woensdag 15 december 2010

De toekomst van Palestina is in handen van de Palestijnen

Palestinian boys play with a donkey in East Jerusalem. Photograph: Tara Todras-Whitehill/AP
 
 
Haaretz-journalist Akiva Eldar staat bekend als (eenzijdig) advokaat voor de Palestijnse zaak, dus het mag zeer opmerkelijk heten uit zijn pen kritiek te lezen op de Palestijnse opstelling. Volgens zijn Wikipedia-pagina:

Nahum Barnea, winner of the Israel Prize, formulated the "Lynch test", which tests the consistency of Israeli journalists.

According to Eldar, Barnea listed Eldar as one of several journalists "who could not bring themselves to criticize the Arabs even when two Israelis were savagely murdered by a mob in Ramallah", that their "support for the Palestinian position is absolute", and that "they have a mission." Eldar, responded that "I admit to being guilty as charged. I am a journalist with a mission, and also no small amount of passion. Every Israeli with a conscience, in particular one who watches reality from up close on a daily basis, cannot write about the occupation from an objective observer's neutral point of view." In a response op-ed, Calev Ben-David wrote that if Eldar is not empathetic of the Israelis' concerns, he will do little "to advance the Palestinian cause, as he merely preaches to the converted and makes his own conscience feel cleaner in the process."

Eldar en Strenger reageren hieronder op hetzelfde opiniestuk van Saeb Erekat in The Guardian dat eergisteren ook door Bataween van Point of No Return werd bekritiseerd.
 
Dat een Palestijnse staat 'dichterbij is dan ooit tevoren' is wel een optimistische inschatting; veel Israel-critici stellen dat hij verder weg is dan ooit tevoren, vanwege het nog steeds groeiende aantal Israelische kolonisten op de Westoever, die zo'n staat feitelijk in de weg zitten. Ook opstelling en uitspraken van Palestijnse leiders stemmen weinig hoopvol in dit opzicht, en die worden hieronder juist bekritiseerd: een realistische en verzoenende Palestijnse opstelling zouden meer kunnen bijdragen dan de internationale druk en kritiek om het nederzettingenbeleid een halt toe te roepen...
 
Wouter
_______________
 

Palestinians' future is in their hands

http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/dec/14/palestinian-state-future-israel

The creation of a Palestinian state is closer than ever – but only if its leadership accepts Israel's place on the map

guardian.co.uk,

The Israel-Palestine conflict has been endlessly long, tragic, filled with wrong decisions on all sides and there are many ways of telling the story. Saeb Erekat, in his recent article on the Palestinian right of return, chooses to begin his story ("narrative" is the fashionable word) with the assassination of Count Bernadotte, the first UN mediator, by Jewish militants commanded by Yitzchak Shamir, later prime minister, in 1948. The implication is clear: Israelis killed justice from the very outset.

It would, of course, be possible to start telling the story with Hadj Amin el Husseini's visits in Nazi Berlin and his enthusiastic endorsement of the Endlösung, the plan to exterminate all Jews. From there we could move to the Palestinian rejection in 1947 of UN resolution 181 which called for the partition of historical Palestine, the many decades of Palestinian rejection of the state of Israel, through the murder of Israeli athletes during the Olympic games in 1972 to the quotations of the Protocols of the Elders of Zion in the constitution of Hamas.

Furthermore the Israeli side could, with good reason, argue that while the fate of the refugees is no doubt a deep tragedy, it should be noted that the Palestinian leadership and Arab states have cared more about the right of return than the refugees themselves, most of whom have passed away. Instead of giving them citizenship and integrating them into the host states, their refugee status was carefully nurtured, and human wellbeing was sacrificed for political interests.

This competition of narrative and counter-narrative can be continued endlessly; we can forever pitch the suffering of Palestinians against that of Jews; we can find proof of the other side's inhumanity, and point out how righteous our own side is. The result will be perpetuation of the conflict, and bequeathing endless suffering for future generations of Israeli and Palestinian children.

Nevertheless some facts need to be set straight: Erekat repeatedly mentions UN resolution 194. The fact is that Israel accepted this non-binding resolution, whereas the Arab world didn't, and resolution 242 was accepted by Israel, while the Palestinians took until 1988 to come around to endorsing it.

But the time has come to move beyond the war of narratives, and to go about the pragmatic work of ending this conflict. Both authors of this article have been supporters of a Palestinian state long before the PLO and Israel ever met; we have always recognised Palestinian suffering, and we never thought that recognising the Palestinian Nakba is inconsistent with a firm stance on Israel being the homeland of the Jews.

