Stolpersteine eerbetoon aan oorlogsslachtoffers Vaals

Izak Zilversmit, geboren Hengelo, gedeporteerd uit Borne en vermoord in Sobibor.

 

 

Ratna stuurde me een kort berichtje door vanuit haar Google Alert, en bij De Limburger en gemeente Vaals vond ik wat uitgebreidere info. De titel die L1 eraan gaf is wat ongelukkig: bij verre de meeste Nederlandse oorlogsslachtoffers waren Joods, maar de "struikelsteentjes" zijn niet alleen voor Joden bedoeld maar voor alle oorlogsslachtoffers, of anders zeker voor allen die gedeporteerd en vermoord zijn door de nazi's.

 

De eerste steen die in Vaals wordt onthuld is voor Caspar Niessen, weet L1 wel te melden; laat dat nu géén Jood zijn. Op internet is over hem buiten deze aankondiging nog niets te vinden, dus een herdenkingssteentje is zeker op zijn plaats. Ik vind hem alleen in het slachtofferregister van de Oorlogsgravenstichting:

 

Niessen, C.

Personalia
Achternaam	Niessen
Voornamen	Caspar	Voorletters	C.
Titel
Beroep	Bankwerker-hand
Geboorteplaats	Vaals	Geboortedatum	30-10-1911
Overlijdensplaats	Kdo. Oranienburg	Overlijdensdatum	24-11-1942
Conc. kamp Sachsenhausen te Oranienburg  (meer informatie)
Gemeente	Oranienburg
Land	Duitsland
Gedenkboek	2

 

 

6 Stolpersteine lijkt weinig voor Vaals, want het Joods Digitaal Monument geeft liefst 30 resultaten voor woonplaats Vaals.

 

Het project van Gunter Demnig breidt zich gestaag uit; op Wikipedia is zelfs al een lijst van plaatsen met Stolpersteine in Nederland. Daaruit blijkt dat in Limburg Vaals werd voorgegaan door Kerkrade.

 

Wouter

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

http://www.l1.nl/content/5331031

Eerbetoon aan joden in Vaals

In Vaals wordt dinsdag de eerste van 6 zogeheten stolpersteine onthuld.

De stenen zijn een eerbetoon aan in de Tweede Wereldoorlog gedeporteerde joodse inwoners. Nabestaanden krijgen zo de kans de herinnering aan hun voorouders levend te houden. De steen die dinsdag in de Lindenstraat wordt onthuld is ter nagedachtenis aan Caspar Niessen.

De stolpersteine zijn gemaakt door een Duitse kunstenaar.

15 juli 2011 13:55

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

http://www.limburger.nl/article/20110712/REGIONIEUWS06/110719888

Gepubliceerd op: 12.07.11 14:30, laatste update: 12.07.11 14:32

Eerste van zes Stolpersteine in Vaals

De eerste 'Stolperstein' van Vaals wordt dinsdag 19 juli gelegd in de Lindenstraat.

Stolpersteine zijn gedenktekens van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig. De stenen herinneren de voorbijgangers aan de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Een Stolperstein komt in het trottoir te liggen van mensen die door de nazi's werden verdreven, gedeporteerd, vermoord of tot zelfmoord gedreven. De kunstenaar noemt ze Stolpersteine omdat je erover struikelt en je moet buigen om de tekst te kunnen lezen.
De gemeente Vaals heeft mensen in de gelegenheid gesteld de stenen te adopteren. In totaal komen er zes in Vaals te liggen. De eerste is ter nagedachtenis aan Caspar Niessen. Zijn nabestaanden en ook wethouder Jean Vroemen is bij de plaatsing om 15.00 uur aanwezig.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De Vaalser bevolking krijgt de mogelijkheid, Stolpersteine te adopteren!

http://www.vaals.nl/index.php?mediumid=5&pagid=639&stukid=7145

Laatste mogelijkheid; inschrijving stopt per 1 augustus!
De Vaalser bevolking krijgt de mogelijk, Stolpersteine te adopteren!

Struikelstenen, niet om mensen letterlijk te laten struikelen, maar wel met hun hoofd en hart.
Ze moeten de aandacht van de voorbijganger trekken en aanzetten tot nadenken en herinneren.

'Het mooie is wat het project teweegbrengt – plotseling willen buurtbewoners en passanten weten wat er is gebeurd met hun eigen buren', zegt de initiatiefnemer in een interview.

Tegelijkertijd betekent het lezen van de tekst, waarvoor men het hoofd moet buigen, dat men een buiging maakt voor de slachtoffers.

De herinnering moet te ervaren zijn, heel persoonlijk en overal. De kunstenaar ziet de Stolpersteine als een decentraal monument: 'Het zijn kleine monumenten, maar het wordt groot als je er duizenden van ziet'.
Bij de Stolpersteine krijgen alle slachtoffers een eigen monument; door het individuele opschrift is er erkenning voor hun individuele lot. 'Een mens is pas vergeten als zijn of haar naam vergeten is', is het motto van Gunter Demnig, de kunstenaar. Maar dat individuele lot is ook hun gedeelde lot, daarom symboliseert één steen tegelijkertijd de andere slachtoffers van het nationaal-socialisme waarvoor (nog) geen Stolpersteine gelegd zijn.

