Ik heb op Job Cohen gestemd

 

In 2006 zat ik er al mee: Wat stemt een socialist die Israël steunt?

 

Van mijn 18de tot ongeveer 11 september 2001 heb ik vrij consequent op klein-links (meestal PSP) en nadien GroenLinks gestemd. Toen klein-links lokaal samenging in Progressief Sittard (1985 ofzo) ben ik daarvan lid geworden, en in 1989 werd PS omgezet in een GroenLinks afdeling (zonder daarover overigens goed te hebben nagedacht en intern gediscussieerd); ik heb daarvoor zelfs een keer op de kieslijst gestaan.

In 1997 ben ik om tegenwicht te bieden aan de toen hevig waaiende neo-liberale wind ook landelijk lid geworden van GroenLinks. Overigens stoorde ik me toen al snel aan het wat elitaire karakter in het ledenblad. Mede omdat de partij naar mijn idee soms wat teveel meeboog met het heersende liberalisme en niet hard genoeg tegengas gaf, heb ik landelijk en Europees een paar keer SP gestemd (ik denk rond 2000-2004).

 

9/11 heeft mijn stemgedrag dus niet direkt beinvloed, maar mijn opvattingen weken wel regelmatig af van de partijlijn. Zo was ik niet tegen militair ingrijpen in Joegoslavië en later Afghanistan, en twijfelde ik ook over Irak. Ook vond ik de EU te groot worden en veel te invloedrijk op het Nederlandse beleid (over de Euro was ik evenmin enthousiast). Voor immigratie en integratie stond ik ook een wat hardere lijn voor, niet eens omdat ik daar zelf direct hinder van had, maar vooral omdat het draagvlak afkalfde en maatschappelijke spanningen groeiden. Overigens ben ik ook gehecht aan de Nederlandse (en Limburgse) cultuur en beschaving, die door te grote groepen nieuwkomers onder druk komt te staan. En ik vind het land nu al te vol, en zou graag teruggaan naar een bevolking van 10 tot 12 miljoen.

 

Enfin, vanaf 2004 ben ik me gaan verdiepen in het Israelisch-Palestijnse conflict, en werd mijn stemkeuze nog problematischer, omdat de linkse partijen - vooral die van mijn voorkeur - zich behoorlijk eenzijdig en onfair naar Israël opstelden. In 2006 overwoog ik bij wijze van compromis voor het eerst in mijn leven op de Partij van de Arbeid te gaan stemmen, maar heb ik uiteindelijk toch voor de ChristenUnie gekozen. Tot mijn genoegen hielp die toen niet een rechts kabinet aan een meerderheid (zoals gevreesd) maar een kabinet met naast het CDA ook de PvdA. Ik lijk een van de weinigen te zijn, maar ik was naar omstandigheden redelijk tevreden over het functioneren van dat kabinet.

 

Waarom dan niet weer op de ChristenUnie gestemd? Ik stoorde me onlangs erg aan hun standpunt over het kraakverbod. De zeer sympatieke en fatsoenlijke Tineke Huizinga, die vorige keer mijn stem kreeg, staat niet meer op de lijst. Hoewel volgens de opiniepeilingen minder urgent dan een paar maanden geleden, had ik ook behoefte aan een duidelijke stem tegen Geert Wilders, die met de term 'kopvoddentaks' mijn laatste restje begrip heeft verspeeld (voor zover ik dat daarvoor nog had).

Wouter Bos was die tegenstem toen niet, en had verder ook een wel erg bleek sociaaldemocratisch imago.

In Job Cohen zie ik wel die duidelijke tegenstem, en dat sociaaldemocratische imago. Ik geef toe dat ik niet onder de indruk was van zijn optreden en uitlatingen in de campagne, hoewel die onbeholpenheid ook iets sympatieks heeft (in tegenstelling tot de vlotte babbel van Bos). Bovendien lijkt hij volgens de laatste peilingen nog een kans te maken om Rutte te verslaan en premier te worden. Een kabinet Rutte is niet qua persoon maar wel qua beleid een nog grotere nachtmerrie dan een Balkenende V.

En tenslotte: even lang als met Israël houd ik me al bezig met de Joodse genealogie en geschiedenis in de regio, en de verleiding om op de eerste Nederlandse premier van Joodse afkomst (al zegt hij er weinig aan te doen) te stemmen is moeilijk te weerstaan. Naar verluid zou hij de eerste 'Joodse' regeringsleider ter wereld buiten Israël worden.

 

Op dit moment zijn er zo'n 40 stembureau's geteld en staan VVD en PvdA beiden op 31 zetels. Het wordt nog een spannende avond...!

 

Wouter

______________

 

Ratna op haar IMO blog over hetzelfde verkiezingsdilemma:

Verslag CIDI debatavond Tweede Kamer verkiezingen

Wat stemt iemand die links van het midden staat en ook hart heeft voor Israël? Over het laatste deel van de vraag gaf het verkiezingsdebat van het CIDI vorige week enige duidelijkheid. Het was, om eerlijk te zijn, een niet bijzonder verrassend debat, redelijk voorspelbaar en op momenten zelfs saai. Positief was dat er niet werd geschreeuwd en men elkaar liet uitpraten, dat men vriendelijk was en de inhoud centraal stond. Zelfs Harry van Bommel van de SP, die af en toe een felle opmerking maakte, was over het algemeen vriendelijk en hij werd niet uitgejouwd door een over het algemeen net en beleefd publiek (op het debat dat Een Ander Joods Geluid een dag later organiseerde, zijn Haverkamp van het CDA en Voordewind van de CU nogal kleinerend behandeld door de gespreksleiders en ook het publiek was daar minder vriendelijk, volgens deze beschrijving van iemand die niet in de pro-Israël scene zit). Opvallende afwezige was de PVV. GroenLinks was ook afwezig maar dat is traditie bij CIDI debatten. Een misplaatst dedain voor mensen met een andere mening, dat ik niet bij het relatief open karakter van de partij vind passen.
Lees verder...

---

Stemmen voor Israel?

Wat moet je stemmen als je links van het midden staat maar ook Israël een warm hart toedraagt? Het is een tweejaarlijks terugkerend probleem (lokaal en provinciaal speelt het veel minder en stem ik ouderwets GroenLinks) voor een helaas electoraal niet interessante groep mensen. Omdat Israël (en het Midden-Oosten überhaupt) in de gewone debatten nauwelijks aandacht krijgt, hebben zowel het CIDI als Een Ander Joods Geluid speciale debatten georganiseerd. Ik was op het CIDI debat aanwezig en had daar al lang een verslag over willen schrijven, maar onder andere de 'Free Gaza' vloot gebeurtenissen kwamen ertussendoor en de (helaas voorspelbare) zeer eenzijdige en misleidende berichtgeving schreeuwde om een reactie.
Lees verder...