Both of us believe that the only path to peace is a dignified existence for Jews and Palestinians. We have been opposed to Israel's settlement policies, which we consider to be unjust and an obstacle to peace, and we think that East Jerusalem should be the capital of Palestine. But we are deeply concerned by statements like Saeb Erekat's article that seem to make peace impossible even for liberals like us.

It is time for Palestinians to realise that they are no longer victims of history, but free agents who will have to make choices. International support for a Palestinian state has never been stronger, and it is a matter of time until this state will be internationally recognised along the 1967 borders. In a peculiar repetition of history, the UN general assembly may soon recognise the partition of Palestine once again, this time to fulfil the national aspiration of the Palestinian people.

This is the moment when the Palestinian leadership must avoid repeating the mistake of 1947, when they rejected the original partition resolution, and make clear that they truly accept Israel's existence as the homeland of the Jews.

Hence, at this historical moment, Erekat's article is disappointing. He is not just a private citizen, but the Palestinian Authority's chief negotiator, and he knows Israel and its internal dynamics very well. He knows that raising the right of return at this moment plays into the hands of Israel's right wing: they will be able to say: "We always told you so: the two-state solution is just a Palestinian plot to incorporate the Jewish state into the Greater State of Palestine."

What does Saeb Erekat mean by demanding Israel's recognition of the Palestinian right of return? If it means that Israel will accept its part in the responsibility of the Palestinian tragedy, and primarily provide restitution, there is a realistic chance for resolution of the conflict.

But Erekat's formulations do not bode well: when he says that Israeli recognition of refugee rights "will not change the reality in the Middle East overnight", he steps on the deepest fears of Israelis. Erekat cannot say in good faith that this "will not lead to an existential crisis for Israel", because he implies that, over time, Israel will disappear as a homeland for the Jews, because beyond a certain point Jews will be a minority in the pre-1967 borders.

Hence we call upon the Palestinian leadership to state clearly what exactly it demands. It will have to be less equivocal on which of the two meanings of "right of return" it endorses. On this question the future of the whole region hinges, and this is not up for Israel to decide. It is time for the Palestinians to realise that the future of the region is now in their hands.

 

dinsdag 14 december 2010

Eerste Inter-Limburgse Genealogische Dag op zondag 20 maart 2011


logo Limburgse Genealogische Prijs

logo van de Limburgse Genealogische Prijs
(ontworpen door heraldicus René Vroomen)
 

Grave, 12 december 2010

Betreft: Eerste Inter-Limburgse Genealogische Dag op zondag 20 maart 2011

De afdelingen Kempen- en Peelland en Zuid-Limburg van de Nederlandse Genealogische Vereniging (NGV) , de Sectie Genealogie van het Limburgs Geschied- en Oudheidkundig Genootschap (LGOG) en de Vlaamse Vereniging voor Familiekunde-Limburg (B) organiseren op zondag 20 maart 2011 voor de tiende maal de Limburgse Genealogische Dag.

Deze dag zal worden gehouden in Zalencentrum 't Kaar, Stationsstraat 126, 6191 BG te Beek L.

Wij zijn blij u te kunnen melden dat het tevens de eerste Inter-Limburgse Genealogische Dag zal zijn. Naast de bekende organiserende verenigingen, zal ook voor de eerste keer de Belgische afdeling van de Vlaamse Vereniging voor Familiekunde (VVF) Limburg deelnemen aan de organisatie.

Er zullen ruim 30 tot 35 stands van verenigingen, instellingen en organisaties uit binnen- en buitenland op het gebied van o.a. genealogie, heraldiek, archieven, historie en computergenealogie, aanwezig zijn. Ook zullen enkele lezingen worden gegeven.

Er bestaat de mogelijkheid om in de zalen met uw eigen laptop ter plaatse gebruik te maken van een gratis (draadloos) WiFi internet-verbinding. U dient wel voor uw stroomvoorziening een eigen verlengsnoer mee te brengen.

Zodoende biedt deze dag zowel aan de gevorderde als de beginnende genealoog de mogelijkheid om contacten te leggen en gegevens uit te wisselen. Er zal speciale aandacht en enkele lezingen zijn voor genealogisch onderzoek in relatie tot de genetische aspecten van DNAonderzoek.

Tevens zal op deze dag voor de derde keer de Limburgse Genealogische Prijs worden uitgereikt.

Het zalencentrum "'t Kaar" is uitstekend bereikbaar met openbaar vervoer (vlakbij NS station Beek) terwijl er tevens ruim voldoende parkeergelegenheid is.

Het volledige dagprogramma zal in een later stadium bekend worden gemaakt.