Gunter Demnig wil het abstracte weten over oorlogsslachtoffers concreet voelbaar maken. Hij wil de slachtoffers weer plaatsen in de buurt waar ze woonden, waar de kinderen op straat speelden en de volwassenen hun buurtpraatjes hielden en de buurtwinkels en kroegen bezochten. Ze stapten uit de deur van dit huis, keken hier uit het raam. Mensen leefden vreedzaam met elkaar en opeens waren sommige huizen leeg… Gunter Demnig brengt de herinnering aan hen terug naar hun woonplek.

De eerste 55 stenen zijn in 1997 gelegd in de Berlijnse wijk Kreuzberg; in 2008 waren er al meer dan 15.000 stenen. De kunstenaar begon zijn project als een kleinschalig conceptueel kunstwerk, maar geheel onverwacht bleken de Stolpersteine velen aan te spreken, waardoor het uitgroeide tot een groots Europees project. Er liggen nu stenen in meer dan 300 dorpen en steden, niet alleen in Duitsland, maar ook in Oostenrijk, Hongarije, Italië en ook vanuit Nederland zijn er inmiddels verschillende aanvragen. Het zijn herinneringen aan alle slachtoffers van het nazi-regime: Joden, Sinti, Roma, homoseksuelen, slachtoffers van de euthanasieprogramma's, Jehova's getuigen, dwangarbeiders en politieke slachtoffers.

De stenen zijn kleine betonnen vierkanten van tien bij tien bij tien centimeter. Aan de bovenkant is een messinglaag bevestigd waarin de gegevens met de hand zijn gestanst:

Ze worden door Gunter Demnig zelf geplaatst, hij giet ze in beton en verankert ze in de stoep voor het voormalige woonhuis.

De bevolking van Vaals kan deze Stolpersteine adopteren. Hierdoor krijgen nabestaanden de gelegenheid de herinnering aan hun voorouders levend te houden en te visualiseren. De kosten van het plaatsen van een Stolperstein bedragen € 95,00 en zijn voor rekening van diegene die graag een Stolperstein wil adopteren.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Desiree Aretz, te bereiken op 043-3068582.
Inschrijving dient te geschieden vóór 1 augustus 2010. daarna is het helaas niet meer mogelijk.

 

Rust in Vrede: Ami Isseroff in beeld

 

Ami Isseroff in beeld

Hieronder drie reacties op het overlijden van Ami Isseroff vorige week. Steeds zie ik dezelfde foto erbij van zijn Facebook pagina. Op internet vond ik maar één andere foto van hem, bij een artikel uit 1999 over het belang van internet voor activisme. Daarom hierboven enkele foto's die we van hem maakten tijdens onze verschillende bezoeken aan Rehovot:

* In 2006 in zijn werkkamertje annex actiecentrum, dat vol lag met een chaos aan boeken en papieren, conform het gezegde "Kleine Geister müssen Ordnung halten, Genies überblicken das Chaos".

* In 2007 was hij nog fit genoeg om ons met de auto ergens heen te brengen, waarschijnlijk richting het regelmatig door Qassams geteisterde stadje Sderot, waar idealisten in een Urban Kibbutz zijn belangrijkste websites MidEast Web en Zionism-Israel.com hosten (het host-contract is recentelijk voor 3 jaar verlengd).
* In 2009 tijdens een bespreking met ons en enkele gelijkgezinden in zijn woonkamer.

* In 2011, afgelopen maart, was zijn gezondheidstoestand na een recente hersenbloeding sterk verslechterd.

Ami heeft geen vrede voor zijn land meer mogen meemaken, laten we hopen dat wij dat wel nog zullen doen en daarvoor werken. Rust in vrede.

Wouter Brassé

*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*

Ami Isseroff

http://www.raymondcook.net/blog/index.php/2011/07/04/ami-isseroff/

Last week I received the devastating news that Ami Isseroff had passed away.

Two years ago, when I first decided to become involved in blogging and trying to learn more about Zionism, the Middle-East and Israel, I joined an online Zionist group set up by Ami.

I had just written an article in praise of one of his articles in the Jerusalem Post and this led me to find his group and to apply for membership.

His first response was to warn me that he didn't want any 'lurkers' only committed activists. I bristled, sent him an angry response, he apologised, I apologised and it was only later that I began to realise what a great man he was. I was soon to discover the huge corpus of information on his websites Zionism-Israel.com and MidEastWeb.org.

Ami turned out to be a truly inspirational contact. He wrote brilliantly and his depth of knowledge and his many links to politicians and influential people made him a priceless source of wisdom. I didn't always agree with him but my respect was boundless. He taught me a great deal over the coming months. In many ways he helped me form my own stance on the issues and he showed me that there is rarely anything black and white about the Israel-Palestine conflict.

