak onderscheid gemaakt tussen de ‘goede’ en de ‘slechte’ Jood. De goede Jood verzet zich samen met de Palestijnen en hun sympathisanten tegen Israël. En omdat men wel met de ‘goede Joden’ wil samenwerken, kan onmogelijk van antisemitisme sprake zijn. Dat is zoiets als het racisme van de slavernij ontkennen omdat er ook slavenhandel werd bedreven door zwarten.
Appa was niet de enige extremistische spreker. De beruchte Belg-Libanees Abu Jahjah sprak in Amsterdam. Hij onderschreef de woorden van Appa volledig, en stelde dat als Europa een Joodse staat zo belangrijk vindt, we maar een stukje van Duitsland aan ze hadden moeten geven.
Joop.nl
De journalist Al Jabari, die geregeld op de Vara-website Joop.nl schrijft, had naast de dreigementen aan de zionisten en het CIDI ook een boodschap voor heel Nederland: “Nederland wordt een ruïne, als we geen gerechtigheid krijgen”, bezwoer hij. Hij liet zijn toehoorders een vuist in de lucht steken en scanderen: “Ik kom in opstand!”
De uitspraken van Haifi, Appa, Jabari, Abu Jahjah en Sinouh staan niet op zichzelf. Het zijn geen uitglijders van mensen die het eigenlijk niet zo bedoelen. Zij staan achter hun uitspraken. Bovendien krijgen ze, soms massaal, steun uit moslimhoek. Daarbij gaat het juist om mensen die wel kansen hebben gekregen, wel geïntegreerd zijn en een goed netwerk hebben.
Groenlinksers
Zelfs Tofik Dibi schreef onlangs dat hij is geradicaliseerd, en dat hij wel begrip kon opbrengen voor mensen die de Joden haten en de Joodse gemeenschap zelf verantwoordelijk houden voor het gegroeide antisemitisme. Ook toonde hij begrip voor Hamas en haar manier van oorlogvoeren. Hij schreef dat veel mensen “dezelfde gedachten voelden opborrelen”.
Onlangs stuitten we op een minder bekende ex-GroenLinkser die nog sterker is geradicaliseerd, en op de facebookpagina van de Volkskrant schreef: “Jammer dat Hitler zijn karweitje niet heeft afgemaakt” en “wij wachten op de wederkerigheid van Hitler”. Ook sprak hij van “Gazacaust”.
Verkapte vorm van antisemitisme
De demonstraties waar Appa en anderen spraken werden deels georganiseerd of ondersteund door het Nederlands Palestina Komitee, de SP (die in Amsterdam uiteindelijk afhaakte), Een Ander Joods Geluid en de AbvaKabo Palestina werkgroep. Geen hiervan heeft zich achteraf gedistantieerd van deze sprekers en uitspraken.
Op initiatief van het CIDI is door een aantal politici en andere bekende Nederlanders begin augustus een verklaring ondertekend tegen Jodenhaat, maar velen schijnen nog niet te doorzien dat de waanideeën over zionistische almacht meestal een verkapte vorm van antisemitisme zijn.
Ratna Pelle en Wouter Brassé zijn medewerksters van de website Israel-Palestina.Info.
maandag 3 februari 2014
Partners voor vrede?
~ door Wouter ~
De vredesonderhandelingen tussen Israel en de Palestijnse Autoriteit slepen zich moeizaam voort naar een einde dat volgens de meeste commentatoren een fiasco zal inhouden. En geef ze eens ongelijk. Het akkoord dat er komende april zou moeten liggen, wordt steeds meer gekarakteriseerd als een 'raamwerk akkoord'. Een raamwerk voor verdere onderhandelingen of voor een definitieve overeenkomst? Waarschijnlijk hoogstens het eerste, want over vrijwel niets lijkt men het nog eens te zijn.