Geinteresseerde verenigingen, instellingen, archieven en particulieren nodigen wij uit medewerking te verlenen aan deze genealogische dag middels stands en/of advertenties in het programma-boekje.

 

vrijdag 3 december 2010

Jacht geopend op Arjan El Fassed van Electronic Intifada - GroenLinks?

 
Arjan El Fassed heeft vele petten gedragen. Hij was o.a. mede-oprichter van de Palestijnse "hasbara" website Electronic Intifada, en vervulde functies bij diverse andere Palestijnse organisaties zoals Al-Awda, dat zich inzet voor de 'terugkeer' van Palestijnse vluchtelingen naar Israel, en LAW, dat juridisch advies gaf aan de PLO; daarnaast had hij posities bij OXFAM-Novib en ICCO, en sinds de verkiezingen van juni jl. zit hij in de Tweede Kamer voor GroenLinks.
 
Opvallend is dat ICCO subsidie geeft aan Electronic Intifada (liefst eenderde van EI's budget), overigens al een aantal jaren -maar na El Fasseds tijd bij ICCO-, wat recentelijk voor enige ophef zorgt nadat de pro-Israel 'waakhond' NGO Monitor dit bij minister Uri Rosenthal heeft aangekaart, en deze zich daar 'not amused' over heeft betoond. (Of was het eigenlijk de Jerusalem Post die Rosenthal wakker schudde, dat is niet helemaal duidelijk uit de berichten?)
 
Het heeft allemaal de schijn van één grote pot onwelriekend nat, want OXFAM-Novib subsidiëert weer de propaganda van Een Ander Joods Geluid, dat ongeveer op dezelfde lijn zit als Electronic Intifada, en ICCO en OXFAM-Novib zijn samen ook 2 van de moederorganisaties van United Civilians for Peace, dat ondanks haar naam al even eenzijdig aktievoert tegen Israel. In hun aktiviteiten trekken deze clubs ook regelmatig samen op en met GroenLinks en het Palestina Komitee en Stop de Bezetting, naar wie af en toe ook wat subsidiecenten worden doorgesluist.
 
ICCO en OXFAM-Novib doen veel goed werk in ontwikkelingslanden en hebben een officiële status bij de Nederlandse overheid als medefinancieringsorganisaties, wat inhoudt dat ze flinke potten (belasting)geld krijgen van de overheid om de derde wereld mee te steunen, en ze mogen ook in Nederland wat voorlichtingswerk doen daarmee. Buiten deze geldpotten hebben ze nog wat andere inkomsten, met name van donateurs die dit goede werk willen steunen en ook van de Postcodeloterij.
 
Als de regering (lees: Rosenthal) nu gaat zeggen dat ze het subsidiegeld niet mogen gebruiken voor de politieke propaganda van Electronic Intifada, levert dat waarschijnlijk geen grote problemen op, want ICCO kan op papier wat met potjes schuiven (zoals inmiddels op hun website aangekondigd) en voila: Electronic Intifada wordt dan gewoon uit de donaties gefinancierd.
Ik vraag me alleen af of alle donateurs daar blij mee zijn, die bij ontwikkelingshulp toch eerder zullen denken aan hongerige negerkindertjes en aan Max Havelaar koffie, en niet aan opruiing tegen de enige Joodse staat.
 
De rechtse en libertaire blogosfeer richt nu haar pijlen op Arjan El Fassed, zoals De Dagelijkse Standaard, Het Vrije Volk en Keesjemaduraatje, en zit alle mogelijke oude details over zijn doen en laten op te diepen, vooral via internet. Dit wordt in één moeite door door sommigen aangegrepen om tegen de linkse kerk en de subsidiecultuur voor linkse hobbies aan te trappen, en ik kan me moeilijk aan de indruk onttrekken dat sommigen tevens uit zijn op revanche voor de recentelijk in opspraak geraakte PVV kamerleden.
 
Hoeveel van de aantijgingen en verdachtmakingen tegen El Fasseds persoon beklijven of bewezen kunnen worden, moet ik nog zien. Sommige lijken overtuigender dan andere.
Ik ontbeer de tijd voor een grondig onderzoek en dito artikel, maar ik zou liever zien dat meer op de zaak werd ingegaan, nl. wat EI, ICCO, UCP en trawanten allemaal beweren op hun websites. Ik heb wat pdf-jes bekeken over het Midden-Oosten conflict op de sites van ICCO en UCP en enkele artikelen op IE, en ik was vrij verbluft over de ontstellende en schaamteloze eenzijdigheid, vooral bij wat zich "vredes"- en "ontwikkelings"organisaties noemen....
 
Wouter