Ami always, always told it like it was. He disagreed with many of Israel's policies and bemoaned its inability to make its case properly in the international arena. He was never an apologist for what he knew was wrong, and he was always a champion for what he knew was right: peace and reconciliation.

I never met him. In April this year I spoke to him on the phone when I was in Israel. His first words were: "Where are you?" Not "How are you". He was an American-born Israeli – not for him the niceties of polite conversation that I, a Brit, am used to. He really did want to know where I was because he wanted to meet me. Finding I was in Jerusalem, he replied that it was the best place to be.

Instead of discussing Israel and politics he gave me advice on how my son could get a job when he came to Israel – and it was good advice.

Read further...

*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*

Ami Isseroff z"l

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/07/ami-isseroff-zl.html

I just found out that Ami Isseroff had died last week.

While he was an anti-religious and very liberal Zionist, he was, above all, a Zionist. He literally wrote an on-line encyclopedia about every major event and concept in Israel's modern history. He practically single-handedly ran two major websites: MideastWeb, on the Middle East altogether,and Zionism-Israel, which has a plethora of information as well. The latter site, besides having lots of information, also housed his blog.

I always hoped that he would organize the sites better, because they should be read by everyone who wants to learn about Israel.

I'm going back to a couple of his pieces I've linked to over the years, and I am again amazed at his knowledge and erudition. The best on-line resource on Arab land ownership in Palestine before 1948 is on his site. Not too many people can take on Benny Morris on specific facts in his books. But he was similarly impressive as a blogger - and as a satirist.

Here is a eulogy written by his brother.

May his family be comforted and may his memory be a blessing. And I suggest helping keep his memory alive by browsing the thousands of articles he has written on his sites.

 

*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*~o~*

 

Ami Isseroff RIP: the heart of a real Zionist stopped

http://simplyjews.blogspot.com/2011/06/ami-isseroff-rip-heart-of-real-zionist.html

It is a sad day indeed for all those who knew and appreciated one of the most unusual and brave people in the Internet community.

When a blogger mentions someone in blogging "business", it is an accepted practice to connect the name to a link. When Ami is mentioned, it is simply impossible to choose which one of the sites Ami kept and nurtured to link. This or this or this or... And all of the sites were not just a whim or a temporary storage for something to read and forget. Ami was one of the most prolific and talented writers I have seen in my life, producing two or three new articles a day wasn't rare for him.

And when one mentions the Internet communities he created and kept alive, his correspondence with anyone who needed assistance, his readiness with advice and/or criticism, it is impossible to see how mere twenty four hours a day were enough for what he has done. Day after day, year after year, doing an impossible amount of work, without being paid, without being honored or appreciated by powers that be, fighting enemies without and within with the same fierceness and bravery that he fought his physical frailty. A demanding and exacting man, Ami was demanding of his friends and partners, but much more demanding of himself.

I had the honor of personal acquaintance with Ami. It didn't happen because of Ami's Internet activities. The company I worked for was looking for a good technical writer, and Ami answered our ad. The first appearances could be deceptive, and none more than in Ami's case. His small stature, his rumpled clothes and sometimes unclear speech (it became obvious quite soon that it's Ami's frail heart, leaving him frequently gasping for air, that is the cause) - all this was forgotten in a few minutes, and I was captivated by Ami the person. And in a short while I have started to learn from Ami how to do my job better - while being an experienced software developer, which Ami never was. I didn't know then about Ami's Zionist activities, getting wise to these only in a few years and only then getting to really appreciate the enormous work Ami performed daily.

Ami was a real Zionist. His love of Zion wasn't qualified. He didn't live in the world built on religious fervor, nor in one full of nationalistic rhetoric. Coming from the left, he didn't hide his rejection of the (part of the) left's anti-Zionist trends and his disillusionment with their feel-good empty slogans. On the other hand, his Zionism, his love of Israel were never blind, never of the "my country, right or wrong" kind.

And, to his last moment, Ami remained a believer in peace - not in the fake peace process we lost our belief in, but real and tangible peace. I looked for a link to one of the Ami's articles and a quote to complete this post, and this will be the best and the most appropriate:

Peace is the only option

For the Zionist movement, peace has always been the only option, but it has never really been on the menu before. Peace may not be on the menu this time, either. But if we are consistent in pursuing our goal, it will be, one day.

Peace requires patience. It will be an ugly baby when it is born. It will not look anything like the utopia described in first paragraphs of this article, just as in 1948 our economy did not resemble the Israeli economy of today, and the Jewish Legion of World War I did not resemble the IDF of today.

He didn't live to see peace coming, but it was always in his heart, the big heart of a real mensch. And when peace eventually comes, it will be to some extent because of his efforts to make it real and tangible.

Rest in peace, Ami, and may your memory be blessed.