De Palestijnen hebben sinds 1988 c.q. 1993 alleen nog toegegeven dat er een beperkte gebiedsruil zou kunnen plaatsvinden voor een deel van de nederzettingenblokken rond Jeruzalem. Het erkennen van Israel als Joodse staat (het hele idee van het VN-delingsplan uit 1947, en van de twee-staten-oplossing überhaupt) lijkt onbespreekbaar, evenals het tegemoet komen aan Israelische veiligheidszorgen (die zouden de Palestijnse soevereiniteit inperken) of het afzien van het vermeende 'recht op terugkeer'. Toen Abbas eens voorzichtig aangaf dat hij niet per se behoefte had om zich weer in zijn geboorteplaats Safed te vestigen, moest dit snel worden gerepareerd door zijn woordvoerder: natuurlijk bleef het recht op terugkeer onvervreemdbaar!
De Palestijnen weten dondersgoed dat hun eisen voor Israel onaanvaardbaar zijn, en het lijkt dan ook evident dat ze maar om twee redenen nog aan de onderhandelingstafel zitten: het vrij krijgen van Palestijnse gevangenen en het waarborgen van de bergen aan Westers steungeld.
Ook voor de meerderheid in de Israelische coalitie moet duidelijk zijn dat er geen akkoord zal komen op deze manier. Jewish Home, Yisrael Beiteinu en grote delen van de Likoed zijn niet te bewegen tot enig acceptabel compromis, en leven in de illusie dat het nederzettingenbeleid gestaag kan worden voortgezet, en de Palestijnse eisen en de wereldopinie eindeloos kunnen blijven worden getrotseerd. Sommige rechtse Israeli's en hun buitenboordmotors voeren zelfs campagne om Judea en Samaria geheel of gedeeltelijk te laten annexeren door Israel.
Netanyahu zelf zit een groot spagaat: tussen zijn eigen achterban en rechtse coalitiepartners, die geen enkele echte concessie willen, en de buitenwereld (waaronder VS en EU) die flinke concessies en een vredesakkoord eisen. Sommigen ter rechterzijde opperen om de Westerse betrekkingen maar te verruilen voor handel met en steun van Rusland, China, India en andere Aziatische staten, die niet zo moeilijk zouden doen over de Palestijnse kwestie en wat daaromheen zit. Dat zal niet zo makkelijk gaan als men denkt: China en India zijn lid van het Aziatische VN-blok met Israels vijanden, en zitten als opkomende economieën ook verlegen om grondstoffen als olie, terwijl ze veel minder zullen betalen voor Israelische producten dan Europa doet. Ook van Rusland is weinig heil te verwachten op dit gebied. Rusland en China houden tevens Israels aartsvijanden Iran en Syrie al jaren de hand boven het hoofd.
Binnen de Israelische coalitie zijn er ook andere geluiden: Livni denkt dat -als Netanyahu haar maar de kans geeft een akkoord te sluiten- er een meerderheid van de Israelische bevolking achter zal staan. Lapid heeft gisteren de geldkraan naar de nederzettingen dichtgedraaid (onder het mom van misbruik van gelden), en spreekt zich sinds december duidelijker uit voor vooruitgang in de onderhandelingen. Veel illusies over de betrouwbaarheid van de Palestijnen heeft hij niet, maar de twee-staten-oplossing acht hij urgent, voor Israels eigen belangen. Zelfs Lieberman verraste vriend en vijand met zijn enthousiaste reacties op de inspanningen van John Kerry. Hij lijkt echt in te zijn voor een akkoord, maar zijn voorwaarde: de 'Arabische driehoek' in Israel over te hevelen naar de Palestijnse staat, zal waarschijnlijk geen kans maken. Bovendien laat hij na erbij te zeggen dat een noodzakelijke consequentie toch ook zal moeten zijn om de meeste nederzettingen in de Westoever te ontruimen.
Volgens tegenstanders jaagt het vredeskamp een gevaarlijke illusie na, door te geloven dat een echte vrede met de Arabieren mogelijk is. Het doel van het zionisme is echter altijd geweest een internationaal erkende Joodse staat die in vrede leeft met haar buren. Het alternatief is een verdere verslechtering van de verhoudingen en op termijn het einde van Israel (zie onderaan dit artikel). Het geduld van Israels bondgenoten in het Westen dreigt op te raken als men niet duidelijk maakt ver te willen gaan om concessies te doen voor vrede, zelfs als de Palestijnen dat niet doen. Zo accepteerde men in 1947 het delingsplan, al was het kansloos, en in 2000 de Clinton voorstellen, al wees Arafat ze af.
Al met al zou er een redelijke basis in Israel kunnen zijn voor een akkoord, deels binnen de coalitie en daarbuiten. De kans lijkt echter klein dat Netanyahu het zover laat komen, nog los van (of mede vanwege) de ontoegeeflijkheid aan Palestijnse zijde. Hij steunt te zwaar op zijn rechtse achterban, en mist het lef en het kaliber van Sharon om daarvan los te breken en een substantieel deel van zijn partijleden en kiezers mee te krijgen. Met het steeds weer laten goedkeuren van bouwplannen over de Groene Lijn vermindert hij de kansen voor het vredesoverleg. In Davos verklaarde hij zelfs onlangs op een persconferentie dat hij niet van plan was enige nederzetting te gaan ontruimen:
"I have no intention of evacuating any settlement or uprooting any Israelis," Netanyahu said in Hebrew during a briefing for Israeli journalists on the nine-month negotiating cycle, which ends in April.
His statement, which runs counter to the assumption that a final-status agreement would involve the evacuation of settlements, was not republished by the Prime Minister's Office.
An Israeli official cautioned on Saturday night not to equate territorial concessions Israel might make to the Palestinians with statements about settlement evacuations.
Netanyahu is "against uprooting settlements, but irrespective of where the final borders are going to be.
He thinks Jews should be allowed to live in a future Palestinian state," the official said.
In een interview dat hij ook in Davos gaf, zei hij daarentegen:
"We will have peace because we need peace and we want peace. We have suffered from not having peace," he said.
But he cautioned that there were three partners in the tango toward peace. He was certain of two of them, Israel and the US.
"Do we have a third? We'll find out soon," Netanyahu said.
Gezien zijn persconferentie valt ook te twijfelen aan de vredesbereidheid van hemzelf. Zoals Israel als soevereine staat haar eigen immigratiepolitiek kan bepalen, kan niet van de Palestijnen verwacht worden dat ze meer dan honderdduizend Israeli's in hun midden accepteren en beschermen, die zich daar in de laatste decennia tegen hun wil hebben gevestigd.
Overigens, in het hypothetische geval dat de Palestijnen dit toch zouden accepteren, zouden de meeste kolonisten uit eigen beweging naar Israel terugkeren. Een minderheid die niet zionistisch-nationalistisch is maar wel religieus verknocht aan de heilige grond, zou vreedzaam met de Palestijnen willen blijven samenleven. Duizenden Joodse extremisten zouden zich echter verzetten tegen de Palestijnse heerschappij en zorgen voor een desastreuze voortduring van het conflict. Ook zouden Palestijnse extremisten hen blijven aanvallen. Het probleem van de islamisten van Hamas en Islamitische Jihad, die zich lang niet allemaal bij een vredesakkoord zullen neerleggen, is al groot genoeg zonder hen een makkelijk doelwit binnen de Palestijnse staat te geven.
Bij de vrede met Egypte en bij de Oslo Akkoorden was er een sterke Israelische vredesbeweging die de verdragen ondersteunde en erop aandrong. Nu overheersen scepsis en apathie, gevoed door het Palestijnse geweld in het afgelopen decennium en het uitblijven van Palestijnse vredesgebaren. Intern zal Netanyahu daarom makkelijk kunnen wegkomen met het laten mislukken van de vredesonderhandelingen. Ari Shavit schildert echter het einde van het zionisme als enige alternatief voor het einde van het nederzettingenbeleid. Michael Oren ziet als enige alternatief nog eenzijdige terugtrekking uit de Westoever, een recept dat na Gaza geheel in diskrediet raakte.
Mijn eerdere commentaren over het vredesoverleg:
- April 2013: John Kerry en de grenzen van Israel en Palestina
- Mei 2013: Krijgt John Kerry de Palestijnen in beweging?
- September 2013: De laatste kans voor Oslo?